föstudagur, desember 28, 2007

Hjálp, vopnahlé!

Fjári góð grein að venju eftir Uri Avnery um vopnahléið sem Ismail Haneyh Hamasleiðtogi hefur boðið Ísrael og viðbrögð Ísraelsstjórnar og hersins við því, um aðgerðir gagnvart Gaza og áætlanir um að brjóta Palestínska alþýðu og andspyrnuna á bak aftur; Help, a Cease Fire!

Radiohead - "The Tourist"



Þetta dásamlega lag er eflaust eftirlætis lagið mitt með Radiohead, að öðrum ólöstuðum. Árið 2001 held ég svo að það hafi verið, sem ég varð þeirrar ánægju aðnjótandi að sjá Radiohead á tónleikum í Oxford, á litlum hól aðeins fyrir utan hið eiginlega tónleikasvæði í úrhellisrigningu. Auðvitað voru þeir æðislegir. Á þeim tíma þekkti ég þó aðeins Creep, sem þeir tóku. Hringdi meira að segja í Agga til Íslands til að leyfa honum að heyra. Það var hann sem kynnti mig fyrir Radiohead og stend ég í mikilli þakkarskuld fyrir. Sama má segja um fleri góðar sveitir sem hann kynnti mig fyrir, svo sem Tom Waits, Nick Cave, The Cure og Smashing Pumpkins.
Á þessum tíma var ég í hálfgerðri ástarsorg (eða ímó-ástarsorg allav.) yfir stúlku sem ég var yfir mig hrifinn af en hafði víst ekki manndóm í mér til að tjá henni hug minn. Í myndaði mér eflaust líka að hún myndi ekki líta mig sömu augum. Eins og margir unglingar fannst mér ég því geta samsamað mig nokkuð með laginu, þið vitið, "eins og það hefði verið samið með mig í huga" (*sniff*). Inn í þetta spilaði að ég var á enskuskóla og var eini Íslendingurinn, svo ég fílaði mig nokkuð utangarðs.
Í minningunni er ég nokkuð viss um að þeir hafi líka tekið Karma Police. Á þessum tónleikum hitaði Sigur Rós upp fyrir útvarpshöfuðin en ég missti af þeim. Átti svo auðvitað eftir að sjá Sigur Rós á tónleikum við önnur tækifæri. Hljómurinn á tónleikunum hefði getað heyrst til næsta bæjar (með smá ýkjum), ljósasjóvið var drullutöff og það var magnað að sjá hvernig Thom Yorke óð um sviðið og slammaði eins og tarfur í flagi.
Ég játa það að ég hef fyrst og fremst hlustað á OK Computer (eina platan sem ég á með þeim) og ann henni hugarástum. Ananrs eru það bara einstaka lög. Ég þarf að kynna mér betur aðrar plötur þeirra. Svo þarf ég auðvitað að drulla mér aftur á tónleika með þeim, væri alveg til í að fara út til að sjá þá. Áhugasamir ferðafélagar hafi samband, það má eflaust skipulegja eitthvað. :)
Nú, eða berjast fyrir því að þeir komi til Íslands.

PS Ég var SVONA nálægt því að geta hitt Phil Selway trymbil út á götu, til þes að... tjah... hmm... alla vega biðja hann um áritun, tjá honum aðdáun mína og, hmm.. ætli hann hefði fallist á að fá sér kollu með mér á vel völdum púbb? :)
Tom og Lizzet Meinhard, vinafólk fjölskyldunnar bjuggu sumsé í sömu fokking götu og hann þar til þau fluttu. ARG! Hársbreidd frá goðinu og sviptur því!
It ain't bloody fookin' fair!

miðvikudagur, desember 26, 2007

Lag dagsins: Papa Was a Rolling Stone með The Temptations:

mánudagur, desember 24, 2007

Merry Christmas, Dammit!



Hjartanleg jólakveðja til allra á la Gumby. :)
Takk fyrir allt gamalt og gott.
Varði seinni hluta aðfangadags í vinnu á Kleppi og get ekki annað sagt en að þetta hafi verið mikil upplifun og ánægjuleg jól. Ekki síst þegar við vorum að taka upp pakkana. Á nú 1 & 1/2 tíma eftir af vakt.

Brá mér í bæinn í gær og góður andi í bænum. Hef alltaf verið mikið Þorláksmessubarn, fékk líka þessa fínu skötu uppi á deild. Notalegt að vera búinn að kaupa allt kl. 6 og fara svo í friðargönguna. Var reyndar úrvinda, hafði enda litið við í teiti með vinnufélögum kvöldið áður en farið svo á morgunvakt ,svo ég fékk mér væna kríu í 1-2 tíma og kíkti svo út. Gott kvöld í alla staði.

laugardagur, desember 22, 2007

Þorláksmessusala fyrir íbúa Palestínu á Laugaveginum

21.12.2007 Á Þorláksmessu mun félagið standa fyrir sölu á varningi til styrktar íbúum Palestínu á Laugaveginum frá klukkan 14:00 og fram á kvöld. Þar verður í boði palestínsk ólífuolía í sérstökum gjafaumbúðum, klútar frá Hebron, Frjáls Palestína peysur, bolir, nælur og geisladiskar. Tilvalið að versla hér jólagjafir sem láta gott af sér leiða, fyrir þá sem búa við hernám og hörmungar í Landinu helga.

Félagið skipulagði fyrst sölu Þorláksmessu árið 2004 þegar geisladiskurinn Frjáls Palestína - með lögum frá Mugison, KK, múm og fleirum - var seldur til stuðnings Project Hope æskulýðsverkefninu í Balata flóttamannabúðunum. Salan gekk vel og framhald varð á Þorláksmessusölu félagsins. Árið 2005 rann ágóðinn til Öryrkjabandalags Palestínu og í fyrra til palestínskra kvennasamtaka. Í ár mun allur ágóði renna í Neyðarsöfnun félagsins til handa Palestínu - og þá ekki síst þeirra sem eiga um sárt að binda vegna Aðskilnaðarmúrsins.

Stefnt er því að hafa söluborðið á sama stað og í fyrra - á mótum Laugavegs, Bankastrætis og Skólavörðustígs - frá klukkan 14:00 til 22:00.

Við vonum að sem flestir sjái sér fært til að líta við og versla jólagjafir sem láta gott af sér leiða fyrir þá sem búa við hernám og hörmungar í Landinu helga.

Ég bendi á hádegisviðtal Stöðvar 2 við Svein Rúnar Hauksson lækni og formann félagsins Ísland-Palestína, sem sjónvarpað var 19. desember, þar sem hann ræðir um ráðstefnuna þar sem ákveðið var að þjóðirnar sem hana sátu myndu efla fjárhafslega aðstoð við Palestínu, og ástandið í Palestínu, sér í lagi á Gaza, en Sveinn kom nýlega heim úr Palestínuferð og heimsótti þá m.a. Gaza. Hann legur sérstaka áherslu á mikilvægi þess að rjúfa umsátrið á Gaza.

föstudagur, desember 21, 2007

Doddi víkingabastarður og vinur er 23ggja ára í dag. Óska honum hjartanlega til hamingju með það og er á leið á gleðskap með honum og öðru góðu fólki í tilefni dagsins.

Lag dagsins: With a Little Help From My Friends með Bítlunum.

fimmtudagur, desember 20, 2007

Coldplay- "Trouble"

miðvikudagur, desember 19, 2007

Lag dagsins: Perfect Strangers með Deep Purple.

þriðjudagur, desember 18, 2007

Óskalisti

Skyldi einhvern tíman grípa einhvern óstjórnleg löngun til að gefa mér gjöf af því að ég er svo ógisslega frábó má viðkomandi alveg gefa mér eithvað af eftirfarandi. Þessi listi verður svo uppfærður með tímanum, detti mér fleira í hug og eignist ég eitthvað sem er á honum núna. Annars brúka ég bókasafnið. :)

Skáletrað er það sem ég hef eignast síðan að þessari færslu var fyrst póstað.

Tónlist:



Tár úr steini - Tónlist úr samefndri kvikmynd

Metallica - Live Shit -Binge and Purge (Tónleika-box set með Metallica)

Kim Larsen – Midt Om Natten
Tom Waits – Swordfishtrombones, Closing Time, Small Change, Blue Valentine, Mule Variations, Real Gone o.s.frv, í raun allt nema Alice, Closing Time, Used Songs, Blood Money, One From The Heart, The Heart of Saturday Night og Bone Machine því ég á þær þegar.

Bubbi Morthens: Kona, Ísbjarnarblús, Fingraför, Dögun, Plágan,
Egó – Egó

Megas: Haugbrot, , Hættuleg Hljómsveit og Glæpakvendið Stella, Höfuðlausnir, Bláir Draumar

Deep Purple - Machine Head, Fireball, Perfect Strangers

Skálmöld: Baldur
E-ð með Goran Bregovic

Bob Dylan - Bringing It All Back Home

Góður old-time blús, t.d. John Lee Hooker, Honeyboy Edwards

Plötur 2010

Orphic Oxtra - Orphic Oxtra
Blazroca - Velkomin til Kópacabana
Bubbi - Sögur af ást, landi og þjóð
Baggalútur - Næstu jól
Spilverk þjóðanna - Allt safnið
Karlakórinn Fóstbræður - Til ljóssins og lífsins
Harrý og Heimir - Morð fyrir tvo
Jónsi - Go
Prófessorinn og Memfismafían - Diskóeyjan
Retro Stefson - Kimbabwe ?


Ljóð:

Kjell Espmark: Vetrarbraut
Ljóð Mahmoud Darwish
Mourid Barghouti: A Small Sun, Midnight and Other Poems
Pablo Neruda: t.d. Hæðir Machu Picchu
Einar Már Guðmundsson: Ég stytti mér leið framhjá dauðanum
Allen Ginsberg: The Collected Poems 1947-1995
The Collected Poems of Langston Hughes


Bækur:
Viðar Hreinsson: Eldhugi við ysta haf - Ævisaga Bjarna Þorsteinssonar
Uri Avnery: 1948: The Bloody Road to Jerusalem
Tom Segev: One Palestine Complete: Jews and Arabs Under the British Mandate
Edward Said: The Question of Palestine, Covering Islam: How the Media and the Experts Determine How We See the Rest of the World, Orientalism
Noam Chomsky: Fateful Triangle
Gideon Levy: The Punishment of Gaza
Benny Morris: The Birth of the Refugee Problem 1947-1949
Avi Shlaim: The Iron Wall: Israel and the Arab World, The Lion of Jordan
Ilan Pappé (ritstjóri): The Israel/Palestine Question
Ian Pappé; The Ethnic Cleansing of Palestine, The Forgotten Palestinians
Uri Avnery: 1948- A Soldier's Tale - The Bloody Road to Jerusalem
Dov Yirmiya: My War Diary
Adina Hoffman: My Happiness Bears No Relation to Happiness - A Poet's Life in the Palestinian Century
John Meirsheimer og Stephen Walt: The Israel Lobby and US Foreign Policy


Sofi Oksanen: Hreinsun
Knut Hamsun: Loftskeytamaðurinn
Gogol - >Mírgorod
Hikaru Okuizumi – Steinarnir hrópa
Ívan Túrgenev – Fjórar sögur
Fjodor Dostojevskí – Karamazov-bræðurnir, Fjárhættuspilarinn, Notes from the Underground
Saŝa Staniŝic – Hermaður gerir við grammófón
Alla smásögur Tolstoys
Truman Capote: In Cold Blood og Handmade Coffins
Ólafur Ragnarsson - Til fundar við skáldið Halldór Laxness
Halldór Guðmundsson: Halldór Laxness -ævisaga
Kurt Vonnegut: , Slapstick, Galapágos, Hocus Pocus, Timequake, Canary in the Cathouse (smásögur), Welcome to the Monkeyhouse (allar sögurnar í Canary... utan "Hal Irwin's Magic Lamp), Magombo Snuff Box (smásögur), Look at the Birdie (smásögur)
Nikos Kazantzakis: Alexis Sorbas (á íslensku, s.s.)
Tom Wolfe - The Electric Kool-Aid Test
P.J. O' Rourke: Peace Kills
Anthony Loyd: Another Bloody Loveletter
The Anti-War quote book
Jón Kalman Stefánsson - Harmur englanna , Hjarta mannsins
Eiríkur Örn Norðdahl - Gæska
Sindri Freysson - Ljóðveldið Ísland , Dóttir mæðra minna
Þorsteinn Gylfason – Tilraun um heiminn
Victor Hugo- Vesalingarnir
Nick Cave -And The Ass Saw the Angel, The Death of Bunny Munro
Stutt og laggott
J.R.R. Tolkien – The Children Of Húrin
Jean-Paul Sartre – Tilvistarstefnan er mannhyggja
George Orwell – Down and Out in Paris and London.
Snert Hörpu mína - ævisaga Davíðs Stefánssonar
Anne Rice: Interview With the Vampire
Lu Xun: Mannabörn (téka fornbókabúðina hans Braga á Hverfisgötunni)
Jóhannes úr Kötlum: Verndarenglarnir
Jack Kerouac - The Subterreaneans og On The Road
Fylgdarmaður húmsins - Heildarkvæðasafn Kristjáns frá Djúpalæk
Mikhaíl Búlgakov - Örlagaeggin
Juan Ramón Jiménez - Tunglið gyllti ána og fleiri ljóð
Halldór Laxness- Alþýðubókin, Heimsljós
Jen Tsún-Tsjen - Fjallaþorpið

Hermann Stefánsson - Algleymi
Guðbergur Bergsson: Leitin að barninu í gjánni, Faðir, móðir og dulmagn bernskunnar
Andri Snær Magnason: Engar smá sögur, LoveStar, Sagan af bláa hnettinum

Magnús Sigurðsson: Hálmstráin,
Eiríkur Örn Norðdal: Ú á fasismann
E-ð eftir Bjarna Bernharð
Einar Kárason: Óvinafagnaður, Ofsi
Óskar Árni Óskarsson: Skuggamyndir - úr ferðalagi
Hallur Hallsson: Váfugl
Ármann Jakobsson: Glæsir, Fréttir frá mínu landi
Þorsteinn frá Hamri: Hvert orð er atvik
Sigurður Pálsson: Ljóðnámusafn
Apakóngur á Silkiveginum - Sýnisbók kínverskrar frásagnarlistar á fyrri öldum
Niccolo Ammantini: Í hendi guðs
Philip Claudel: Í þokunni
Ira Levin: Rosemary's Baby (á ensku)
John Boyne: The Boy in the Striped Pyjamas
Herman Bang: Við veginn
Laurence Rees: Auschwitz- Mesti glæpur sögunnar
Naomi Wolf: Endalok Ameríku
Einar Már Jónsson: Maí 68 - Frásögn
David Attenborough: Með köldu blóði
Múrbrot - Ritsjt. Ármann Jakobsson og Finnur Dellsén
Rússasögur og Igorskviða (Útg. Lærdómsrit bókmenntafélagsins, þýð. Árni Bergmann)
Sú þrá að þekkja og nema - Greinar um og eftir séra Jónas Jónsson á Hrafnagili - Ristj. Rósa Þorsteinsdóttir
Davíð A. Stefánsson:Tvískinna
Dagbók Héléne Berr 1922-1944
Börkur Gunnarsson: Hvernig ég hertók höll Saddams
Herra Rokk - Rúnar Júlíusson
Hljómagangur - Gunnar Þórðarson
Ævar Örn Jósepsson: Hörður Torfa-ævisaga
Nick Mason: Inside Out: A Personal History of Pink Floyd


DVD/VHS (sniðugt að tékka Mál og Menningu, Eymundsson og Nexus)

Tek ávallt vel í myndir úr Masters of Cinema-seríunni :)

Pulp Fiction
Sweeny Todd
Strike! e. Sergei Eisenstein
Promise Me This, Time of Gypsies e. Emir Kusturica

The Kids Are Alright
Gimme Shelter
Quadrophenia
Almost Famous
Don't Look Back (heimildamynd um Bob Dylan)
No Direction Home (líka heimildamynd um Bob Dylan, eftir Martin Scorcese)
D. W. Griffith - Monumental Epics
Buster Keaton - The Complete Short Films 1917-1923
Buster Keaton - The General
Myndir eftir Ingmar Bergman
Ivan The Terrible
The Jim Jarmusch collection volume one (á núna Stranger than Paradise og Dead Man)
The Legend of The Shadowless Sword
The Muppet Show Series One
Return to Oz
Mooladé e. Ousmane Sembene (fæst í Nexus)
German Expressionism Collection
Cliff 'Em All (e.t.v. bara til á VHS, videó með efni (viðtölum, tónlistarflutningi og þess háttar) með Cliff Burton heitnum, bassaleikara Metallica).


Myndasögur (tékka Nexus, Eymudsson eða Mál & Menningu):
The Fixer , Footnotes in Gaza eftir Joe Sacco (gæti þurft að panta af neti)
A Child in Palestine: Cartoons of Naji al-Ali, með inngangi eftir Joe Sacco (gæti þurft að panta af neti).Phoenix, Black Jack, Dororo, MW og Phoenix (annað en bindi 4-6) e. Osamu Tezuka
Berlin - City of Stones (fyrra bindið) og Berlin - City of Smoke (seinna bindið)
Bone (heildarsafn) e. Jeff Smith
American Splendor eftir Harvey Pekar
Macedonia e. Harvey Pekar og Heathar Roberson
The Quitter - Harvey Pekar
The Wall e. Peter Sis
Bourbon Island 1730

Alan Moore: (annað en V for Vendetta og Watchmen, sem ég á nú þegar), t.d. From Hell, Black Dossier
E-ð eftir Frank Miller (annað en Batman Year One, The Dark Night Returns og Sin City-The Hard Goodbye (sem er 1. bindið og eina sem ég á)) t.d. Ronin, aðrar Sin City-bækur eða Batman-The Dark Night Strikes
Sandman I., II. og III. bindi e. Neil Gaiman

Other Side eftir Jason Aaron & Cameron Stewart
Torso eftir Brian Michael Bendis og Mark Andrekeyo
Dream of the Rarebit e. Winsor McCay
Winsor Mc Key- early works
Y: The Last Man
Scalped
Squee
We Three
Walt & Skeeziz
Swamp Thing
Fables
The Invisibles
The Order Of the Stick vol. I & II
The Punisher
The Mice Templar - The Prophecy e. Bryan J. Glass og Michael Aron Oeming
Help is on the way
Blankets e. Craig Thomson
Nocturnal Conspiracies e. David B
Rocky: Vol. 2: Strictly Buissness
Preacher
Hellblazer
Y: The Last Man
Skyscraper of the Midwest
Herman Classics
Regards from SErbia
Daredevil Vol. 1


Vínylplötuspilari
fjallareiðhjól (Mongoose-hjólin eru sérlega góð)


Jæja, þetta er svona það sem mér dettur í hug.
Og svo bara.. þúst... frið á jörð.

Síðast en ekki síst hvet ég fólk til að styrkja neyðarsöfnun fyrir Palestínu. Það væri mér og fleirum góð jólagjöf. Oft var þörf, oft var nauðsyn en aldrei brýnna en nú.

mánudagur, desember 17, 2007

Atvinnumótmælandinn ég & tvær góðar greinar um Palestínu

Kemur upp úr kafinu að ég fæ e-ð um 20.000 kr. fyrir Lesbókargreina mína, Að deila eða drottna, um átökin í Palestínu. Gaman að þvi.


Meistari Uri Avnery skrifar afbragðs grein um hið martraðarkennda ástand á Gaza og yfirvofandi innrás Ísraelshers, To Die With The Philistines? Hann vitnar m.a. í skýrslu Dr. Eyads Sarraj.

Lesið líka Prerequisites for Peace eftir Dr. Mustafa Barghouti, þar sem hann skoðar eftirmála ráðstefnunnar í Annapolis og þá stöðu sem horfir við Palestínumönnum. Kjarninn í greininni er sá að Palestínumenn hafa sæst á miklar málamiðlanir og fórnir til að koma til móts við Ísraela í friðarumleitunum en þeir fyrrnefndu geta ekki gefið sjálfsögð mannréttindi sín, sem eru í samræmi við alþjóðalög, upp á bátinn.

War -What is it good for?

... absolutely nothing.

föstudagur, desember 14, 2007

Tvíhöfði um Tíu litla Negrastráka



Ég rakst rétt í þessu á þetta myndband og hló mig máttlausan. Tvíhöfði hittir naglann á höfuðið. Nánast um of, því svona hefur umræðan einmitt að miklu leiti verið.

Fanboy

Æh, mig langar á þetta. Ég er hins vegar bíl- og bílprófslaus og vantar ferðafélaga. Aftur á móti mun ég að sjálfsögðu borga minn skerf fyrir eldsneytið. Áhugasamir Skriðuklaustursfarar með farskjóta vinsamlegast gefi sig fram sem allra fyrst.

Mikið er Skriðuklaustur annars fallegt í snjónum.

fimmtudagur, desember 13, 2007

Tvær góðar greinar

Áhugaverð grein frá 14. nóvember eftir John Pilger: No Tears, No Remorse For The Fallen of Iraq.
Á meðan Bandaríkjamenn minntust fallina hermanna á Minningardaginn (Rememberance Day) var ekki minnst á Írak. Pilger fjallar í þessari grein um afneitunina gagnvart mannfallinu í Írak, um hvernig er verið að ræna landið, rústa heilbrigði þjóðarinnar og samfélaginu, um áróður og áætlanir um innrás í Íran.

Og talandi um Íran, þá mæli ég líka með stórgóðri grein Uri Avnery, How They Stole The Bomb From Us um meinta kjarnorkuógn Írana, hvernig sá hræðsluáróður sem nýst hefur stjórnvöldum stendur nú veikum fótum.

miðvikudagur, desember 12, 2007

Bitch School með Spinal Tap :)

Like this one time, at bandcamp... :D

Ég hef verið að hlusta á diskinn með upptökunni frá seinni tónleikum Háskólakórsins og Ungfóníu, þar sem við fluttum Messu í C eftir Ludwig Van Beethoven. Þó ég segi sjálfur frá er þetta hreinn unaður á að hlýða. Verkið er stókostleg og við hjómum æðislega.
Ríkharður Ö. Pálsson gaf okkur 4 og 1/2 stjörnu af fimm í Mogganum um daginn og er ekki úr vegi að birta dóminn hér:

Vanmetin stórsnilld

Ungfónían „Allir gerðu hér betur en hægt átti að vera, og sjaldan þessu vant mátti heyra unga karleinsöngvara er stóðu alti og sópran fyllilega á sporði.“
Haydn: Sinfónía nr. 100 í G. Beethoven: Messa í C Op. 86. Rannveig Káradóttir sópran, Sibylle Köll alt, Hlöðver Sigurðsson tenór, Valdimar Hilmarsson bassi, Háskólakórinn og Sinfóníuhljómsveit unga fólksins. Stjórnandi: Gunnsteinn Ólafsson. Þriðjudaginn 27. nóvember kl. 20.

FJÖLMENN aðsókn var að seinni af tvennum tónleikum Háskólakórsins og „Ungfóníu“ á þriðjudag. Þriggja ára gömul hljómsveitin (39 manna, þar af 22 strengir) var sem fyrr mestmegnis skipuð lengra komnum tónlistarnemum af höfuðborgarsvæðinu. Hún myndaði í seinni hluta heilsteypt jafnvægi við 57 manna kórinn, er sömuleiðis var í þokkalegu jöfnu innbyrðis raddvægi (20-14-10-13) þrátt fyrir landlæga tenóraeklu. E.t.v. þurr tölfræði, en samt viss forsenda fyrir fullnýtingu þeirra hæfileika sem úr er að spila, enda ófá döpur dæmi um hið gagnstæða í hérlendu fámenni.
Það gerir þó vitaskuld ekki allan gæfumun á útkomu. Vanda þarf val í söng- og hljóðfæraraddir, og ekki sízt þarf stjórnandinn að vera starfi sínu vaxinn – sérstaklega þegar ekki nýtur þrautþjálfaðra atvinnumanna. Hvort tveggja heyrðist manni skila sér hér, hvernig sem annars var farið að restinni, enda spyr enginn um aðferðir. A.m.k. var auðheyrt að Gunnsteini Ólafssyni tókst að ná hinu bezta úr sínu fólki – auðvitað að viðbættri þeirri innbyggðu hvatningu sem fólst í viðfangsefnum kvöldsins.
Það var nefnilega ekki spurning að vínarklassísku meistaraverkin tvö höfðuðu engu síður til flytjenda en áheyrenda. „Her“-sinfónía Haydns (1793) úr 12 verka bálki Lundúna-sinfónía hans kom glettilega vel út í snyrtilegum flutningi Ungfós, ekki sízt lunkin gamansemin í lokaþættinum. Sumpart kannski hóflegu hraðavali að þakka, sem féll jafn vel að miklum hljómburði Langholtskirkju og að núverandi færni flytjenda og lýsti kunáttusamlegu skynbragði á list hins mögulega.
Algerum tólfum kastaði þó hin enn stórkostlega vanmetna snilldarmessa Beethovens frá 1807 handa Nikulási II Eszterházy. Það er varla ofmælt að þessi að líkindum áhrifamesta allra trúarjátninga í tónum eftir Bach hafi haldið hlustendum á tánum frá byrjun til enda í leiftrandi innlifuðum flutningi kórs, hljómsveitar og einsöngvara. Allir gerðu hér betur en hægt átti að vera, og sjaldan þessu vant mátti heyra unga karleinsöngvara er stóðu alti og sópran fyllilega á sporði. Ef ekki gott betur.
Ríkarður Ö. Pálsson


Til gamans læt ég líka fljóta hér skemmtilegt próf, tekið af facebook, þar sem maður getur kannað hvort maður hafi verið of lengi í kór:

Name: you know you've been in choir too long when...
Type: Entertainment & Arts - Fine Arts
Description: You know you’ve been in choir too long when….


1.a group of you and your friends are hanging out and the gossip of the day is about what the director did or how rehearsal went

2.you can sing numerous songs in different languages without a flaw but you have no idea what you’re saying

3.When someone is singing sharp or flat you are about to pull your hair out

4.You don’t think it’s strange to be walking to class and break out into 4 part harmony with your choir friends

5.You don’t know how to describe the feeling you get when the paper you’re holding starts to vibrate or you hear the music bounce off the back wall of the auditorium and come back to you

6.You enjoy going to all-county and all-district even though it involves spending your Friday and Saturday at a highschool singing for about 15 hours

7.you cringe when people sing their ‘r’s

8.you know that dolce is NOT talking about a drink at
starbucks and that largo does NOT mean large

9.“self-serve”, “no self”, and “get the neck” all mean something to you. as does "fry-time" or "get fried"

10. tenors saying "stick it up" and making high pitched noises are an everyday event.

11.Chewing gum and talking are two of the biggest sins that you can commit

12.Cell phones are also evil

13.You have heard, and agree with, the analogy of:

Altos love Basses
Basses love Altos
Sopranos love solos
Tenors love themselves

14.You realize that choir boys are not truly gay (most of them), they just like touching each other…. way too much

15.you know that do, re, mi, did NOT come from the Sound of Music!!

16.you can do solfege in your sleep

17.you know there are places you cannot, under any circumstance breathe

18.you know that Festival does not mean we’re going to party

19.you've seen the Newsies so many times you can quote it

20.you wonder what many people in your choir would be like if they never joined

21. boys dressing up in tight colorful clothes and doing choreography that is not considered very "manly" for the sake of a spring concert is quite normal

21. (in honor of mark and cam)- it's your senior year and last choir class but instead of going to lunch and celebrating- you reminisce and sit in your freshman year seats for the whole time.

22.(dedicated to darby) you actually have nightmares about your director...and admit it

23. you know that "tenor time" is not a good thing

24. you director wears high heels everyday to school without a complaint but after one flu shot she will tell us about the constant pangs in her arm... for more then 3 months.

25. you actually join this group


Og að lokum, lýsing á röddunum, tekið af sömu síðu:

THE SOPRANOS are the ones who sing the highest, and because of this they think they rule the world. They have longer hair, fancier jewelry, and swishier skirts than anyone else, and they consider themselves insulted if they are not allowed to go at least to a high F in every movement of any given piece. When they reach the high notes, they hold them for at least half again as long as the composer and/or conductor requires, and then complain that their throats are killing them and that the composer and conductor are sadists. Sopranos have varied attitudes toward the other sections of the chorus, though they consider all of them inferior. Altos are to sopranos rather like second violins to first violins - nice to harmonize with, but not really necessary. All sopranos have a secret feeling that the altos could drop out and the piece would sound essentially the same, and they don't understand why anybody would sing in that range in the first place - it's so boring. Tenors, on the other hand, can be very nice to have around; besides their flirtation possibilities (it is a well-known fact that sopranos never flirt with basses), sopranos like to sing duets with tenors because all the tenors are doing is working very hard to sing in a low-to-medium soprano range, while the sopranos are up there in the stratosphere showing off. To sopranos, basses are the scum of the earth - they sing too damn loud, are useless to tune to because they're down in that low, low range - and there has to be something wrong with anyone who sings in the F clef, anyway.

THE ALTOS are the salt of the earth - in their opinion, at least. Altos are unassuming people, who would wear jeans to concerts if they were allowed to. Altos are in a unique position in the chorus in that they are unable to complain about having to sing either very high or very low, and they know that all the other sections think their parts are pitifully easy. But the altos know otherwise. They know that while the sopranos are screeching away on a high A, they are being forced to sing elaborate passages full of sharps and flats and tricks of rhythm, and nobody is noticing because the sopranos are singing too loud (and the basses usually are too). Altos get a deep, secret pleasure out of conspiring together to tune the sopranos flat. Altos have an innate distrust of tenors, because the tenors sing in almost the same range and think they sound better. They like the basses, and enjoy singing duets with them - the basses just sound like a rumble anyway, and it's the only time the altos can really be heard. Altos' other complaint is that there are always too many of them and so they never get to sing really loud.

THE TENORS are spoiled. That's all there is to it. For one thing, there are never enough of them, and choir directors would rather sell their souls than let a halfway decent tenor quit, while they're always ready to unload a few altos at half price. And then, for some reason, the few tenors there are are always really good - it's one of those annoying facts of life.. So it's no wonder that tenors always get swollen heads - after all, who else can make sopranos swoon? The one thing that can make tenors insecure is the accusation (usually by the basses) that anyone singing that high couldn't possibly be a real man.. In their usual perverse fashion, the tenors never acknowledge this, but just complain louder about the composer being a sadist and making them sing so damn high. Tenors have a love-hate relationship with the conductor, too, because the conductor is always telling them to sing louder because there are so few of them. No conductor in recorded history has ever asked for less tenor in a forte passage. Tenors feel threatened in some way by all the other sections - the sopranos because they can hit those incredibly high notes; the altos because they have no trouble singing the notes the tenors kill themselves for; and the basses because, although they can't sing anything above an E, they sing it loud enough to drown the tenors out. Of course, the tenors would rather die than admit any of this. It is a little-known fact that tenors move their eyebrows more than anyone else while singing.

THE BASSES sing the lowest of anybody. This basically explains everything. They are stolid, dependable people, and have more facial hair than anybody else. The basses feel perpetually unappreciated, but they have a deep conviction that they are actually the most important part (a view endorsed by musicologists, but certainly not by sopranos or tenors), despite the fact that they have the most boring part of anybody and often sing the same note (or in endless fifths) for an entire page. They compensate for this by singing as loudly as they can get away with - most basses are tuba players at heart. Basses are the only section that can regularly complain about how low their part is, and they make horrible faces when trying to hit very low notes. Basses are charitable people, but their charity does not extend so far as tenors, whom they consider effete poseurs. Basses hate tuning the tenors more than almost anything else. Basses like altos - except when they have duets and the altos get the good part. As for the sopranos, they are simply in an alternate universe which the basses don't understand at all. They can't imagine why anybody would ever want to sing that high and sound that bad when they make mistakes. When a bass makes a mistake, the other three parts will cover him, and he can continue on his merry way, knowing that sometime, somehow, he will end up at the root of the chord.


.... jamm, við erum best. :)

mánudagur, desember 10, 2007

Líður að próflokum & Ástandið á Gaza

Nú er ég nánast búinn í prófum, á morgun er umræðutími um ritgerðirnar okkar í Ingmar Bergman og þá er því lokið. Það hellist jafnan einhver tómleikatifinning yfir mig þegar prófum lýkur. Allt í einu er þetta bara búið. Sérstaklega finn ég til þessa ef kúrsarnir hafa verið jafn áhugaverðir og skemmtilegir eins og þetta haust.
Prófið í dag gekk bærilega, held ég bara. Ég náði ekki að komast yfir Emmu né að klára Sense And Sensibility fullkomnlega en myndin rifjaðist upp fyrir mér og hafði ég Wikipediu mér til halds og traust um restina. 2-3 krossa var ég óviss með. Spurningunni um Catherine Morland finnst mér eftir á að hyggja að ég hefði getað kafað dýpra í, sérstaklega mundi ég á heimleið eftir punkti sem ég hefði viljað skýra nánar, en ég held að ég hafi komið aðalatriðunum að, fjarákornið, þetta hlýtur að hafa verið nokkuð fínt. Skrifaði rúmlega blaðsíðu í hverja línu. Ég er bara þannig gerður að ég losna sjaldan við þá tilfinningu eftir próf að ég hefði getað gert betur, jafnvel þegar ég brillera.
Annars var ég þar að auki orðinn glorhungraður þegar ég skilaði prófinu. Eldaði mér fínasta hafragraut þegar ég kom heim og er vel mettur núna.

Ég bendi á frétt á miðopnu Morgunblaðins í dag, bls. 20-21, þar sem rætt er við Svein Rúnar: “Mikil neyð á Gaza og mörg lyf uppurin. - Sveinn Rúnar Hauksson læknir segir ástandið mun verra en á Vesturbakkanum og brýnt sé að rjúfa einangrun svæðisins”

laugardagur, desember 08, 2007

Stiklur

Herregud, ég hef sjaldan eða aldrei vakað jafn mikið fyrir próf og fyrir heimaprófið núna. ég tók all-nighter á þetta og hafði alls vakað í ca. 42 klukkutíma þegar ég loks var fullbúinn. Rýndi svo stíftað gleymt mér var það, sjálft nafnið, eigið nafnið, að gleymt mér það varð það, sjálft nafnið. Tel þó að svörin mín hafi verið ágæt, sérstaklega í ljósi aðstæðna. Ég kunni líka vel að meta bækurnar og myndirnar sem ég fjallaði um; Nosferatu-myndirnar, The Turn Of The Screw eftir Henry James, M og kvikmyndina Stand By Me eftir Rob Reiner, byggða á skáldsögu Stephen King. Ég vil sérstaklega leggja áherslu á þá síðastnefndu, ég var að sjá í fyrsta skipti og var afar hrifinn. Eins var áhugavert að horfaáviðtalið við Stephen King, Rob Reiner og eftirligandi aðalleikara myndarinnar, en eins og mörgum er kunnugt lést River Phoenix ungur.
Eins og fram hefur komið er Nosferatu eftir Murnau ein uppáhalds myndin mín og Herzog kom mér skemmtilega á óvart með “virðingarvotti sínum” eða “frjálslegri útfærslu sinni”. Afar falleg og góð mynd mynd, rétt eins og Stand By Me. Drakúla var upp og ofan, oft mjög góður en stundum langdreginn. M er æðisleg. The Turn Of The Screw líka.

Nú er ég búinn að sofa í e-ð 7-9 tíma og á mikinn lestur fram undan. Fer í síðasta prófið mitt, Jane Austen, á mánudaginn. Á þriðjudaginn verða ritgerðarumræður í Ingmar Bergman og þá er ég búinn.


Tveir af uppáhalds tónistarmönnunum mínum áttu afmæli í gær. Ástkær amma mín sem var 89 ára og Tom Waits sem varð 58 ára.

Á þessum var svo annar eftirlætis tónlistarmaðurinn minn myrtur, John Lennon. Blessuð sé minning hans. Hef verið að hlusta mikið á safndsikinn með honum í dag og ætli ég skelli ekki Bítlunum e-ð á fóninn líka.

Ég hef svo verið að ylja mér við þetta:

Stand By Me með Ben E. King:



Hér flytur Tom Waits Silent Night (Heims um ból) og Christmas Card From A Hooker In Minneappolis:

föstudagur, desember 07, 2007

Hið besta var kvæðið flutt

Rakst rétt í þessu á skemmtilega sögu í ævagömlu og gulnuðu kvæðasafni séra Jóns Þorlákssonar forföður míns og þjóðskálds á Bægisá, og fyndna vísu sem fylgdi henni:


Eittsinn kom séra Jón í Akureyrar-kaupstað um haust, þá krafði “faktor" nokkurr hann um 7 dala skuld, en séra Jón hafði ekki til að gjalda, þá vildi kaupmaður taka færleik þann sem hann reið. Séra Jón kvað vísu þessa. – Séra Jón segir svo sjálfur frá málalokum: “Faktorinn fór í burt og vísan með honum, eg líka og Bleikkolla með mér” – (eptir eginhandar-riti og fjórum afskriptum.


Varla má þér, vesælt hross!
Veitast heiður meiri
Enn að þiggja kaupmanns koss
Og kærleiks-atlot fleiri,
Orðin húsfrú hans;
Þegar þú leggur harðan hóf
Háls um egtamanns,
Kreystu fast og kirktu þjóf!
Kúgun Norðurlands

fimmtudagur, desember 06, 2007

Zits/Nabbi/Gelgan...

Grúnk...

Jæja, loksins er ég búinn með Drakúla og ritgerðarspurninguna um Nosferatu. Þarf að vinna í heimildaskránni fyrir hana. Sé hins vegar fram á að vaka nokkuð í nótt. Á eftir að klára The Turn Of the Screw eftir Henry James ( sem er alls ca. 126 síður) og skrifa um hana út frá draugahefð. Afar vel skrifuð saga en um leið er hún vægast sagt margræð. Þá þarf ég að horfa á 2 myndir (í raðmorðingjaspurningunni er ég að spá að taka M eftir Fritz Lang fyrir) og rita um þær, að ógleymdri heimildaskrá og mögulegum neðanmálsgreinum.
Þá bíða mín 3 skáldsögur Jane Austen fyrir mánudagsprófið.
Yrk!

Hef samhliða lestri hlustað á slatta af góðri tónlist. Tónlistina úr Almost Famous og Goodbye, Vietnam, Tom Waits og Nick Cave. Lag dagsins er Feel Flows með Beach Boys. Er sérlega hrifinn af rafmagnsgítarnum sem flautusólóið fylgir svo, og bassaleiknum, afar töff riff.


Viðbót 01:55:


Búinn að lesa bókina og þarf nú að glöggva mig á greinum og skrifa um hana. Svo eru myndirnar, þe.a.s. M og Stand By Me og skrifin um þau eftir. Ég er búinn að byrgja mig upp af kóki, kaffi og orkudrykkjum. Þetta verður löng nótt...

miðvikudagur, desember 05, 2007

Ritgerðarskrif og styttingar

Ég er núna að skrifa ritgerðina um Nosferatu Werners Herzog og vampýruhefðina. Greini hana fyrst og fremst út frá Drakúla eftir Bram Stoker og kvimynd Murnau frá 1922.
Það hefur gutlað mikið á mér og ég er nánast búinn með ritgerðina.
Nema það að hún er allt of löng. Ég þarf að stytta hana. Guðni var mér sympatískur og ég reyni að stytti hana um svona 200 orð. Á þó eftir að koma 1-2 veigamiklum punktum að.

Ég haaaaaata að stytta ritgerðir. Ritgerðaskrifin sjálf eru oft ekkert mál þegar maður er kominn á flug. Ég á hins vegar mun erfiðara með að takmarka mig en að láta dæluna ganga (sem kunningjar mínir hafa kannski orðið varir við...). Mér finnst ég vængstýfður þegar ég þarf að hrófla við "meistaraverkunum" mínum. Eða eins og Mozart sagði í Amadeus: "But it's perfect as it is. I can't rewrite what's perfect." Þegar ég þarf að stytta svona finnst mér slitinn snar þáttur af sjálfum mér.

"Rödd hins eilífa verður aldrei endurbætt í hreinskrift."
-- Þórbergur Þórðarson í Íslenskum aðli

Á þá þrjár aðrar spurningar eftir. Vil geta rubbað þessu af og byrjað á Turn of The Screw. Hún er blessunarlega stutt. Jafnrframt þarf ég að trunta mér í gegn um þrjár skáldsögur Jane Austen fyrir prófið á mánudag. Úff...

mánudagur, desember 03, 2007

Am I Evil?

... með Diamond Head er lag dagsins. Þetta myndband er af tónleikum þeirra í Machester Odeon árið 1982:



Þið getið hlustað á stúdíóútgáfuna hér.

Í dag er lagið eflaust þekktara í flutningi Metallica og Diamond Head þekktastir fyrir að hafa verið einn helsti áhrifavaldur Metallica.

sunnudagur, desember 02, 2007

Ný, athyglisverð grein eftir Uri Avnery um eftirmála ráðstefnunnar í Annapolis: The Tumult And The Shouting Dies

Greinin sem hann skrifaði fyrir ráðstefnuna, nánar tiltekið fyrir tveimur vikum, How to Get Out? er einnig vel þess virði að lesa.



Fór í ágætis teiti með kórnum og Ungfóníunni í gær. Átti svo afar ánægjulega aðventustund á Deild 14 í dag með starfsólki, skjólstæðingum og aðstandendum.

Nu les ég áfram í Dracula. Vona að ég geti klárað hana sem fyrst. Þá bíður mín (að öllum líkindum) The Turn of The Screw eftir Henry James og áhorf á þremur kvikmyndum sem ég þarf að fjalla um fyrir prófið. Auk þess frekari heimildarvinna.
Er að spá að taka Nosferatu eftir Verner Herzog fyrir, en hún er valmöguleiki á prófinu. Upphafleg mynd F.W. Murnau er ein eftirlætis kvikmyndin mín og mér skilst að mynd Herzogs sé góð.

Lag dagsins: Dirt in the Ground með Tom Waits af plötunni Bone Machine.

laugardagur, desember 01, 2007

Fundurinn í gær var vel heppnaður. Heimildamyndin hans Sveins var sérstaklega áhugaverð, en til stendur að setja hana á youtube og varpa hlekk á hana á heimasíðu félagsins. Svo er aldrei að vita nema að reynt verði að koma henni víðar að, en þá þyrfti að snurfusa hana frekar.

Frjáls Palestína, málgagn félagsins er komið út. Ansi hreint veglegt blað, 24 síður. Ég á tþar m.a. grein, en hún brtist upphaflega í Lesbókinni28. júlí á þessu ári. Pínu skondið að myndin sem fylgdi með hér er 7 ára gömul pasamynd. Blessunarlega er ég fjallmyndalegri núna. ;) Auk þess þýddi ég greinina "Hinn Palestínski Mandela" eftir Uri Avnery fyrir blaðið.

Við fjölskyldan grínuðumst aðeins með það hversu mikið fjölskyldublað þetta er orðið. Vésteinn ritstýrir og á tvær greinar, Rósa er með viðtal, mamma skrifar grein og svo er það auðvitað undirritaður.

Búinn að ljúka við Ghost Story. Sem stendur truntast ég áfram í Drakúla og hlusta á Bone Machine með Tom Waits. Góð plata, það. Bubbi, Das Kapital, GCD og Depeche Mode hafa líka verið í nokkuri spilun.

fimmtudagur, nóvember 29, 2007

Aldrei fór ég suður

... med Bubba Morthens er lag dagsins. Rakst á thessa gömlu tónleikaupptöku af Bubba thar sem hann leikur lagid. Ansi hreint magnad, thykir mér:

miðvikudagur, nóvember 28, 2007

Afmælisfundur Félagsins Ísland-Palestína

Á morgun verður Félagið Ísland-Palestína 20 ára. Af því tilefni verður haldinn opinn fundur í Norræna Húsinu kl. 20. Húsið opnar 19:30.
Á þessum sama degi samþykktu Sameinuðu þjóðirnar ályktun um skiptingu Palestínu í tvö ríki.
Ég fagna annars heimkomu Sveins Rúnars og hlustaði á afar áhugavert viðtal sem Sigurður G. tók við hann. Ég veit ekki hvort hægt sé að nálgast það á netinu.
Loks er Frjáls Palestína, málgagn félagsins, væntanlegt í póst á morgun.
Ég vona að ég komist á fundinn. Helvíti annasamt hjá mér.

Tónleikar kórsins heppnuðust afar vel og hlutu mikið lof. Svo var teitast eftir báða tónleika. Við rúlum! :D
Fór líka á Kim Larsen um helgina. Hann var æðislegur.

Dagsrkáin á morgun er so hljóðandi:


Hljómsveitin Bardukha leikur frá kl. 19.45

Ávarp: Þórunn Sveinbjarnardóttir umhverfisráðherra

Ingibjörg Haraldsdóttir skáld les upp

Ræða: Sveinn Rúnar Hauksson læknir, formaður FÍP

Dúettinn Picknick: Sigga Eyþórs og Steini í Hjálmum

Stutt heimildamynd frá Gaza og Vesturbakkanum

(nýtt efni úr ferð SRH nóvember 2007 – klipping Hjálmtýr Heiðdal)

Fundarstjóri: Ögmundur Jónasson alþingismaður, formaður BSRB

laugardagur, nóvember 24, 2007

Háskólakórinn og Ungfónía




Næstkomandi sunnudag 25. nóvember kl. 20:00 og þriðjudag 27. nóvember kl. 20:00 heldur Háskólakórinn sameiginlega tónleika með Sinfóníuhljómsveit unga fólksins þar sem Sinfóníuhljómsveitin flytur sinfóníu nr. 100, "Hersinfóníuna", eftir Joseph Haydn, og hljómsveitin og kórinn flytja síðan í sameiningu Messu í C-dúr eftir Ludwig van Beethoven. Messan var samin árið sem Jónas Hallgrímsson fæddist, árið 1807. C-dúr messan er mun sjaldnar flutt en Missa Solemnis, helsta stórvirki tónskáldsins á sviði trúarlegrar tónlistar, en fegurð hennar er engu lík og aðdráttaraflið á unga íslenska flytjendur óþrjótandi. Ásamt kórnum og sinfóníuhljómsveitinni syngja fjórir ungir einsöngvarar í verkinu. Óhætt er að lofa áheyrendum sterkri upplifun sem þeir munu seint gleyma.

Verð aðgöngumiða til námsfólks í forsölu er 500 kr., til fullorðinna í forsölu 1.000 kr. og við inngang 1.500 kr. Miða má fá hjá öllum kórfélögum eða panta á kor@hi.is.

Háskólakórinn hefur verið starfræktur síðan 1972 og er kórinn alla jafna skipaður stúdentum við Háskóla Íslands. Í kórnum er mikill metnaður í flutningi verka, en hann heldur að minnsta kosti eina tónleika á ári auk þess að syngja við útskriftir og ýmsar aðrar athafnir Háskólans. Stjórnandi Háskólakórsins er Gunnsteinn Ólafsson og eru meðlimir í dag rúmlega sextíu talsins úr vel flestum deildum háskólans.

Háskólakórinn syngur tónlist af ýmsu tagi en yfirleitt er lögð aðaláhersla á íslenska tónlist og á hverju ári er frumflutt eitt verk eftir íslenskt tónskáld.

Kórinn heldur æfingabúðir tvisvar á ári, útilegu einu sinni á sumri, mörg samkvæmi, þar á meðal árlegt grímuball og árshátíð, og margt fleira. Farið er í utanlandsferð annað hvert ár og íslensk tónlist kynnt fyrir fólki þeirra landa sem verða fyrir valinu hvert sinn.



Fyrir þá sem ekki vita er undirritaður í Háskólakórnum. Þetta er alveg stórfenglegt verk, maður kemst allur við að syngja það. Það má m.a. nálgast miða hjá mér. Síminn er 862 8167. Þið getið líka sent mér Emil.

And now for something completely different:

Andaktungurinn brá sér til tannlæknis í gær. Flaug honum ýmsar senur úr Pondus í hug á meðan á því stóð. blessunarlega var nafni minn tannlæknirinn bara nokkuð ánægður með settið, og enga skemmd var að finna. Andaktugurinn minnst raunar aðeins að hafa fengið eina skemmd á lífsleiðinni. Því getur andaktungurinn smælað sínu colgate-brosi framan í heiminn, tönnum sem minna á nýrúnar ær.

Þó sagði hann mér að ég þyrfti að draga úr gos- og safaneyslu. Tennurnar eru dálítið sorfnar eftir hana, og ég þarf að passa glerunginn. Þetta er ekki komið á hættustig, en á hinn bóginn kæri ég mig ekkert sérstaklega um að það lendi þar.

mánudagur, nóvember 19, 2007

"...en allra verst er þó bannsett næturkulið"

Ég er veikur heima og líður bölvanlega. Ég fann fyrir hitatilfinningu í dag í viðbótar við bullandi kvef sem hefur ágerst, og hvað kom ekki á daginn? Drulluslappleiki, hiti, kvef og verkir í skrokknum. Massafjör. Ég missi líka af umræðutíma og kóræfingu og get ekki sagt að ég megi við því.
Ég get víst kennt sjálfum mér um, að hafa verið of létklæddur/fínt klæddur á föstudagskvöld en sér í lagi laugardagsmorguninn, á heimleið frá Vésteini þar sem setti að mér bítandi nístingsgadd frá Hel, og var það að auki týpískt íslenskt gluggaveður. Þarna tel ég að móstöðurnar fyrir alls konar óáran hafi byrjað að veikjast (no pun intended). Bjórsmökkunin hjá bróður mínum var aftur á móti ágæt og veittum við áfenginu einkunn. Mig minnir að Sam Adams hafi skorað hæst hjá mér.

Úrvinda. Ritgerðin mín um Ingeri í Jungfruskällan og Önnu í Tystnaden eftir Ingmar Bergman er fullkláruð og send undir því skemmtilega heiti "Have you seen your sister, baby, standing in the shadow?". Jamm, ég stóðst ekki smá Stones-tilvísun. :)

Næst á dagskrá: Bólið, hvar ég hyggst hrjóta eins og sögunarverksmiðkja í Brasilíu.

sunnudagur, nóvember 18, 2007

How does it feel to be one of the beautiful people?

Pretty good, actually. :)
Þessar myndir eru frá grímupartýi Háskólakórsins og ballinu á Organ. Engin verðlaun eru veitt fyrir a bera kennsl á andaktunginn.












Í dag hittumst við Jennifer í fyrsta sinn frá því í vor og voru það miklir fagnaðarfundir. Hittum svo Dodda á Mokka, svo ekki spillti það. Kvöldinu verður varið í Ingmar Bergman-áhorf og ritgerðarskrif um systurnar í Tystnaden og stjúpsysturnar í Jungfuskällan.

Lög dagsins eru Life On Mars? með David Bowie og That's The Way með Led Zeppelin. Myndbandið með Zeppelin er frá tónleikum þeirra í Earl's Court 1975.


Life On Mars?


That's The Way

þriðjudagur, nóvember 13, 2007

I'm a... Rocket Man!

Jamm, lag dagsins er Rocket Man. Annars vegar upprunaleg útgáfa Elton John:




Hins vegar flutningur William Shatner. Hér gerir Shatnerinn það sem Shatnerinn gerir best. Hann Shatnerast.:

föstudagur, nóvember 09, 2007

Ég er farinn í kórbúðir og verð þar um helgina. Ég mun því ekkert blogga fyrr en heim verður komið.

Það styttist í að nýjasta eintak frjálsrar Palestínu komi út og lítur út fyrir að blaðið verði veglegt. Þar á ég sem stendur eina grein (önnur kynni að bætast við) og þýðingu á grein eftir Uri Avnery, "Hinn Palestínski Mandela". Mamma skrifaði líka grein í blaðið og er ég mjög ánægður með hana.

Í dag er alþjóðlegur baráttudagur gegn múrnum í Palestínu.

Bis später

fimmtudagur, nóvember 08, 2007

The 'Oo

Hef hangið mikið á youtube undanfarið og hefur The Who verið þar hvað mest í spilun. Glöggir lesnedur þessa bloggs og aðrir kunningjar mínir ættu að vera nokkuð kunnugir dálæti mínu á sveitinni. Lag dagsins er Who Are You af samnefndri plötu þeirra. Það var jafnframt síðasta platan sem Keith Moon trommaði inn á. Þetta myndband er úr þeirri frábæru heimildamynd The Kids Are Alright, sem ég mæli eindregið með.



Lag dagsins pars secundus er Pictures if Lily. Þetta er jafnframt eitthvað besta (og eflaust eitt það elsta) rokklag um sjálfsfróun sem ég hef heyrt. Það er eins og ég hef oft sagt: snillingurinn Pete Townshend var sko laaaaangt sínum samtíma... :)



Lag dagsins pars tertius er Won't Get Fooled Again af plötunni Who's Next, sem er önnur besta stúdíóplata þeirra að mínu mati. Hin er Quadrophenia. Þessi flutningur er einnig ú The Kids Are Alright. Eitt magnaðasta atriðið í myndbandinu er rokköskur Daltrey, samtímis því að Townshend rennir sér niður á hné. Klassískt rokkmóment.



Ég mun alltaf bölva því í sót og ösku að ég náði ekki að sjá The Who á sviði áður en John Entwistle dó. Efist einhver um yfirburða bassahæfileika hans bendi ég á þetta myndband, sem er sami flutningur á Won't Get Fooled Again og að ofan nema að það er búið að skrúfa niður í söngnum og öðrum hljóðfærum en hækka bassann.



Entwistle og Keith Moon njóta sín líka sérstaklega vel í Can You See The Real Me? af Quadropheniu.

Loks er gaman fyrir Who-fanatíker eins og mig að sjá þetta myndband þar sem þei eru við upptökur á Pictures of Lily:



Að endingu er ég forvitinn um þessa heimildamynd um Entwistle, þetta myndbrot þykir mér allav. áhugavert:

miðvikudagur, nóvember 07, 2007

Zehn kleine Jägermeister & Dein Herz schlägt schneller

Umræðan um Negrastrákabókina rifjaði upp fyrir mér þetta skemmtilega lag með þýsku pönksveitinni Die Tote Hosen:



Og fyrst ég er kominn yfir í þýska sálma (ekki þó bókstaflega) þá getur þýskt hip-hop verið býsna saugeil, eins og Dein Herz schlägt schneller með Fünf Sterne Deluxe ber vitni um:

Afmorsvísa

Enn nærist elskan sanna,
enn kærleiks funinn brennur,
enn blossar ástar tinna,
enn kviknar glóð af henni,
enn giftist ungur svanni,
enn saman hugir renna,
enn gefast meyjar mönnum,
menn hallast enn til kvenna.


-- Páll Vídalín

mánudagur, nóvember 05, 2007

Remember, remember, the fifth of November ...

...The gunpowder, treason and plot,
I know of no reason
Why gunpowder treason
Should ever be forgot


-- Ensk þula


Á þessum degi árið 1605 gerði Guy Fawkes ásamt öðrum kaþólskum samsærismönnum misheppnaða tilraun til að sprengja upp þinghúsið í Englandi, og þar með James I og allan mótmælendatrúaða aðalinn. Fawkes var gripinn glóðvolgur, dæmdur til dauða og fékk hina hroðalegustu meðferð. Á hverju ári minnast Bretar atburðarins með því að brenna Guy-Fawkes-dúkku.

Bróðir minn skrifar a stórfína grein á Eggina Gleymum aldrei 5. nóvember um Guy Fawkes og tilræðið á Eggina, þann lærdóm sem megi draga af sögu hans og hliðstæður í seinni tíð. Ýmislegt bendir t.d. til um að kóngsins menn og janfvel konungurinn hafi vitað af tilræðinu og notað það sem skálkaskjól fyrir frekari ofsóknum. Margt er þó eðlilega á huldu, en vitað er að hinn kaþólski Monteagle lávarður lét lávarðinn af Salisbury frá bréf þar sem einn tilræðismannanna varaði þann fyrrnefnda við, því ýmsum samsærismannanna var umhugað að kaþólksir embættismenn myndu ekki farast í tilræðinu. Salisbury var aftur á móti dyggur stuðningsmaður konungs. Hann setur atburðina jafnframt í samhengi við þá afbragðs myndasögu og kvikmynd V For Vendetta og bendir réttilega á að ólíkt V hafi Fawkes ekki verið neinn anarkisti, nema að síður hafi verið, en af bókinni og myndinni að dæma gætu ýmsir freistast til að túlka hann svo.

föstudagur, nóvember 02, 2007

Æfintýr

Nú þegar Skrudda endurútgefur hið "sígilda barnaæfintýr" um negrastrákana og heldur hefðinni í heiðri" eða eitthvað álíka þætti mér ekki síður við hæfi að endurútgefa líka ekki síður sígilt barnaæfintýr, Dísina björtu og blökkustúlkuna.
Leiftur gaf bókina út á sínum tíma og veit ég ekki betur en að bókin hafi verið illfáanleg um langt skeið. Voða fallegar myndir og svona. Einhvers staðar átti að vera til gamalt eintak af bókinni á mínu heimili en ég hef hvergi fundið það.

Um að gera að láta kné fylgja kviði.

fimmtudagur, nóvember 01, 2007

Svona gerum við...


Á meðan ráðamenn styðja við uppbyggjandi hernám í Afghanistan og Írak
og funda með hernaðarbandamönnum í NATO
og stríðsfleyin vagga við vísnasöng í höfninni
og stríðsmangarar peppa hvorn annan upp á Hilton Nordica
við tveggja manna mótmæli
og tíu litlir negrastrákar er vinsælasta bókin
og skákar Biblíunni -revised editon
og Jókó & kó fagna tálmyndinni um frið,
sem er ósköp auðvelt að ímynda sér:
maður lokar barasta augunum
eyrunum
og lætur aftur þverrifuna,
dönsum við í kringum Friðarsúluna
snemma á sunnudagsmorgni

Lag dagsins: Common People með Pulp

Undarlegar draumfarir

Þar sem karlmenn ku hugsa um kynlíf á e-ð um 8 sekúndna fresti (hey, ekki ætla ég að andmæla) myndu margir eflaust ætla að mig hafi dreymt eitthvað í þá áttina í nótt. Ég veit ekki... kannski óbeint. í nótt dreymdi mig sumsé að ég fyndi fyrir einhverri kjöttægju á milli framtannanna og var að reyna að stanga hana úr með nöglunum. Af einhverjum ástæðum var enginn tannstöngull við hendina. Þegar ég leit í spegil sá ég að ég var með vítt og skakkt frekjuskarð, samt fann ég fyrir tægjunni og gat ekki losað hana, og upskar aðeins blóð úr tannholdi.

Ef ég tek Freudísku nálgunina á þetta þá táknar skariðð eflaust kvensmannssköp. Blóðið gæti vel vísað til rofins meyjarhafts og kjötið,... tja ég held að þið ættuð að geta reiknað restina út.

Á hinn bóginn gæti ég allt eins ráðið drauminn sem svo að ég ætti að nota tannþráð oftar...

þriðjudagur, október 30, 2007

Drullist þið heim með skít og skömm

Og nei, ég er ekki einn af rasitafávitunum að tala um innflytjendur eða fólk af erlendum uppruna (góð dæmi um síka rasistafávita má t.am. finna víða á huga.is). Ég er að tala um vopnaframleiðendurna í BAE sem sem funda nú á Hilton Nordica hótelinu, en þetta ku vera hluti af liðsstyrkingu (team building) hjá þeim. John Suttle, starfsmannastjóri þessa umdeilda fyritækis segist ekki búast við mótmælum. Ég hvet lesendur til að sýna þessum sölumönnum dauðans fram á hið gagnstæða.
Vísir fjallar nánar um málið.

Ég get svarið það, Nato-fundur og teambuilding hjá herfyrirtæki og áframhaldandi stuðningur við hernám í Írak og Afghanistan með friðarsúluna í baksýn. Finnst einhverjum öðrum en mér þetta vera ... hömm... íronískt?

Spekingarnir spjalla

Doddi benti mér á skemmtilega myndband með Agga og Jóni Erni þar sem þeir kryfja framúrstefnuna:

Two down... (almost)

Í dag kláraði loksins The Haunting of Hill House og er nánast búinn með úthenduna úr Jane Austen, sem ég þarf ekki að skila fyrr en á miðvikudag. Púha og boyah!
E.t.v. má segja að ég sé kominn í smá þjálfun eftir greinalestur og yfirferð á úthendunum í hrollvekjuverkefninu.

Það voru fagnaðarfundir að hitta Dovile og Lisu í dag á Bókhlöðunni, enda höfðum við ekki sést í langan tíma. Lisa bauð mér jafnframt í afmælið sitt á laugardaginn.
Í skrifum sem þessum er gott að drekka te og kaffi og hlusta á Edith Piaf. Því vil ég leyfa ykkur, ágætu lesendur, að njóta La vie en Rose með mér. :)

mánudagur, október 29, 2007

Zits/Nabbi/Gelgjan :)




Fyrstu lög nýs dags: 24 Hour Party People með Happy Mondays og Headlong með Queen.

Borðið þér orma, frú Creed og Kristeva?

Jæja, þá er ég búinn að senda frá mér úthenduverkefnið úr grein Barböru Creed. Greinin er annars enn ein post-freudísk/feminíska greinin sem ég les í kvikmyndafræði. Bölvað helvítis torf gat hún verið. Ég þoli ekki þegar fræðimenn slá um sig með tyrfnu orðalagi til þess eins að sýna hvað þeir séu nú óttalega gáfaðir, svona menntasnobbsrúnk og geta aldrei komið sér að efninu á skýran og greinagóðan hátt. Mikil tilheyging til að teygja lopann. Það getur verið fjandanum erfiðara að skilja hvurn andskotann þeir eru að fara. Sbr. þessa tilvitnun í Juliu Kristevu:

Could the sacred be, whatever its variants, a two-sided formation? One aspect founded by murder and the social bond made up of a murderer’s guilt-ridden atonement, with all the projective mechanisms and obsessive rituals that accompany it; and another aspect, like a lining, more secret and invisible, non-representable, oriented toward those uncertain spaces of unstable identity, toward the fragility – both threatening and fusional – of the archaic dyad toward the non-seperation of subject/object on whivh language has no hold but one of fright and repulsion?

Eða

To each ego its object, to each superego tis abject. It is not the white expanse or slack boredom of repression, not the translations and transformations of desire that wrench bodies, nights and discourse, rather it is a brutish suferning that”I” puts up with, sublime and devastated, for “I” deposits it to the father’s account
(verse au pere – pere version): I endure it, for I imagine such is the desire of the other... On the edge of non-existence and hallucination, of a reality that, if I acknowledge it, annhiiates me. There, abject and abjection are my safeguards. The priemers of my culture.

Grmbl...

sunnudagur, október 28, 2007

Hvaða persóna ert þú í Múmíndalnum?




Mummipappa
Du er Mummipappa! Du er en drømmer og du drømmer deg ofte bort og inn i eventyr. Du er også en håpløs romantikker.

14.81% har falt innenfor denne kategorien.

Jamm, þetta virðist ekki fjarri lagi. :)

Þið getið tekið prófið hér.

föstudagur, október 26, 2007

Somebody up there likes me - Jon Stewart og Stephen Colbert

Mér finnst æðislegt að fá fulltrúa Daily Show til Íslands þar sem skoðað er undanhald Íslendinga frá Írak (skjöplist mér ekki samanstóð liðið okkar af einum fréttafulltrúa) og stuðningurinn við stríðið. Er ég enda mikill aðdáandi Jon Stewart.
Hér fer hann yfir helstu málefni liðinnar viku: Ögrarnir Bush gagnvart Íran og viðbrögð Bandaríkjastjórnar við fyrirætlunum Tyrklandsstjórnar að gera innrás í Írak:



Ekki þykir mér svo verra að meistari Stephen Colbert bjóði sig fram til forseta Bandaríkjanna:


View More Colbert Videos

Ég myndi kjósa Stephen Colbert ef ég gæti. Ég veit ekki hvort Jon Stewart ætli að bjóða sig fram, annars er ég klofinn á milli þeirra. Á hinn bóginn er erfitt að hafna manni sem getur gert svona flott kóreskt r'n'b-tónistarmyndband. Rain ain’t got nothin’ on him :) :



Báðir eru báðfyndnir, aðdáunarverðir og hugrakkir snillingar, hvor á sinn hátt. Hér má að lokum sjá myndband þar sem Stephen Colbert ræðir í viðtali um sig og Jon Stewart og mismunandi nálganir. Þetta er jafnframt eitt af fáum skiptum sem maður sér Stephen Colbert þar sem hann er ekki í karakter:

Minni kvenlegri hlið heilsað

Jæja, nú var ég búinn bisa við að meika mig í hátt í klukkutíma fyrir Halloween-partýið. Kemst svo að því að það er á morgun. Þar fer klukkutíma vinna bókstaflega í vaskinn. Á morgun þarf ég svoi að endurtaka sama leikinn.
Ég er ekki frá því að ég skilji núna betur þegar túlkur eru óratíma að gera sig fínar hverjar fyrir aðra og fyrir karlpeninginn og finni fyrir aukinni samkennd með þeim. I appreciate the effort. Respect.
Djöfullinn! Eins og þetta lítur nú flott út... :(

mánudagur, október 22, 2007

Annir

Ég mun víst eiga nokkuð annríkt næstu daga. Bæði er það annir sem ég þarf að sinna og sjálfskapaðar.
Ég þarf að troða inn tíma í vikunni til að fara með tveimur skjóstæðingum mínum í bæjarferð. Ég er sumsé núna í 20% vinnu á Kleppi í liðveislu. Hver ferð er upp í fjóra tíma í senn. Mun svo taka eina og eina 8-tíma kvöldvakt þegar vantar. Ég fékk annars hrós frá deildarstjóranum mínum fyrir nokkrum dögum, hún er mjög ánægð með mig og ferðirnar hafa gengið vel. Það þótti mér vænt um. Mér hefur enda alltaf þótt bæjarferðirnar skemmtilegastar í vinnunni á Kleppi.
Fyrir 7. nóvember þarf ég að vera búinn að vinna minn hluta í hópfyrirlestri um japanskar hrollvekjur. Sami hópur þarf líka að skila úthendum úr greinum og ég á eftir að fara yfir eina af þremur og lesa greinina. Fyrir mánaðarmót stefni ég á að reyna að þýða grein fyrir Frjálsa Palestínu, svo er samantektarverkefni ú Jane Austen-grein sem ég man ekki hvenær ég á að skila. Ég þarf að lesa mig upp, bæði bækur og greinar og horfa á 2 kvikmyndir. Á morgun fer ég í tíma og kór kl. 17:15-19:30. Miðvikudag fer ég væntanlega í aðra bæjarferðina auk þess að leika sem statisti í áramótaskaupinu. Sýnist samt að ég fari í aukatíma í Ingmar Bergman samdægurs og gæti ég því þurft að sleppa öðru hvoru. Á fimmtudag fer ég í tvöfaldan tíma, kór og raddæfingu og verður því lokið kl. 9. Á föstudag fer ég í tíma, hópurinn á hrollvekjur og ég fer í Halloween-party. Á eftir að útbúa mér búning. Á laugardag færi ég mögulega í aðra bæjarferð og svo er grímupartý kórsins um kvöldið.
Auk þess hef ég verið að vinna að pólítískri grein/bréfi sem mig langar til að senda eihverju dagblaðinu, en ég þarf að tryggja að hún sé "up to date" og veit ekki hvenær ég get gefið mér tíma í það.

Sem stendur er ég að lesa The Haunting of Hill House eftir Shirley Jackson, en hana lesum við í Hrollvekjukúrsinum. Góð bók, sú. Þá er ekki sannarlega ekki amalegt að sötra te og vera með upptökur frá 4. áratugnum með fiðlukonsert í D moll opus 61 eftir Ludwig van Beethoven og fiðlukonsert í E-moll opus 64 eftir Felix Mendelsohn í flutningi Fílharmoníusveitar Lundúna, þar sem ekki ómerkari maður en Fritz Kreisler leikur á fyrstu fiðlu, í eyrunum.
Ekki er þó ólíklegt að ég fari að skreiðast í bólið enda hef ég vakað of mikið og sofið of lítið síðustu daga.

sunnudagur, október 21, 2007

Af góðum ljóðum

Ljóðabók föður míns,Á mörkum, fær lofsamlega dóma á bls. 22 í menningarriti Fréttablaðsins í dag. Hún fór annars nýlega í aðra prentun.

Mér þykir líka ánægjulegt hvað ljóðabók Kristínar Svövu, Blótgælur, hefur fengið góðar viðtökur, ég bendi á Lesbókina og viðtal við skáldið á bls. 78 í Fréttablaðinu.

Ef þið hafið ekki keypt ykkur eintak af bókunum skuluð þið gera það hið snarasta eða eiga mig á fæti.

Árið var 1986...

... og ég var tveggja ára. Á því ári gaf hljómsveitin Metallica út plötuna Master Of Puppets, en sveitinni átti ég eftir að kynnast og falla fyrir 11 árum síðar, með kynnum mínum af plötunni ...And Justice For All, sem kom út næst á eftir Master..., en þetta var önnur þungarokkssveitin og þriðja þungarokksplatan sem ég fílaði. Fyrstu tvær voru Sehnsucht og Herzeleid með Rammstein. Ég er á því að það sé besta plata Metallica og einhver besta plata þungarokksins. Hún er alla vega ein allra uppáhalds þungarokksplatan mín. Hún fengi fullar fimm stjörnur hjá mér ef ekki væri fyrir hversu illa hún er hljóðblönduð. Master Of Puppets og Ride The Lightning fylgja svo fast á eftir. Hér var Jason Newsted kominn á bassann eftir að Cliff Burton fórst í rútuslysi. Mér hefur annars alltaf þótt Jason kúl og vanmetinn. Vegna hljómsins á Justice... er bassinn vægast sagt illgreinanlegur. Þarna voru þó einhverjar metnaðarfyllstu hljómsmíðar Metallica, í senn melódísk lög og hrátt þungarokk, bandið var fjandanum þéttara og kröftugra en andskotinn. Þeir höfðu líka aldrei hljómað jafn djúpir, reiðir og pólítískir og verið með jafn góða og beitta texta. Söngur James Hetfields hefur aldrei verið jafn flottur og á þessari plötu. The fire and the fury.

Sama ár og Metallica gaf út Master... léku þeir á tónleikunum hvaðan þetta myndband er komið, þar sem þeir leika For Whom The Bell Tolls. Það er skemmst frá því að segja að undirrituðum andaktung finnst þessi flutningur vægast sagt magnaður. Cliff fer auk þess á algjörum kostum, auk þess að hafa verið æðislegur bassaleikari var hann líka svo hrikalega kúl.




Metallica gerði sitt fyrsta tónlistarmyndband við eðallagið One sem var á Justice... Lagið byggir á kvikmyndinni Johnny Got His Gun sem Dalton Trumbo gerði eftir samnefndri stríðsádeiluskáldsögu sinni. Aðalpersónan berst í seinni heimsstyrjöldinni og stígur á jarðsprengju. Hann vaknar á spítala og er þar haldið á lífi með vélum. Hann sér ekkert, né heyrir, né getur mælt og getur hvorki hreyft legg né lið. Hann er eins konar lifandi dauður. Myndbandið sýnir annars vegar bandið að spila æi vöruksemmu en notar hins vegar myndbrot úr kvikmyndinni. Brotin smellpassa við lagið, veita því aukna dýpt og öfugt, samræmingin svínvirkar. Frá því að ég sá fyrst myndbandið hefur það haldist uppáhalds tónlistarmyndbandið mitt og það er ekki af ástæðulausu að það hefur iðullega unnið kosningar um besta tónlistarmyndbandið.

mánudagur, október 15, 2007

The Police hefur verið í mikilli spilun hjá mér og þeir eiga lag dagsins, Walking on the Moon.

föstudagur, október 12, 2007

Ég minni lesendur á 3ju alþjóðlegu ljóðahátíð Nýhils í dag á morgun og sunnudag.Sjá nánar hér. Mætið.

Þegar þetta er skrifað er ég með hið ágæta lag Bob Dylan,Jokerman , í hlustunum. Gaman að því.

fimmtudagur, október 11, 2007

Lag dagsins:For What It's Worth með Buffalo Springfield.

Peace Sells But Who's Buying? Af friðarsúlu og NATO-fundi

Ég hef blendnar tilfinningar gagnvart friðarsúlunni. Í sjálfu sér finnst mér hugmyndin falleg: "Imagine peace" og þetta er óneitalega býsna tilkomumikið, þó ég hafi nú aðeins séð súluna í úðamistri. Ég er auk þess aðdáandi Lennons, bæði held ég upp á tónlistina hans og ber virðingu fyrir honum og þeim boðskap sem hann breiddi út. Ég sé heldur ekki ástæðu til að efast um heilindi Yoko Ono.
Á hinn bóginn er ýmislegt kaldhæðnislegt við þetta allt saman. Þetta er ríkisstjórninni klárlega PR-stönt en friðasúlan endurspeglar síst utanríkisstefnu ísklenskra stjórnvalda eða friðarvilja þeirra. Ríkisstjórnin hefur stutt ólöglegt innrásarstríð í Írak, er á lista hinna viljugu þjóða og styður enn við “uppbyggingu” í Írak, þ.e.a.s. aðgerðir hernámsliðsins, leppstjórnarinnar og kóna þeirra. Svipað er svo uppi á teningnum í Afghanistan, við höfum aldrei andmælt hernáminu þar eða stríðsherrabandlaginu, heldur ljáum þeim stuðning með “friðargæslu”. Á sama tíma og friðarsúlan er tendruð er svo NATO-fundur í Reykjavík og þrjú herskip NATO í höfninni.

Það hefur vakið athygli mína hversu fjölmiðlar viðast hafa lagst sig fram við að forðast sem mest umfjöllun um mótmæli gegn NATO og fundinum um helgina. UVG auglýstu friðsæla og táknræna mótmælaathöfn laugardaginn 6. okt. Og Samtök hernaðarandstæðinga auglýstu fund í Litlu-Brekku í Bankastrætinu mánudaginn 6. október. Ég hafði rekist á eina litla frétt, að mig minnir á RÚV, fremur en Vísi, þar sem nefnt var að þrír mótmælendur væru að mótmæla við Laugardalshöll.Einnig var nefnt í fréttinni að álfyrirtækjum væri mótmælt og þjóðarmorðum og rústun náttúru væri líkt saman. Tókst mér hins vegar ekki að finna þessa frétt aftur. Að henni undanskilinni hef ég ekki séð eina einustu frétt um mótmælin, hvorki á RÚV, vísi, né mbl.is, utan eina. Hún hljóðar svo:

Mótmæli voru höfð í frammi við Laugardalshöllina í dag, þar sem Nato-þingið er haldið. Lögregla fór með ungan mann á stöðina en sleppti honum síðan. Sá hafði klifrað upp í flóðlýsingar-mastur með áróðursborða. Listamaður setti upp hápólitískt verk, segir í tilkynningu, og mótmælt var rekstri herstöðvar Nató í Hollandi. Í tilkynningunni kemur fram að nokkrir erlendir þingmenn hafi gefið sig á tal við mótmælendur og farið hafi vel á með þeim.

Takið eftir því að hvergi kemur fram fjöldi mótmælanda. Það þykir heldur ekki áróður þegar hernaðarbandalag fundar og reynir að afla fylgis en ef mótmælaborði er hengdur upp þá er það “áróðursborði”.
Hvernig fóru mótmælin fram? Hvernig voru þau sótt? Hvernig var fundurinn? Mættu margir? Hvað kom fram á mótmælunum og fundinum? Hvernig hljómar tilkynning mótmælandanna? Getur einhver frætt mig um það?

Hitt sem vekur ekki síður athygli er að Samtökum hernaðarandstæðinga var hvergi boðið að taka þátt í partýinu.

PS Ég er náttúruverndarsinni en þykir fólk vægast sagt á hálum ís þegar það er farið að leggja rústun náttúru og þjóðarmorð að jöfnu. Sjá skrif Evu um “sálarmorð”.

Pps Og já, það er rétt. Bjarminn frá súlunni minnir óneitanlega á Batman-merkið. Gotham City needs you.

Við tölum ekki lengur um stríð....

þriðjudagur, október 09, 2007

Support our troop!

Doddi benti mér á þetta skemmtilega myndband og því fannst mér tilvalið að deila því líka með lesendum þessa bloggs.

...

Danir nota upplýsingar sem eru fengnar með pyntingum

"Anders Fogh sagði að þótt Danir væru algerlega á móti pyntingum þá gætu yfirvöld ekki leitt hjá sér upplýsingar sem vörðuðu öryggi þegnanna. Jafnvel þótt þau grunaði að þær upplýsingar hefðu verið fengnar með pyntingum."

Auðvitað ertu fjandakornið ekkert á móti pyntingum ef þú ert tilbúinn að slafra í þig rotna ávexti þeirra möglunarlaust, þ.e. vafasamar upplýsingar sem hafa fengist við að kvelja fólk og láta það sæta niðurlægjandi meðferð. Ef ég væri pyntaður nógu lengi myndi ég eflaust halda því fram að amma mín hefði startað Skaftáreldum. Shoot and weep.

Lög dagsins eru að þessu sinni þrjú (með þeim fyrirvara að fleiri gætu bæst við): New Dawn Fades og Dead Souls með Joy Division og All The Madmen með David Bowie.

föstudagur, október 05, 2007

Lag dagsins: Life During Wartime með Talking Heads

Ástandið í Írak – Pallborðsumræður.

Ég bendi áhugasömum á að í dag, föstudaginn 5. október kl. 12 verða pallborðsumræður um Írak í Norræna húsinu. Á kvikmyndahátíðinni eru sýndar fjórar myndir sem nálgast ástandið frá ólíkum hliðum; Taxi To The Dark Side (hana hef ég séð og mæli með henni), Shadow Company, Meeting Resistance, og Iraq in Fragments. Leikstjórar tveggja síðastnefndu myndanna eru staddir á landinu og taka þátt í málþinginu. Þar verður jafnframt rætt um hvernig kvikmyndir geta sýnt ástandið í nýju ljósi. James Longley (Iraq in Fragments) mun hafa verið tilnefndur til Óskarsverðlaunanna fyrir mynd sína og Molly Bingham og Steve Connors (Meeting Resistance) hafa starfað sem blaðamenn og fréttaljósmyndarar. Davíð Logi Sigðurðsson blaðamaður stjórnar málþinginu.

sunnudagur, september 30, 2007

Lag dagsins: Atmosphere með Joy Division.


Missti af Control á kvikmyndahátíðinni í kvöld. Grmbl. Hún verður sýnd í eitt skipti í viðbót, en það er ekki ólíklegt að ég muni þurfa að velja á milli hennar og einhverrar annarar myndar sem mig dauðlangar sömuleiðis að sjá. Leikstjóri Control leikstýrði einnig þessu fallega myndbandi.

laugardagur, september 29, 2007

Kapítalismi

Ég meina, þetta er falleg hugsun, en hún gengur bara ekki upp.

Opinn fundur: Hvað er að gerast í Palestínu?

Opinn fundur verður haldinn í fundarsal Blindrafélagsins, Hamrahlíð 17, á morgun, sunnudaginn 30. september kl. 15.00.

Ziad Amro flytur ávarp. Ziad er félagsráðgjafi frá Hebron, stofnandi Öryrkjabandalags Palestínu og baráttumaður fyrir mannréttindum fólks með fatlanir.


Jón Magnússon alþingismaður segir frá nýlegri ferð sinni til hertekinnar Palestínu og Ísraels.


Ævar Kjartansson útvarpsmaður segir frá ferð sinni til hertekinnar Palestínu og Ísraels og sýnir myndir.


Fjölmennum! Allir velkomnir.

mánudagur, september 24, 2007

Fréttayfirlýsing frá Gush Shalom (á ensku, birtist á hebresku í Ha'aretz)

Not yet enough hell in Gaza?

19/09/07

The starving of the Gaza inhabitants is a crime and a folly. Mistreating a million and a half people will make them the most bitter of enemies. Instead of a cruel policy of naked force, we should negotiate with all Palestinians – including Hamas.

“With our own hands we are uniting a million and half people against us, in bitterness and hatred" says Gush Shalom (Israeli Peace Bloc). “The inhabitants of the Gaza Strip are completely dependent on Israel for their most basic livelihood. This complete dependence was created, consciously and deliberately, by all governments of Israel since 1967. The state of Israel cannot now just shrug off its responsibility for the fate of the inhabitants of Gaza. The people of the Gaza Strip have already been living for a long time in terrible squalor, on the very edge of starvation. Now we push them even much deeper into hell. The state of Israel is today roughly trampling International Law, in indiscriminate collective punishments of a whole civilian population. We, too, will eventually pay the price.

This policy of force and oppression is also emptying of content the negotiations supposedly taking place with Abu Mazen and the leadership he heads, presenting him and his followers as accomplices in the terrible suffering caused to their people. There can be no peace without talking to and negotiating with the entire Palestinian people, with all its parts including the Hamas leadership, which has explicitly expressed its willingness to discuss a cease-fire and a mutual end to attacks on both sides of the Gaza border. This is the alternative to the policy of trampling force whose main proponent is Defence Minister Barak, formally leader of the Labour Party - effectively leader of the Extreme Right in Israel”.

Hellisbúi

Innst í mínum helli
logar á fífustöng –
súgurinn leikur á stráfiðlu
við opna gátt.
Í steinrjáfrinu hanga
ljósbrotin klakaspjót:
hníga á odda fram
ískaldir dropar
falla falla
niður niður
koma mér í koll
– allt kemur mér í koll.
Ég er skógarmaðurinn
á Sjödægru:
líf mitt blaktir
á einni mjórri fífustöng


-- Jóhannes úr Kötlum, Sjödægra, 1955

fimmtudagur, september 20, 2007

Tónleikar fyrir Palestínu í kvöld - Fimmtudaginn 20. sept. á Organ

16.09.2007 Tónleikar fyrir Palestínu fara fram á Organ, Hafnarstræti 1-3, í kvöld, fimmtudaginn 20. september. Þar koma fram hljómveitirnar I Adapt, Skátar, Retro Stefson, For a Minor Reflection og >3 Svanvhít. Húsið opnar klukkan 20:30 og hefjast tónleikarnir klukkan 21:00. Aðgangseyrir er 500 krónur og rennur allur ágóði til Neyðarsöfnun Félagsins Ísland-Palestína til handa íbúum Palestínu.
Nokkuð er um liðið síðan Félagið Ísland-Palestína hélt síðast tónleika þegar Reykjavík!, Seabear, Wulfgang, Mr. Silla og Shadow Parade léku á vel heppnuðum tónleikum á Grand rokk þann 25. maí í fyrra. Fjölmargar af fræknustu rokksveitum og listamönnum síðustu ára hafa leikið á Palestínutónleikum síðustu ár - og má þar nefna KK, Mugison, Múm, Jakobínarína og Ensími.
Á tónleikunum á fimmtudaginn koma fram fimm hljómsveitir - sem allar munu koma fram á Iceland Airwaves hátíðinni í október. Til sölu verður varningur frá Nakta apanum og safndiskurinn Frjáls Palestína þar sem GusGus, Múm og Mugison eru meðal flytjenda.

Stöðvum múrinn!
Lögð verður áherslu á að safna fé fyrir fórnarlömb Aðskilnaðarmúrsins sem ísraelska hernámsliðið er að reisa á herteknu svæðunum - þvert á alþjóðalög, samþykktir Sameinuðu þjóðanna og úrskurð Alþjóðadómstólsins í Haag. Þúsundir Palestínumanna hafa misst lífsviðurværi sitt í kjölfar byggingu múrsins sem einangrar palestínskar byggðir og rænir ræktarlandi þeirra.
Þvert á það sem margir halda liggur múrinn ekki á landamærum Ísraels og palestínsku herteknu svæðanna - heldur á herteknu landi. Samkvæmt úrskurði Alþjóðadómstólsins ber Ísraelsmönnum að hætta byggingu múrsins þegar í stað, rífa þá hluta hans sem þegar hafa verið reistir og greiða fórnarlömbum hans skaðabætur. Aðildaríki Sameinuðu þjóðanna eiga að sjá til þess að úrskurðinum sé framfylgt - og er Ísland þar á meðal.

Helvítis viðbjóðslegu fasistasvín

Mér var illilega brugðið þegar ég las færslu bróður míns þar sem hann vísar á hlekk með myndbandi þar sem John Kerry fær fyrirspurn eftir fyrirlestur sinní Háskóla í Bandaríkjunum

Hafandi horft á þetta kýs ég sömuleiðis að skella hlekk á þetta. Spyrillinn í salnum fór aðeins yfir tímamörk spurningar og verðirnir taka hann og handjárna og rota hann með Taser-stuðbyssum. Ég ætlaði varla að trúa þessu fyrr en ég horfði á myndbandið. Andskotans helvítis hrottar. Ég veit varla hvort er ógeðslegra, aðgerðir varðanna eða það að samnemendur lyfta varla litlafingri honum til varnar og sumum virðist skemmt. Sannarlega óhugnarlegt ef málfrelsið er orðið svona þarna úti. Ef þú segir eitthvað sem valdinu mislíkar ertu handtekinn og rotaður með stuðbyssu. Ekki heldur félegt að lögreglan hér heima sé að íhuga að fara að nota þessar sömu stuðbyssur. Djöfulsins hryllingur.

"Ef málfrelsi hefur einhverja merkingu þá er það sú að geta sagt fólki það sem það vill ekki heyra."
-- Voltaire.

miðvikudagur, september 19, 2007

Lag dagsins: I Hate People með Anti-Nowhere League.

Símaversvinna getur stundum haft þessi áhrif á mig...

Ingmar Bergman

Meðal kúrsa sem ég er núna í er Ingmar Bergman: Uppreisn gegn föðurímynd. Sá um daginn aðra myndina sem ég hef séð eftir hann; Det sjunde innseglet. Var mjög hrifinn af henni. Hin myndin er uppfærsla hans á Töfraflautunni eftir Mozart og er hún svo sannarlega ekkert slor heldur. Var svo í tíma í dag þar sem við ræddum fyrrnefndu myndina. Líst vel á þennan kúrs. Hann reynist reyndar vera á sænsku en það kom mér á óvart hvað ég skildi og hvað ég gat tjáð mig á minni pan-skandinavisku. Um að gera að muna eftir að segja "just det", "vist" og jag VET" með reglulegu millibili.

Margt hefur verið skrifað og sagt um Ingmar Bergman í kjölfar andlát hans, en ég held að enginn toppi meistara Stephen Colbert og leyfi ég honum því að eiga síðasta orðið. :)

þriðjudagur, september 18, 2007

Dylan, maður. Dylan. Úff, já.



Hér flytur hann lagið It’s Alright Ma (I’m Only Bleeding) árið 1965. Mér er það óskiljanlegt að þetta hafi verið klippt út úr Don’t Look Back. Þvílíkur flutningur. Þvílíkt lag.

mánudagur, september 17, 2007

Hinn palestínski Mandela

Góð grein eftir Uri Avnery: The Palestinian Mandela . Þegar Fatah og Hamas takast á, og Vesturveldi kynda undir ófriðarbálið og hernámið hríðversnar binda æ fleiri vonir við palestínska andspyrnumanninn Marwan Barghouti. Hann er álitinn þjóðarhetja í heimalandi sínu óháð flokkslínum (hann er sjálfur í Fatah). Hann situr nú í ísraelska fangelsinu Hasharon. Uri Avnery ber Barghouti einnig saman við Nelson Mandela og sér að þeir eiga ýmislegt sameiginlegt. Hann er meðal fjölmargra sem berjast fyrir að Marwan Barghouti verði látinn laus. Lesið þessa grein.

...Both became national heroes behind prison bars. Both were convicted of terrorism. Both supported violent struggle. Mandela supported the 1961 decision of the National African Congress to start an armed struggle against the racist government (but not against the white civilians). He remained in prison for 28 years and refused to buy his freedom by signing a statement denouncing "terrorism". Marwan supported the armed struggle of Fatah's Tanzim organization and has been sentenced to several life terms.

But both were in favor of peace and reconciliation, even before going to prison. I saw Barghouti for the first time in 1997, when he joined a Gush Shalom demonstration in Harbata, the village neighboring Bil'in, against the building of the Modiin-Illit settlement that was just starting. Five years later, during his trial, we demonstrated in the courthouse under the slogan "Barghouti to the negotiating table, not to prison!" ...

Lag dagsins: Misery is the River of The World með Tom Waits af plötunni Blood Money.


Heimagerð Youtube-myndbönd eru misjöfn að gæðum. Þetta er með þeim flottari sem ég hef séð þar.

Everybody, row, everybody row!

laugardagur, september 15, 2007

Lag dagsins: Baby You're A Rich Man með Bítlunum.

Finntroll í kvöld. Kippis fyrir því.

miðvikudagur, september 12, 2007

Nú er úti veður vott...

....en engin ástæða til þess að láta allt verða að klessu. Í rigningu er t.d. gott að sitja með góða bók og góða tónlist á fóninum. Í mínu tilfelli er það Freedom Next Time eftir John Pilger og plöturnar Revolver með Bítlunum og Aftermath með The Rolling Stones.
Hyggst skella mér aftur á upplestur í Iðnó í kvöld, sem er hluti af Bókmenntahátíðinni sem nú stendur yfir. Hlýddi á Tracy Chevalier í fyrradag, þótti hún skemmtileg og keypti mér bók hennar, Burning Bright. Meðal upplesara í kvöld verður Roddy Doyle. Hann hef ég ekki enn lesið en hef heyrt afar vel af honum látið. Það segir mamma mín líka að minnsta kosti.

Lag dagsins: She Said She Said með Bítlunum af plötunni Revolver.

mánudagur, september 10, 2007

Ósmekkleg auglýsing

Þegar við Kristján vorum úti í Finnlandi hengum við einu sinni sem oftar á hótelherberginu og horfðum á sjónvarpið, skiptandi milli stöðva. Rákum við þá augu í auglýsingu nokkra á MTV. Þar sást luralegur karl í miklum hamagangi fyrir framan tölvuna og svitinn bogar af honum. Þó að myndavélinni væri ekki beint neðar en að bringu þurfti ekki mikið hugmyndarflug til að sjá að hann átti að vera að rúnka sér. Síðan birtist texti á skjánum: ”(Setjist inn há tala sen ég man ekki) women get sexually attacked by men every night. - Thank you for staying home tonight". (leturbreytingar mínar).

Ég gat ekki skilið þetta öðruvísi en svo að þessu væri beint til karlmanna, jafnvel til mín: Þakka mér fyrir að vera ekki úti í kvöld að nauðga konum.
Skilaboð mín til MTV: Étið þið skít.

Áfangasigur í Bi'lin og tónlistarpælingar

Uri Avnery skrifar að vanda góða grein um áfangasigur sem unnist hefur í palestínska þorpinu Bil'in á Vesturbakkanum. Bil'in hefur orðið að táknmynd fyrir andspyrnu gegn hernámsmúrnum í Palestínu. Samstaða og þrautsegja mótmælendanna sem hafa mótmælt friðsamlega á hverjum föstudegi í 135 vikur á aðdáun skilið, sérstaklega þegar litið er til þess að friðsamleg mótmæli hafa aðeins verið frá þeirra hálfu en hermenn hafa mætt þeim með barsmíðum, gúmmíkúlnaskothríð og táragasi, og handsamað marga.
Nú nýlega úrskurðaði Hæstirétturinn í Ísrael hluta múrsins ólöglegan og litlum hluta lands var skilað. Á sama tíma hefur hæstirétturinn hins vegar lagt blessun sína á aðra landtökubyggð sem reist var á landi Bil'in og hætta er á því að þessi litla aðgerð geti slegið ryki í augu fólks og virkað sem réttlæting frekara landráns. Lítill steinn í stórum múr, mætti segja, og er ég þá minnugur Pink Floyd. en þá á ég bæði við múrinn og þá hughyggju og hernám sem hann stendur fyrir, en það heldur áfram og fer hríðversnandi.
Uri Avnery segir að í þessari örvæntingarfullu báráttu sé jafnvel lítill sigur mikilvægur. Baráttunni er hins vegar langt í frá lokið. Það er bæði nauðsynlegt að brjóta niður veraldlega og huglæga múra og það er það sem mótmælendurnir í Bil'in og víðar berjast fyrir. "Écrasez l'infamme!", eins og var kjörorð Voltaire. "Mölvið hana, bölvaða!"
Fyrir þá sem vilja fræðast meira um múrinn bendi ég á þessa ágætu samantekt Gush Shalom.



And now for something completely different:

Eftir á að hyggja hefði ég e.t.v. átt að fara á tónleikana með Chris Cornell. Mín góða vinkona, Heiða gaf tónleikunum þrjár stjörnur í Mogganum. Þótti skorta þetta „hættulega“, „óbeislaða“ rokk, þetta hafi verið einum of slípað, session-legt hjá bandinu en best hafi tekist upp þegar Cornell tók lög kassagítar. Þetta virðist því hafa verið með snyrtimennskuna í fyrirrúmi en ekki nógu væld, svo ég vísi í kvikmyndina Með allt á hreinu. Ekki það, ég átti mjög ánægjulegt kvöld á Hressó og Highlander með kórfélögum.
Ég þarf að hlusta meira á kauða, er meira svona „casual fan“. Þekki einstaka lög með Soundgarden og sóló, hef náttúrulega heyrt og séð hitt og þetta í sjónvarpi, útvarpi og í gítarpartýum og hefur líkað vel. Gæti þó aðeins raulað She‘s Going To Change the World og Black Hole Sun.

Hef annars mestmegnis verið að hlusta á Tom Waits undanfarið. Used Songs, Franks Wild Years og The Heart of Saturday Night auk Russian Dance af plötunni The Black Rider, en mætti þó alveg fara að spila þá síðustu meira. Keypti mér líka Alice, Blood Money og Bone Machine úti og hafa þær allar verið í spilun. Platan Innuendo með Queen og margvísleg lög Nick Cave hafa einnig hljómað í eyrunum.

Síðan er knúin af Blogger. Þórarinn Björn Sigurjónsson hannaði útlit.