Fjári góð grein að venju eftir Uri Avnery um vopnahléið sem Ismail Haneyh Hamasleiðtogi hefur boðið Ísrael og viðbrögð Ísraelsstjórnar og hersins við því, um aðgerðir gagnvart Gaza og áætlanir um að brjóta Palestínska alþýðu og andspyrnuna á bak aftur; Help, a Cease Fire!
Þetta dásamlega lag er eflaust eftirlætis lagið mitt með Radiohead, að öðrum ólöstuðum. Árið 2001 held ég svo að það hafi verið, sem ég varð þeirrar ánægju aðnjótandi að sjá Radiohead á tónleikum í Oxford, á litlum hól aðeins fyrir utan hið eiginlega tónleikasvæði í úrhellisrigningu. Auðvitað voru þeir æðislegir. Á þeim tíma þekkti ég þó aðeins Creep, sem þeir tóku. Hringdi meira að segja í Agga til Íslands til að leyfa honum að heyra. Það var hann sem kynnti mig fyrir Radiohead og stend ég í mikilli þakkarskuld fyrir. Sama má segja um fleri góðar sveitir sem hann kynnti mig fyrir, svo sem Tom Waits, Nick Cave, The Cure og Smashing Pumpkins. Á þessum tíma var ég í hálfgerðri ástarsorg (eða ímó-ástarsorg allav.) yfir stúlku sem ég var yfir mig hrifinn af en hafði víst ekki manndóm í mér til að tjá henni hug minn. Í myndaði mér eflaust líka að hún myndi ekki líta mig sömu augum. Eins og margir unglingar fannst mér ég því geta samsamað mig nokkuð með laginu, þið vitið, "eins og það hefði verið samið með mig í huga" (*sniff*). Inn í þetta spilaði að ég var á enskuskóla og var eini Íslendingurinn, svo ég fílaði mig nokkuð utangarðs. Í minningunni er ég nokkuð viss um að þeir hafi líka tekið Karma Police. Á þessum tónleikum hitaði Sigur Rós upp fyrir útvarpshöfuðin en ég missti af þeim. Átti svo auðvitað eftir að sjá Sigur Rós á tónleikum við önnur tækifæri. Hljómurinn á tónleikunum hefði getað heyrst til næsta bæjar (með smá ýkjum), ljósasjóvið var drullutöff og það var magnað að sjá hvernig Thom Yorke óð um sviðið og slammaði eins og tarfur í flagi. Ég játa það að ég hef fyrst og fremst hlustað á OK Computer (eina platan sem ég á með þeim) og ann henni hugarástum. Ananrs eru það bara einstaka lög. Ég þarf að kynna mér betur aðrar plötur þeirra. Svo þarf ég auðvitað að drulla mér aftur á tónleika með þeim, væri alveg til í að fara út til að sjá þá. Áhugasamir ferðafélagar hafi samband, það má eflaust skipulegja eitthvað. :) Nú, eða berjast fyrir því að þeir komi til Íslands.
PS Ég var SVONA nálægt því að geta hitt Phil Selway trymbil út á götu, til þes að... tjah... hmm... alla vega biðja hann um áritun, tjá honum aðdáun mína og, hmm.. ætli hann hefði fallist á að fá sér kollu með mér á vel völdum púbb? :) Tom og Lizzet Meinhard, vinafólk fjölskyldunnar bjuggu sumsé í sömu fokking götu og hann þar til þau fluttu. ARG! Hársbreidd frá goðinu og sviptur því! It ain't bloody fookin' fair!
miðvikudagur, desember 26, 2007
Lag dagsins: Papa Was a Rolling Stone með The Temptations:
Hjartanleg jólakveðja til allra á la Gumby. :) Takk fyrir allt gamalt og gott. Varði seinni hluta aðfangadags í vinnu á Kleppi og get ekki annað sagt en að þetta hafi verið mikil upplifun og ánægjuleg jól. Ekki síst þegar við vorum að taka upp pakkana. Á nú 1 & 1/2 tíma eftir af vakt.
Brá mér í bæinn í gær og góður andi í bænum. Hef alltaf verið mikið Þorláksmessubarn, fékk líka þessa fínu skötu uppi á deild. Notalegt að vera búinn að kaupa allt kl. 6 og fara svo í friðargönguna. Var reyndar úrvinda, hafði enda litið við í teiti með vinnufélögum kvöldið áður en farið svo á morgunvakt ,svo ég fékk mér væna kríu í 1-2 tíma og kíkti svo út. Gott kvöld í alla staði.
21.12.2007 Á Þorláksmessu mun félagið standa fyrir sölu á varningi til styrktar íbúum Palestínu á Laugaveginum frá klukkan 14:00 og fram á kvöld. Þar verður í boði palestínsk ólífuolía í sérstökum gjafaumbúðum, klútar frá Hebron, Frjáls Palestína peysur, bolir, nælur og geisladiskar. Tilvalið að versla hér jólagjafir sem láta gott af sér leiða, fyrir þá sem búa við hernám og hörmungar í Landinu helga.
Félagið skipulagði fyrst sölu Þorláksmessu árið 2004 þegar geisladiskurinn Frjáls Palestína - með lögum frá Mugison, KK, múm og fleirum - var seldur til stuðnings Project Hope æskulýðsverkefninu í Balata flóttamannabúðunum. Salan gekk vel og framhald varð á Þorláksmessusölu félagsins. Árið 2005 rann ágóðinn til Öryrkjabandalags Palestínu og í fyrra til palestínskra kvennasamtaka. Í ár mun allur ágóði renna í Neyðarsöfnun félagsins til handa Palestínu - og þá ekki síst þeirra sem eiga um sárt að binda vegna Aðskilnaðarmúrsins.
Stefnt er því að hafa söluborðið á sama stað og í fyrra - á mótum Laugavegs, Bankastrætis og Skólavörðustígs - frá klukkan 14:00 til 22:00.
Við vonum að sem flestir sjái sér fært til að líta við og versla jólagjafir sem láta gott af sér leiða fyrir þá sem búa við hernám og hörmungar í Landinu helga.
Ég bendi á hádegisviðtal Stöðvar 2 við Svein Rúnar Hauksson lækni og formann félagsins Ísland-Palestína, sem sjónvarpað var 19. desember, þar sem hann ræðir um ráðstefnuna þar sem ákveðið var að þjóðirnar sem hana sátu myndu efla fjárhafslega aðstoð við Palestínu, og ástandið í Palestínu, sér í lagi á Gaza, en Sveinn kom nýlega heim úr Palestínuferð og heimsótti þá m.a. Gaza. Hann legur sérstaka áherslu á mikilvægi þess að rjúfa umsátrið á Gaza.
föstudagur, desember 21, 2007
Doddi víkingabastarður og vinur er 23ggja ára í dag. Óska honum hjartanlega til hamingju með það og er á leið á gleðskap með honum og öðru góðu fólki í tilefni dagsins.
Skyldi einhvern tíman grípa einhvern óstjórnleg löngun til að gefa mér gjöf af því að ég er svo ógisslega frábó má viðkomandi alveg gefa mér eithvað af eftirfarandi. Þessi listi verður svo uppfærður með tímanum, detti mér fleira í hug og eignist ég eitthvað sem er á honum núna. Annars brúka ég bókasafnið. :)
Skáletrað er það sem ég hef eignast síðan að þessari færslu var fyrst póstað.
Tónlist:
Tár úr steini - Tónlist úr samefndri kvikmynd
Metallica - Live Shit -Binge and Purge (Tónleika-box set með Metallica)
Kim Larsen – Midt Om Natten Tom Waits – Swordfishtrombones, Closing Time, Small Change, Blue Valentine, Mule Variations, Real Gone o.s.frv, í raun allt nema Alice, Closing Time, Used Songs, Blood Money, One From The Heart, The Heart of Saturday Night og Bone Machine því ég á þær þegar.
Deep Purple - Machine Head, Fireball, Perfect Strangers
Skálmöld: Baldur E-ð með Goran Bregovic
Bob Dylan - Bringing It All Back Home
Góður old-time blús, t.d. John Lee Hooker, Honeyboy Edwards
Plötur 2010
Orphic Oxtra - Orphic Oxtra Blazroca - Velkomin til Kópacabana Bubbi - Sögur af ást, landi og þjóð Baggalútur - Næstu jól Spilverk þjóðanna - Allt safnið Karlakórinn Fóstbræður - Til ljóssins og lífsins Harrý og Heimir - Morð fyrir tvo Jónsi - Go Prófessorinn og Memfismafían - Diskóeyjan Retro Stefson - Kimbabwe ?
Ljóð:
Kjell Espmark: Vetrarbraut Ljóð Mahmoud Darwish Mourid Barghouti: A Small Sun, Midnight and Other Poems Pablo Neruda: t.d. Hæðir Machu Picchu Einar Már Guðmundsson: Ég stytti mér leið framhjá dauðanum Allen Ginsberg: The Collected Poems 1947-1995 The Collected Poems of Langston Hughes
Bækur: Viðar Hreinsson: Eldhugi við ysta haf - Ævisaga Bjarna Þorsteinssonar Uri Avnery: 1948: The Bloody Road to Jerusalem Tom Segev: One Palestine Complete: Jews and Arabs Under the British Mandate Edward Said: The Question of Palestine, Covering Islam: How the Media and the Experts Determine How We See the Rest of the World, Orientalism Noam Chomsky: Fateful Triangle Gideon Levy: The Punishment of Gaza Benny Morris: The Birth of the Refugee Problem 1947-1949 Avi Shlaim: The Iron Wall: Israel and the Arab World, The Lion of Jordan Ilan Pappé (ritstjóri): The Israel/Palestine Question Ian Pappé; The Ethnic Cleansing of Palestine, The Forgotten Palestinians Uri Avnery: 1948- A Soldier's Tale - The Bloody Road to Jerusalem Dov Yirmiya: My War Diary Adina Hoffman: My Happiness Bears No Relation to Happiness - A Poet's Life in the Palestinian Century John Meirsheimer og Stephen Walt: The Israel Lobby and US Foreign Policy
Sofi Oksanen: Hreinsun Knut Hamsun: Loftskeytamaðurinn Gogol - >Mírgorod Hikaru Okuizumi – Steinarnir hrópa Ívan Túrgenev – Fjórar sögur Fjodor Dostojevskí – Karamazov-bræðurnir, Fjárhættuspilarinn, Notes from the Underground Saŝa Staniŝic – Hermaður gerir við grammófón Alla smásögur Tolstoys Truman Capote: In Cold Blood og Handmade Coffins Ólafur Ragnarsson - Til fundar við skáldið Halldór Laxness Halldór Guðmundsson: Halldór Laxness -ævisaga Kurt Vonnegut: , Slapstick, Galapágos, Hocus Pocus, Timequake, Canary in the Cathouse (smásögur), Welcome to the Monkeyhouse (allar sögurnar í Canary... utan "Hal Irwin's Magic Lamp), Magombo Snuff Box (smásögur), Look at the Birdie (smásögur) Nikos Kazantzakis: Alexis Sorbas (á íslensku, s.s.) Tom Wolfe - The Electric Kool-Aid Test P.J. O' Rourke: Peace Kills Anthony Loyd: Another Bloody Loveletter The Anti-War quote book Jón Kalman Stefánsson - Harmur englanna , Hjarta mannsins Eiríkur Örn Norðdahl - Gæska Sindri Freysson - Ljóðveldið Ísland , Dóttir mæðra minna Þorsteinn Gylfason – Tilraun um heiminn Victor Hugo- Vesalingarnir Nick Cave -And The Ass Saw the Angel, The Death of Bunny Munro Stutt og laggott J.R.R. Tolkien – The Children Of Húrin Jean-Paul Sartre – Tilvistarstefnan er mannhyggja George Orwell – Down and Out in Paris and London. Snert Hörpu mína - ævisaga Davíðs Stefánssonar Anne Rice: Interview With the Vampire Lu Xun: Mannabörn (téka fornbókabúðina hans Braga á Hverfisgötunni) Jóhannes úr Kötlum: Verndarenglarnir Jack Kerouac - The Subterreaneans og On The Road Fylgdarmaður húmsins - Heildarkvæðasafn Kristjáns frá Djúpalæk Mikhaíl Búlgakov - Örlagaeggin Juan Ramón Jiménez - Tunglið gyllti ána og fleiri ljóð Halldór Laxness- Alþýðubókin, Heimsljós Jen Tsún-Tsjen - Fjallaþorpið
Hermann Stefánsson - Algleymi Guðbergur Bergsson: Leitin að barninu í gjánni, Faðir, móðir og dulmagn bernskunnar Andri Snær Magnason: Engar smá sögur, LoveStar, Sagan af bláa hnettinum
Magnús Sigurðsson: Hálmstráin, Eiríkur Örn Norðdal: Ú á fasismann E-ð eftir Bjarna Bernharð Einar Kárason: Óvinafagnaður, Ofsi Óskar Árni Óskarsson: Skuggamyndir - úr ferðalagi Hallur Hallsson: Váfugl Ármann Jakobsson: Glæsir, Fréttir frá mínu landi Þorsteinn frá Hamri: Hvert orð er atvik Sigurður Pálsson: Ljóðnámusafn Apakóngur á Silkiveginum - Sýnisbók kínverskrar frásagnarlistar á fyrri öldum Niccolo Ammantini: Í hendi guðs Philip Claudel: Í þokunni Ira Levin: Rosemary's Baby (á ensku) John Boyne: The Boy in the Striped Pyjamas Herman Bang: Við veginn Laurence Rees: Auschwitz- Mesti glæpur sögunnar Naomi Wolf: Endalok Ameríku Einar Már Jónsson: Maí 68 - Frásögn David Attenborough: Með köldu blóði Múrbrot - Ritsjt. Ármann Jakobsson og Finnur Dellsén Rússasögur og Igorskviða (Útg. Lærdómsrit bókmenntafélagsins, þýð. Árni Bergmann) Sú þrá að þekkja og nema - Greinar um og eftir séra Jónas Jónsson á Hrafnagili - Ristj. Rósa Þorsteinsdóttir Davíð A. Stefánsson:Tvískinna Dagbók Héléne Berr 1922-1944 Börkur Gunnarsson: Hvernig ég hertók höll Saddams Herra Rokk - Rúnar Júlíusson Hljómagangur - Gunnar Þórðarson Ævar Örn Jósepsson: Hörður Torfa-ævisaga Nick Mason: Inside Out: A Personal History of Pink Floyd
DVD/VHS (sniðugt að tékka Mál og Menningu, Eymundsson og Nexus)
Tek ávallt vel í myndir úr Masters of Cinema-seríunni :)
Pulp Fiction Sweeny Todd Strike! e. Sergei Eisenstein Promise Me This, Time of Gypsies e. Emir Kusturica
The Kids Are Alright Gimme Shelter Quadrophenia Almost Famous Don't Look Back (heimildamynd um Bob Dylan) No Direction Home (líka heimildamynd um Bob Dylan, eftir Martin Scorcese) D. W. Griffith - Monumental Epics Buster Keaton - The Complete Short Films 1917-1923 Buster Keaton - The General Myndir eftir Ingmar Bergman Ivan The Terrible The Jim Jarmusch collection volume one (á núna Stranger than Paradise og Dead Man) The Legend of The Shadowless Sword The Muppet Show Series One Return to Oz Mooladé e. Ousmane Sembene (fæst í Nexus) German Expressionism Collection Cliff 'Em All (e.t.v. bara til á VHS, videó með efni (viðtölum, tónlistarflutningi og þess háttar) með Cliff Burton heitnum, bassaleikara Metallica).
Myndasögur (tékka Nexus, Eymudsson eða Mál & Menningu): The Fixer , Footnotes in Gaza eftir Joe Sacco (gæti þurft að panta af neti) A Child in Palestine: Cartoons of Naji al-Ali, með inngangi eftir Joe Sacco (gæti þurft að panta af neti).Phoenix, Black Jack, Dororo, MW og Phoenix (annað en bindi 4-6) e. Osamu Tezuka Berlin - City of Stones (fyrra bindið) og Berlin - City of Smoke (seinna bindið) Bone (heildarsafn) e. Jeff Smith American Splendor eftir Harvey Pekar Macedonia e. Harvey Pekar og Heathar Roberson The Quitter - Harvey Pekar The Wall e. Peter Sis Bourbon Island 1730
Alan Moore: (annað en V for Vendetta og Watchmen, sem ég á nú þegar), t.d. From Hell, Black Dossier E-ð eftir Frank Miller (annað en Batman Year One, The Dark Night Returns og Sin City-The Hard Goodbye (sem er 1. bindið og eina sem ég á)) t.d. Ronin, aðrar Sin City-bækur eða Batman-The Dark Night Strikes Sandman I., II. og III. bindi e. Neil Gaiman
Other Side eftir Jason Aaron & Cameron Stewart Torso eftir Brian Michael Bendis og Mark Andrekeyo Dream of the Rarebit e. Winsor McCay Winsor Mc Key- early works Y: The Last Man Scalped Squee We Three Walt & Skeeziz Swamp Thing Fables The Invisibles The Order Of the Stick vol. I & II The Punisher The Mice Templar - The Prophecy e. Bryan J. Glass og Michael Aron Oeming Help is on the way Blankets e. Craig Thomson Nocturnal Conspiracies e. David B Rocky: Vol. 2: Strictly Buissness Preacher Hellblazer Y: The Last Man Skyscraper of the Midwest Herman Classics Regards from SErbia Daredevil Vol. 1
Vínylplötuspilari fjallareiðhjól (Mongoose-hjólin eru sérlega góð)
Jæja, þetta er svona það sem mér dettur í hug. Og svo bara.. þúst... frið á jörð.
Síðast en ekki síst hvet ég fólk til að styrkja neyðarsöfnun fyrir Palestínu. Það væri mér og fleirum góð jólagjöf. Oft var þörf, oft var nauðsyn en aldrei brýnna en nú.
Kemur upp úr kafinu að ég fæ e-ð um 20.000 kr. fyrir Lesbókargreina mína, Að deila eða drottna, um átökin í Palestínu. Gaman að þvi.
Meistari Uri Avnery skrifar afbragðs grein um hið martraðarkennda ástand á Gaza og yfirvofandi innrás Ísraelshers, To Die With The Philistines? Hann vitnar m.a. í skýrslu Dr. Eyads Sarraj.
Lesið líka Prerequisites for Peace eftir Dr. Mustafa Barghouti, þar sem hann skoðar eftirmála ráðstefnunnar í Annapolis og þá stöðu sem horfir við Palestínumönnum. Kjarninn í greininni er sá að Palestínumenn hafa sæst á miklar málamiðlanir og fórnir til að koma til móts við Ísraela í friðarumleitunum en þeir fyrrnefndu geta ekki gefið sjálfsögð mannréttindi sín, sem eru í samræmi við alþjóðalög, upp á bátinn.
Ég rakst rétt í þessu á þetta myndband og hló mig máttlausan. Tvíhöfði hittir naglann á höfuðið. Nánast um of, því svona hefur umræðan einmitt að miklu leiti verið.
Æh, mig langar á þetta. Ég er hins vegar bíl- og bílprófslaus og vantar ferðafélaga. Aftur á móti mun ég að sjálfsögðu borga minn skerf fyrir eldsneytið. Áhugasamir Skriðuklaustursfarar með farskjóta vinsamlegast gefi sig fram sem allra fyrst.
Áhugaverð grein frá 14. nóvember eftir John Pilger: No Tears, No Remorse For The Fallen of Iraq. Á meðan Bandaríkjamenn minntust fallina hermanna á Minningardaginn (Rememberance Day) var ekki minnst á Írak. Pilger fjallar í þessari grein um afneitunina gagnvart mannfallinu í Írak, um hvernig er verið að ræna landið, rústa heilbrigði þjóðarinnar og samfélaginu, um áróður og áætlanir um innrás í Íran.
Og talandi um Íran, þá mæli ég líka með stórgóðri grein Uri Avnery, How They Stole The Bomb From Us um meinta kjarnorkuógn Írana, hvernig sá hræðsluáróður sem nýst hefur stjórnvöldum stendur nú veikum fótum.
Ég hef verið að hlusta á diskinn með upptökunni frá seinni tónleikum Háskólakórsins og Ungfóníu, þar sem við fluttum Messu í C eftir Ludwig Van Beethoven. Þó ég segi sjálfur frá er þetta hreinn unaður á að hlýða. Verkið er stókostleg og við hjómum æðislega. Ríkharður Ö. Pálsson gaf okkur 4 og 1/2 stjörnu af fimm í Mogganum um daginn og er ekki úr vegi að birta dóminn hér:
Vanmetin stórsnilld
Ungfónían „Allir gerðu hér betur en hægt átti að vera, og sjaldan þessu vant mátti heyra unga karleinsöngvara er stóðu alti og sópran fyllilega á sporði.“ Haydn: Sinfónía nr. 100 í G. Beethoven: Messa í C Op. 86. Rannveig Káradóttir sópran, Sibylle Köll alt, Hlöðver Sigurðsson tenór, Valdimar Hilmarsson bassi, Háskólakórinn og Sinfóníuhljómsveit unga fólksins. Stjórnandi: Gunnsteinn Ólafsson. Þriðjudaginn 27. nóvember kl. 20.
FJÖLMENN aðsókn var að seinni af tvennum tónleikum Háskólakórsins og „Ungfóníu“ á þriðjudag. Þriggja ára gömul hljómsveitin (39 manna, þar af 22 strengir) var sem fyrr mestmegnis skipuð lengra komnum tónlistarnemum af höfuðborgarsvæðinu. Hún myndaði í seinni hluta heilsteypt jafnvægi við 57 manna kórinn, er sömuleiðis var í þokkalegu jöfnu innbyrðis raddvægi (20-14-10-13) þrátt fyrir landlæga tenóraeklu. E.t.v. þurr tölfræði, en samt viss forsenda fyrir fullnýtingu þeirra hæfileika sem úr er að spila, enda ófá döpur dæmi um hið gagnstæða í hérlendu fámenni. Það gerir þó vitaskuld ekki allan gæfumun á útkomu. Vanda þarf val í söng- og hljóðfæraraddir, og ekki sízt þarf stjórnandinn að vera starfi sínu vaxinn – sérstaklega þegar ekki nýtur þrautþjálfaðra atvinnumanna. Hvort tveggja heyrðist manni skila sér hér, hvernig sem annars var farið að restinni, enda spyr enginn um aðferðir. A.m.k. var auðheyrt að Gunnsteini Ólafssyni tókst að ná hinu bezta úr sínu fólki – auðvitað að viðbættri þeirri innbyggðu hvatningu sem fólst í viðfangsefnum kvöldsins. Það var nefnilega ekki spurning að vínarklassísku meistaraverkin tvö höfðuðu engu síður til flytjenda en áheyrenda. „Her“-sinfónía Haydns (1793) úr 12 verka bálki Lundúna-sinfónía hans kom glettilega vel út í snyrtilegum flutningi Ungfós, ekki sízt lunkin gamansemin í lokaþættinum. Sumpart kannski hóflegu hraðavali að þakka, sem féll jafn vel að miklum hljómburði Langholtskirkju og að núverandi færni flytjenda og lýsti kunáttusamlegu skynbragði á list hins mögulega. Algerum tólfum kastaði þó hin enn stórkostlega vanmetna snilldarmessa Beethovens frá 1807 handa Nikulási II Eszterházy. Það er varla ofmælt að þessi að líkindum áhrifamesta allra trúarjátninga í tónum eftir Bach hafi haldið hlustendum á tánum frá byrjun til enda í leiftrandi innlifuðum flutningi kórs, hljómsveitar og einsöngvara. Allir gerðu hér betur en hægt átti að vera, og sjaldan þessu vant mátti heyra unga karleinsöngvara er stóðu alti og sópran fyllilega á sporði. Ef ekki gott betur. Ríkarður Ö. Pálsson
Til gamans læt ég líka fljóta hér skemmtilegt próf, tekið af facebook, þar sem maður getur kannað hvort maður hafi verið of lengi í kór:
Name: you know you've been in choir too long when... Type: Entertainment & Arts - Fine Arts Description: You know you’ve been in choir too long when….
1.a group of you and your friends are hanging out and the gossip of the day is about what the director did or how rehearsal went
2.you can sing numerous songs in different languages without a flaw but you have no idea what you’re saying
3.When someone is singing sharp or flat you are about to pull your hair out
4.You don’t think it’s strange to be walking to class and break out into 4 part harmony with your choir friends
5.You don’t know how to describe the feeling you get when the paper you’re holding starts to vibrate or you hear the music bounce off the back wall of the auditorium and come back to you
6.You enjoy going to all-county and all-district even though it involves spending your Friday and Saturday at a highschool singing for about 15 hours
7.you cringe when people sing their ‘r’s
8.you know that dolce is NOT talking about a drink at starbucks and that largo does NOT mean large
9.“self-serve”, “no self”, and “get the neck” all mean something to you. as does "fry-time" or "get fried"
10. tenors saying "stick it up" and making high pitched noises are an everyday event.
11.Chewing gum and talking are two of the biggest sins that you can commit
12.Cell phones are also evil
13.You have heard, and agree with, the analogy of:
Altos love Basses Basses love Altos Sopranos love solos Tenors love themselves
14.You realize that choir boys are not truly gay (most of them), they just like touching each other…. way too much
15.you know that do, re, mi, did NOT come from the Sound of Music!!
16.you can do solfege in your sleep
17.you know there are places you cannot, under any circumstance breathe
18.you know that Festival does not mean we’re going to party
19.you've seen the Newsies so many times you can quote it
20.you wonder what many people in your choir would be like if they never joined
21. boys dressing up in tight colorful clothes and doing choreography that is not considered very "manly" for the sake of a spring concert is quite normal
21. (in honor of mark and cam)- it's your senior year and last choir class but instead of going to lunch and celebrating- you reminisce and sit in your freshman year seats for the whole time.
22.(dedicated to darby) you actually have nightmares about your director...and admit it
23. you know that "tenor time" is not a good thing
24. you director wears high heels everyday to school without a complaint but after one flu shot she will tell us about the constant pangs in her arm... for more then 3 months.
25. you actually join this group
Og að lokum, lýsing á röddunum, tekið af sömu síðu:
THE SOPRANOS are the ones who sing the highest, and because of this they think they rule the world. They have longer hair, fancier jewelry, and swishier skirts than anyone else, and they consider themselves insulted if they are not allowed to go at least to a high F in every movement of any given piece. When they reach the high notes, they hold them for at least half again as long as the composer and/or conductor requires, and then complain that their throats are killing them and that the composer and conductor are sadists. Sopranos have varied attitudes toward the other sections of the chorus, though they consider all of them inferior. Altos are to sopranos rather like second violins to first violins - nice to harmonize with, but not really necessary. All sopranos have a secret feeling that the altos could drop out and the piece would sound essentially the same, and they don't understand why anybody would sing in that range in the first place - it's so boring. Tenors, on the other hand, can be very nice to have around; besides their flirtation possibilities (it is a well-known fact that sopranos never flirt with basses), sopranos like to sing duets with tenors because all the tenors are doing is working very hard to sing in a low-to-medium soprano range, while the sopranos are up there in the stratosphere showing off. To sopranos, basses are the scum of the earth - they sing too damn loud, are useless to tune to because they're down in that low, low range - and there has to be something wrong with anyone who sings in the F clef, anyway.
THE ALTOS are the salt of the earth - in their opinion, at least. Altos are unassuming people, who would wear jeans to concerts if they were allowed to. Altos are in a unique position in the chorus in that they are unable to complain about having to sing either very high or very low, and they know that all the other sections think their parts are pitifully easy. But the altos know otherwise. They know that while the sopranos are screeching away on a high A, they are being forced to sing elaborate passages full of sharps and flats and tricks of rhythm, and nobody is noticing because the sopranos are singing too loud (and the basses usually are too). Altos get a deep, secret pleasure out of conspiring together to tune the sopranos flat. Altos have an innate distrust of tenors, because the tenors sing in almost the same range and think they sound better. They like the basses, and enjoy singing duets with them - the basses just sound like a rumble anyway, and it's the only time the altos can really be heard. Altos' other complaint is that there are always too many of them and so they never get to sing really loud.
THE TENORS are spoiled. That's all there is to it. For one thing, there are never enough of them, and choir directors would rather sell their souls than let a halfway decent tenor quit, while they're always ready to unload a few altos at half price. And then, for some reason, the few tenors there are are always really good - it's one of those annoying facts of life.. So it's no wonder that tenors always get swollen heads - after all, who else can make sopranos swoon? The one thing that can make tenors insecure is the accusation (usually by the basses) that anyone singing that high couldn't possibly be a real man.. In their usual perverse fashion, the tenors never acknowledge this, but just complain louder about the composer being a sadist and making them sing so damn high. Tenors have a love-hate relationship with the conductor, too, because the conductor is always telling them to sing louder because there are so few of them. No conductor in recorded history has ever asked for less tenor in a forte passage. Tenors feel threatened in some way by all the other sections - the sopranos because they can hit those incredibly high notes; the altos because they have no trouble singing the notes the tenors kill themselves for; and the basses because, although they can't sing anything above an E, they sing it loud enough to drown the tenors out. Of course, the tenors would rather die than admit any of this. It is a little-known fact that tenors move their eyebrows more than anyone else while singing.
THE BASSES sing the lowest of anybody. This basically explains everything. They are stolid, dependable people, and have more facial hair than anybody else. The basses feel perpetually unappreciated, but they have a deep conviction that they are actually the most important part (a view endorsed by musicologists, but certainly not by sopranos or tenors), despite the fact that they have the most boring part of anybody and often sing the same note (or in endless fifths) for an entire page. They compensate for this by singing as loudly as they can get away with - most basses are tuba players at heart. Basses are the only section that can regularly complain about how low their part is, and they make horrible faces when trying to hit very low notes. Basses are charitable people, but their charity does not extend so far as tenors, whom they consider effete poseurs. Basses hate tuning the tenors more than almost anything else. Basses like altos - except when they have duets and the altos get the good part. As for the sopranos, they are simply in an alternate universe which the basses don't understand at all. They can't imagine why anybody would ever want to sing that high and sound that bad when they make mistakes. When a bass makes a mistake, the other three parts will cover him, and he can continue on his merry way, knowing that sometime, somehow, he will end up at the root of the chord.
Nú er ég nánast búinn í prófum, á morgun er umræðutími um ritgerðirnar okkar í Ingmar Bergman og þá er því lokið. Það hellist jafnan einhver tómleikatifinning yfir mig þegar prófum lýkur. Allt í einu er þetta bara búið. Sérstaklega finn ég til þessa ef kúrsarnir hafa verið jafn áhugaverðir og skemmtilegir eins og þetta haust. Prófið í dag gekk bærilega, held ég bara. Ég náði ekki að komast yfir Emmu né að klára Sense And Sensibility fullkomnlega en myndin rifjaðist upp fyrir mér og hafði ég Wikipediu mér til halds og traust um restina. 2-3 krossa var ég óviss með. Spurningunni um Catherine Morland finnst mér eftir á að hyggja að ég hefði getað kafað dýpra í, sérstaklega mundi ég á heimleið eftir punkti sem ég hefði viljað skýra nánar, en ég held að ég hafi komið aðalatriðunum að, fjarákornið, þetta hlýtur að hafa verið nokkuð fínt. Skrifaði rúmlega blaðsíðu í hverja línu. Ég er bara þannig gerður að ég losna sjaldan við þá tilfinningu eftir próf að ég hefði getað gert betur, jafnvel þegar ég brillera. Annars var ég þar að auki orðinn glorhungraður þegar ég skilaði prófinu. Eldaði mér fínasta hafragraut þegar ég kom heim og er vel mettur núna.
Ég bendi á frétt á miðopnu Morgunblaðins í dag, bls. 20-21, þar sem rætt er við Svein Rúnar: “Mikil neyð á Gaza og mörg lyf uppurin. - Sveinn Rúnar Hauksson læknir segir ástandið mun verra en á Vesturbakkanum og brýnt sé að rjúfa einangrun svæðisins”
Herregud, ég hef sjaldan eða aldrei vakað jafn mikið fyrir próf og fyrir heimaprófið núna. ég tók all-nighter á þetta og hafði alls vakað í ca. 42 klukkutíma þegar ég loks var fullbúinn. Rýndi svo stíftað gleymt mér var það, sjálft nafnið, eigið nafnið, að gleymt mér það varð það, sjálft nafnið. Tel þó að svörin mín hafi verið ágæt, sérstaklega í ljósi aðstæðna. Ég kunni líka vel að meta bækurnar og myndirnar sem ég fjallaði um; Nosferatu-myndirnar, The Turn Of The Screw eftir Henry James, M og kvikmyndina Stand By Me eftir Rob Reiner, byggða á skáldsögu Stephen King. Ég vil sérstaklega leggja áherslu á þá síðastnefndu, ég var að sjá í fyrsta skipti og var afar hrifinn. Eins var áhugavert að horfaáviðtalið við Stephen King, Rob Reiner og eftirligandi aðalleikara myndarinnar, en eins og mörgum er kunnugt lést River Phoenix ungur. Eins og fram hefur komið er Nosferatu eftir Murnau ein uppáhalds myndin mín og Herzog kom mér skemmtilega á óvart með “virðingarvotti sínum” eða “frjálslegri útfærslu sinni”. Afar falleg og góð mynd mynd, rétt eins og Stand By Me. Drakúla var upp og ofan, oft mjög góður en stundum langdreginn. M er æðisleg. The Turn Of The Screw líka.
Nú er ég búinn að sofa í e-ð 7-9 tíma og á mikinn lestur fram undan. Fer í síðasta prófið mitt, Jane Austen, á mánudaginn. Á þriðjudaginn verða ritgerðarumræður í Ingmar Bergman og þá er ég búinn.
Tveir af uppáhalds tónistarmönnunum mínum áttu afmæli í gær. Ástkær amma mín sem var 89 ára og Tom Waits sem varð 58 ára.
Á þessum var svo annar eftirlætis tónlistarmaðurinn minn myrtur, John Lennon. Blessuð sé minning hans. Hef verið að hlusta mikið á safndsikinn með honum í dag og ætli ég skelli ekki Bítlunum e-ð á fóninn líka.
Ég hef svo verið að ylja mér við þetta:
Stand By Me með Ben E. King:
Hér flytur Tom Waits Silent Night (Heims um ból) og Christmas Card From A Hooker In Minneappolis:
Rakst rétt í þessu á skemmtilega sögu í ævagömlu og gulnuðu kvæðasafni séra Jóns Þorlákssonar forföður míns og þjóðskálds á Bægisá, og fyndna vísu sem fylgdi henni:
Eittsinn kom séra Jón í Akureyrar-kaupstað um haust, þá krafði “faktor" nokkurr hann um 7 dala skuld, en séra Jón hafði ekki til að gjalda, þá vildi kaupmaður taka færleik þann sem hann reið. Séra Jón kvað vísu þessa. – Séra Jón segir svo sjálfur frá málalokum: “Faktorinn fór í burt og vísan með honum, eg líka og Bleikkolla með mér” – (eptir eginhandar-riti og fjórum afskriptum.
Varla má þér, vesælt hross! Veitast heiður meiri Enn að þiggja kaupmanns koss Og kærleiks-atlot fleiri, Orðin húsfrú hans; Þegar þú leggur harðan hóf Háls um egtamanns, Kreystu fast og kirktu þjóf! Kúgun Norðurlands
Jæja, loksins er ég búinn með Drakúla og ritgerðarspurninguna um Nosferatu. Þarf að vinna í heimildaskránni fyrir hana. Sé hins vegar fram á að vaka nokkuð í nótt. Á eftir að klára The Turn Of the Screw eftir Henry James ( sem er alls ca. 126 síður) og skrifa um hana út frá draugahefð. Afar vel skrifuð saga en um leið er hún vægast sagt margræð. Þá þarf ég að horfa á 2 myndir (í raðmorðingjaspurningunni er ég að spá að taka M eftir Fritz Lang fyrir) og rita um þær, að ógleymdri heimildaskrá og mögulegum neðanmálsgreinum. Þá bíða mín 3 skáldsögur Jane Austen fyrir mánudagsprófið. Yrk!
Hef samhliða lestri hlustað á slatta af góðri tónlist. Tónlistina úr Almost Famous og Goodbye, Vietnam, Tom Waits og Nick Cave. Lag dagsins er Feel Flows með Beach Boys. Er sérlega hrifinn af rafmagnsgítarnum sem flautusólóið fylgir svo, og bassaleiknum, afar töff riff.
Viðbót 01:55:
Búinn að lesa bókina og þarf nú að glöggva mig á greinum og skrifa um hana. Svo eru myndirnar, þe.a.s. M og Stand By Me og skrifin um þau eftir. Ég er búinn að byrgja mig upp af kóki, kaffi og orkudrykkjum. Þetta verður löng nótt...
Ég er núna að skrifa ritgerðina um Nosferatu Werners Herzog og vampýruhefðina. Greini hana fyrst og fremst út frá Drakúla eftir Bram Stoker og kvimynd Murnau frá 1922. Það hefur gutlað mikið á mér og ég er nánast búinn með ritgerðina. Nema það að hún er allt of löng. Ég þarf að stytta hana. Guðni var mér sympatískur og ég reyni að stytti hana um svona 200 orð. Á þó eftir að koma 1-2 veigamiklum punktum að.
Ég haaaaaata að stytta ritgerðir. Ritgerðaskrifin sjálf eru oft ekkert mál þegar maður er kominn á flug. Ég á hins vegar mun erfiðara með að takmarka mig en að láta dæluna ganga (sem kunningjar mínir hafa kannski orðið varir við...). Mér finnst ég vængstýfður þegar ég þarf að hrófla við "meistaraverkunum" mínum. Eða eins og Mozart sagði í Amadeus: "But it's perfect as it is. I can't rewrite what's perfect." Þegar ég þarf að stytta svona finnst mér slitinn snar þáttur af sjálfum mér.
"Rödd hins eilífa verður aldrei endurbætt í hreinskrift." -- Þórbergur Þórðarson í Íslenskum aðli
Á þá þrjár aðrar spurningar eftir. Vil geta rubbað þessu af og byrjað á Turn of The Screw. Hún er blessunarlega stutt. Jafnrframt þarf ég að trunta mér í gegn um þrjár skáldsögur Jane Austen fyrir prófið á mánudag. Úff...
Greinin sem hann skrifaði fyrir ráðstefnuna, nánar tiltekið fyrir tveimur vikum, How to Get Out? er einnig vel þess virði að lesa.
Fór í ágætis teiti með kórnum og Ungfóníunni í gær. Átti svo afar ánægjulega aðventustund á Deild 14 í dag með starfsólki, skjólstæðingum og aðstandendum.
Nu les ég áfram í Dracula. Vona að ég geti klárað hana sem fyrst. Þá bíður mín (að öllum líkindum) The Turn of The Screw eftir Henry James og áhorf á þremur kvikmyndum sem ég þarf að fjalla um fyrir prófið. Auk þess frekari heimildarvinna. Er að spá að taka Nosferatu eftir Verner Herzog fyrir, en hún er valmöguleiki á prófinu. Upphafleg mynd F.W. Murnau er ein eftirlætis kvikmyndin mín og mér skilst að mynd Herzogs sé góð.
Lag dagsins: Dirt in the Ground með Tom Waits af plötunni Bone Machine.
laugardagur, desember 01, 2007
Fundurinn í gær var vel heppnaður. Heimildamyndin hans Sveins var sérstaklega áhugaverð, en til stendur að setja hana á youtube og varpa hlekk á hana á heimasíðu félagsins. Svo er aldrei að vita nema að reynt verði að koma henni víðar að, en þá þyrfti að snurfusa hana frekar.
Frjáls Palestína, málgagn félagsins er komið út. Ansi hreint veglegt blað, 24 síður. Ég á tþar m.a. grein, en hún brtist upphaflega í Lesbókinni28. júlí á þessu ári. Pínu skondið að myndin sem fylgdi með hér er 7 ára gömul pasamynd. Blessunarlega er ég fjallmyndalegri núna. ;) Auk þess þýddi ég greinina "Hinn Palestínski Mandela" eftir Uri Avnery fyrir blaðið.
Við fjölskyldan grínuðumst aðeins með það hversu mikið fjölskyldublað þetta er orðið. Vésteinn ritstýrir og á tvær greinar, Rósa er með viðtal, mamma skrifar grein og svo er það auðvitað undirritaður.
Búinn að ljúka við Ghost Story. Sem stendur truntast ég áfram í Drakúla og hlusta á Bone Machine með Tom Waits. Góð plata, það. Bubbi, Das Kapital, GCD og Depeche Mode hafa líka verið í nokkuri spilun.
Á morgun verður Félagið Ísland-Palestína 20 ára. Af því tilefni verður haldinn opinn fundur í Norræna Húsinu kl. 20. Húsið opnar 19:30. Á þessum sama degi samþykktu Sameinuðu þjóðirnar ályktun um skiptingu Palestínu í tvö ríki. Ég fagna annars heimkomu Sveins Rúnars og hlustaði á afar áhugavert viðtal sem Sigurður G. tók við hann. Ég veit ekki hvort hægt sé að nálgast það á netinu. Loks er Frjáls Palestína, málgagn félagsins, væntanlegt í póst á morgun. Ég vona að ég komist á fundinn. Helvíti annasamt hjá mér.
Tónleikar kórsins heppnuðust afar vel og hlutu mikið lof. Svo var teitast eftir báða tónleika. Við rúlum! :D Fór líka á Kim Larsen um helgina. Hann var æðislegur.
Næstkomandi sunnudag 25. nóvember kl. 20:00 og þriðjudag 27. nóvember kl. 20:00 heldur Háskólakórinn sameiginlega tónleika með Sinfóníuhljómsveit unga fólksins þar sem Sinfóníuhljómsveitin flytur sinfóníu nr. 100, "Hersinfóníuna", eftir Joseph Haydn, og hljómsveitin og kórinn flytja síðan í sameiningu Messu í C-dúr eftir Ludwig van Beethoven. Messan var samin árið sem Jónas Hallgrímsson fæddist, árið 1807. C-dúr messan er mun sjaldnar flutt en Missa Solemnis, helsta stórvirki tónskáldsins á sviði trúarlegrar tónlistar, en fegurð hennar er engu lík og aðdráttaraflið á unga íslenska flytjendur óþrjótandi. Ásamt kórnum og sinfóníuhljómsveitinni syngja fjórir ungir einsöngvarar í verkinu. Óhætt er að lofa áheyrendum sterkri upplifun sem þeir munu seint gleyma.
Verð aðgöngumiða til námsfólks í forsölu er 500 kr., til fullorðinna í forsölu 1.000 kr. og við inngang 1.500 kr. Miða má fá hjá öllum kórfélögum eða panta á kor@hi.is.
Háskólakórinn hefur verið starfræktur síðan 1972 og er kórinn alla jafna skipaður stúdentum við Háskóla Íslands. Í kórnum er mikill metnaður í flutningi verka, en hann heldur að minnsta kosti eina tónleika á ári auk þess að syngja við útskriftir og ýmsar aðrar athafnir Háskólans. Stjórnandi Háskólakórsins er Gunnsteinn Ólafsson og eru meðlimir í dag rúmlega sextíu talsins úr vel flestum deildum háskólans.
Háskólakórinn syngur tónlist af ýmsu tagi en yfirleitt er lögð aðaláhersla á íslenska tónlist og á hverju ári er frumflutt eitt verk eftir íslenskt tónskáld.
Kórinn heldur æfingabúðir tvisvar á ári, útilegu einu sinni á sumri, mörg samkvæmi, þar á meðal árlegt grímuball og árshátíð, og margt fleira. Farið er í utanlandsferð annað hvert ár og íslensk tónlist kynnt fyrir fólki þeirra landa sem verða fyrir valinu hvert sinn.
Fyrir þá sem ekki vita er undirritaður í Háskólakórnum. Þetta er alveg stórfenglegt verk, maður kemst allur við að syngja það. Það má m.a. nálgast miða hjá mér. Síminn er 862 8167. Þið getið líka sent mér Emil.
And now for something completely different:
Andaktungurinn brá sér til tannlæknis í gær. Flaug honum ýmsar senur úr Pondus í hug á meðan á því stóð. blessunarlega var nafni minn tannlæknirinn bara nokkuð ánægður með settið, og enga skemmd var að finna. Andaktugurinn minnst raunar aðeins að hafa fengið eina skemmd á lífsleiðinni. Því getur andaktungurinn smælað sínu colgate-brosi framan í heiminn, tönnum sem minna á nýrúnar ær.
Þó sagði hann mér að ég þyrfti að draga úr gos- og safaneyslu. Tennurnar eru dálítið sorfnar eftir hana, og ég þarf að passa glerunginn. Þetta er ekki komið á hættustig, en á hinn bóginn kæri ég mig ekkert sérstaklega um að það lendi þar.
Ég er veikur heima og líður bölvanlega. Ég fann fyrir hitatilfinningu í dag í viðbótar við bullandi kvef sem hefur ágerst, og hvað kom ekki á daginn? Drulluslappleiki, hiti, kvef og verkir í skrokknum. Massafjör. Ég missi líka af umræðutíma og kóræfingu og get ekki sagt að ég megi við því. Ég get víst kennt sjálfum mér um, að hafa verið of létklæddur/fínt klæddur á föstudagskvöld en sér í lagi laugardagsmorguninn, á heimleið frá Vésteini þar sem setti að mér bítandi nístingsgadd frá Hel, og var það að auki týpískt íslenskt gluggaveður. Þarna tel ég að móstöðurnar fyrir alls konar óáran hafi byrjað að veikjast (no pun intended). Bjórsmökkunin hjá bróður mínum var aftur á móti ágæt og veittum við áfenginu einkunn. Mig minnir að Sam Adams hafi skorað hæst hjá mér.
Úrvinda. Ritgerðin mín um Ingeri í Jungfruskällan og Önnu í Tystnaden eftir Ingmar Bergman er fullkláruð og send undir því skemmtilega heiti "Have you seen your sister, baby, standing in the shadow?". Jamm, ég stóðst ekki smá Stones-tilvísun. :)
Næst á dagskrá: Bólið, hvar ég hyggst hrjóta eins og sögunarverksmiðkja í Brasilíu.
Pretty good, actually. :) Þessar myndir eru frá grímupartýi Háskólakórsins og ballinu á Organ. Engin verðlaun eru veitt fyrir a bera kennsl á andaktunginn.
Í dag hittumst við Jennifer í fyrsta sinn frá því í vor og voru það miklir fagnaðarfundir. Hittum svo Dodda á Mokka, svo ekki spillti það. Kvöldinu verður varið í Ingmar Bergman-áhorf og ritgerðarskrif um systurnar í Tystnaden og stjúpsysturnar í Jungfuskällan.
Lög dagsins eru Life On Mars? með David Bowie og That's The Way með Led Zeppelin. Myndbandið með Zeppelin er frá tónleikum þeirra í Earl's Court 1975.
Jamm, lag dagsins er Rocket Man. Annars vegar upprunaleg útgáfa Elton John:
Hins vegar flutningur William Shatner. Hér gerir Shatnerinn það sem Shatnerinn gerir best. Hann Shatnerast.:
föstudagur, nóvember 09, 2007
Ég er farinn í kórbúðir og verð þar um helgina. Ég mun því ekkert blogga fyrr en heim verður komið.
Það styttist í að nýjasta eintak frjálsrar Palestínu komi út og lítur út fyrir að blaðið verði veglegt. Þar á ég sem stendur eina grein (önnur kynni að bætast við) og þýðingu á grein eftir Uri Avnery, "Hinn Palestínski Mandela". Mamma skrifaði líka grein í blaðið og er ég mjög ánægður með hana.
Í dag er alþjóðlegur baráttudagur gegn múrnum í Palestínu.
Hef hangið mikið á youtube undanfarið og hefur The Who verið þar hvað mest í spilun. Glöggir lesnedur þessa bloggs og aðrir kunningjar mínir ættu að vera nokkuð kunnugir dálæti mínu á sveitinni. Lag dagsins er Who Are You af samnefndri plötu þeirra. Það var jafnframt síðasta platan sem Keith Moon trommaði inn á. Þetta myndband er úr þeirri frábæru heimildamynd The Kids Are Alright, sem ég mæli eindregið með.
Lag dagsins pars secundus er Pictures if Lily. Þetta er jafnframt eitthvað besta (og eflaust eitt það elsta) rokklag um sjálfsfróun sem ég hef heyrt. Það er eins og ég hef oft sagt: snillingurinn Pete Townshend var sko laaaaangt sínum samtíma... :)
Lag dagsins pars tertius er Won't Get Fooled Again af plötunni Who's Next, sem er önnur besta stúdíóplata þeirra að mínu mati. Hin er Quadrophenia. Þessi flutningur er einnig ú The Kids Are Alright. Eitt magnaðasta atriðið í myndbandinu er rokköskur Daltrey, samtímis því að Townshend rennir sér niður á hné. Klassískt rokkmóment.
Ég mun alltaf bölva því í sót og ösku að ég náði ekki að sjá The Who á sviði áður en John Entwistle dó. Efist einhver um yfirburða bassahæfileika hans bendi ég á þetta myndband, sem er sami flutningur á Won't Get Fooled Again og að ofan nema að það er búið að skrúfa niður í söngnum og öðrum hljóðfærum en hækka bassann.
Entwistle og Keith Moon njóta sín líka sérstaklega vel í Can You See The Real Me? af Quadropheniu.
Loks er gaman fyrir Who-fanatíker eins og mig að sjá þetta myndband þar sem þei eru við upptökur á Pictures of Lily:
Að endingu er ég forvitinn um þessa heimildamynd um Entwistle, þetta myndbrot þykir mér allav. áhugavert:
Umræðan um Negrastrákabókina rifjaði upp fyrir mér þetta skemmtilega lag með þýsku pönksveitinni Die Tote Hosen:
Og fyrst ég er kominn yfir í þýska sálma (ekki þó bókstaflega) þá getur þýskt hip-hop verið býsna saugeil, eins og Dein Herz schlägt schneller með Fünf Sterne Deluxe ber vitni um:
Enn nærist elskan sanna, enn kærleiks funinn brennur, enn blossar ástar tinna, enn kviknar glóð af henni, enn giftist ungur svanni, enn saman hugir renna, enn gefast meyjar mönnum, menn hallast enn til kvenna.
...The gunpowder, treason and plot, I know of no reason Why gunpowder treason Should ever be forgot
-- Ensk þula
Á þessum degi árið 1605 gerði Guy Fawkes ásamt öðrum kaþólskum samsærismönnum misheppnaða tilraun til að sprengja upp þinghúsið í Englandi, og þar með James I og allan mótmælendatrúaða aðalinn. Fawkes var gripinn glóðvolgur, dæmdur til dauða og fékk hina hroðalegustu meðferð. Á hverju ári minnast Bretar atburðarins með því að brenna Guy-Fawkes-dúkku.
Bróðir minn skrifar a stórfína grein á Eggina Gleymum aldrei 5. nóvember um Guy Fawkes og tilræðið á Eggina, þann lærdóm sem megi draga af sögu hans og hliðstæður í seinni tíð. Ýmislegt bendir t.d. til um að kóngsins menn og janfvel konungurinn hafi vitað af tilræðinu og notað það sem skálkaskjól fyrir frekari ofsóknum. Margt er þó eðlilega á huldu, en vitað er að hinn kaþólski Monteagle lávarður lét lávarðinn af Salisbury frá bréf þar sem einn tilræðismannanna varaði þann fyrrnefnda við, því ýmsum samsærismannanna var umhugað að kaþólksir embættismenn myndu ekki farast í tilræðinu. Salisbury var aftur á móti dyggur stuðningsmaður konungs. Hann setur atburðina jafnframt í samhengi við þá afbragðs myndasögu og kvikmynd V For Vendetta og bendir réttilega á að ólíkt V hafi Fawkes ekki verið neinn anarkisti, nema að síður hafi verið, en af bókinni og myndinni að dæma gætu ýmsir freistast til að túlka hann svo.
Nú þegar Skrudda endurútgefur hið "sígilda barnaæfintýr" um negrastrákana og heldur hefðinni í heiðri" eða eitthvað álíka þætti mér ekki síður við hæfi að endurútgefa líka ekki síður sígilt barnaæfintýr, Dísina björtu og blökkustúlkuna. Leiftur gaf bókina út á sínum tíma og veit ég ekki betur en að bókin hafi verið illfáanleg um langt skeið. Voða fallegar myndir og svona. Einhvers staðar átti að vera til gamalt eintak af bókinni á mínu heimili en ég hef hvergi fundið það.
Á meðan ráðamenn styðja við uppbyggjandi hernám í Afghanistan og Írak og funda með hernaðarbandamönnum í NATO og stríðsfleyin vagga við vísnasöng í höfninni og stríðsmangarar peppa hvorn annan upp á Hilton Nordica við tveggja manna mótmæli og tíu litlir negrastrákar er vinsælasta bókin og skákar Biblíunni -revised editon og Jókó & kó fagna tálmyndinni um frið, sem er ósköp auðvelt að ímynda sér: maður lokar barasta augunum eyrunum og lætur aftur þverrifuna, dönsum við í kringum Friðarsúluna snemma á sunnudagsmorgni
Þar sem karlmenn ku hugsa um kynlíf á e-ð um 8 sekúndna fresti (hey, ekki ætla ég að andmæla) myndu margir eflaust ætla að mig hafi dreymt eitthvað í þá áttina í nótt. Ég veit ekki... kannski óbeint. í nótt dreymdi mig sumsé að ég fyndi fyrir einhverri kjöttægju á milli framtannanna og var að reyna að stanga hana úr með nöglunum. Af einhverjum ástæðum var enginn tannstöngull við hendina. Þegar ég leit í spegil sá ég að ég var með vítt og skakkt frekjuskarð, samt fann ég fyrir tægjunni og gat ekki losað hana, og upskar aðeins blóð úr tannholdi.
Ef ég tek Freudísku nálgunina á þetta þá táknar skariðð eflaust kvensmannssköp. Blóðið gæti vel vísað til rofins meyjarhafts og kjötið,... tja ég held að þið ættuð að geta reiknað restina út.
Á hinn bóginn gæti ég allt eins ráðið drauminn sem svo að ég ætti að nota tannþráð oftar...
Og nei, ég er ekki einn af rasitafávitunum að tala um innflytjendur eða fólk af erlendum uppruna (góð dæmi um síka rasistafávita má t.am. finna víða á huga.is). Ég er að tala um vopnaframleiðendurna í BAE sem sem funda nú á Hilton Nordica hótelinu, en þetta ku vera hluti af liðsstyrkingu (team building) hjá þeim. John Suttle, starfsmannastjóri þessa umdeilda fyritækis segist ekki búast við mótmælum. Ég hvet lesendur til að sýna þessum sölumönnum dauðans fram á hið gagnstæða. Vísir fjallar nánar um málið.
Ég get svarið það, Nato-fundur og teambuilding hjá herfyrirtæki og áframhaldandi stuðningur við hernám í Írak og Afghanistan með friðarsúluna í baksýn. Finnst einhverjum öðrum en mér þetta vera ... hömm... íronískt?
Í dag kláraði loksins The Haunting of Hill House og er nánast búinn með úthenduna úr Jane Austen, sem ég þarf ekki að skila fyrr en á miðvikudag. Púha og boyah! E.t.v. má segja að ég sé kominn í smá þjálfun eftir greinalestur og yfirferð á úthendunum í hrollvekjuverkefninu.
Það voru fagnaðarfundir að hitta Dovile og Lisu í dag á Bókhlöðunni, enda höfðum við ekki sést í langan tíma. Lisa bauð mér jafnframt í afmælið sitt á laugardaginn. Í skrifum sem þessum er gott að drekka te og kaffi og hlusta á Edith Piaf. Því vil ég leyfa ykkur, ágætu lesendur, að njóta La vie en Rose með mér. :)
Jæja, þá er ég búinn að senda frá mér úthenduverkefnið úr grein Barböru Creed. Greinin er annars enn ein post-freudísk/feminíska greinin sem ég les í kvikmyndafræði. Bölvað helvítis torf gat hún verið. Ég þoli ekki þegar fræðimenn slá um sig með tyrfnu orðalagi til þess eins að sýna hvað þeir séu nú óttalega gáfaðir, svona menntasnobbsrúnk og geta aldrei komið sér að efninu á skýran og greinagóðan hátt. Mikil tilheyging til að teygja lopann. Það getur verið fjandanum erfiðara að skilja hvurn andskotann þeir eru að fara. Sbr. þessa tilvitnun í Juliu Kristevu:
Could the sacred be, whatever its variants, a two-sided formation? One aspect founded by murder and the social bond made up of a murderer’s guilt-ridden atonement, with all the projective mechanisms and obsessive rituals that accompany it; and another aspect, like a lining, more secret and invisible, non-representable, oriented toward those uncertain spaces of unstable identity, toward the fragility – both threatening and fusional – of the archaic dyad toward the non-seperation of subject/object on whivh language has no hold but one of fright and repulsion?
Eða
To each ego its object, to each superego tis abject. It is not the white expanse or slack boredom of repression, not the translations and transformations of desire that wrench bodies, nights and discourse, rather it is a brutish suferning that”I” puts up with, sublime and devastated, for “I” deposits it to the father’s account (verse au pere – pere version): I endure it, for I imagine such is the desire of the other... On the edge of non-existence and hallucination, of a reality that, if I acknowledge it, annhiiates me. There, abject and abjection are my safeguards. The priemers of my culture.
Mér finnst æðislegt að fá fulltrúa Daily Show til Íslands þar sem skoðað er undanhald Íslendinga frá Írak (skjöplist mér ekki samanstóð liðið okkar af einum fréttafulltrúa) og stuðningurinn við stríðið. Er ég enda mikill aðdáandi Jon Stewart. Hér fer hann yfir helstu málefni liðinnar viku: Ögrarnir Bush gagnvart Íran og viðbrögð Bandaríkjastjórnar við fyrirætlunum Tyrklandsstjórnar að gera innrás í Írak:
Ekki þykir mér svo verra að meistari Stephen Colbert bjóði sig fram til forseta Bandaríkjanna:
Ég myndi kjósa Stephen Colbert ef ég gæti. Ég veit ekki hvort Jon Stewart ætli að bjóða sig fram, annars er ég klofinn á milli þeirra. Á hinn bóginn er erfitt að hafna manni sem getur gert svona flott kóreskt r'n'b-tónistarmyndband. Rain ain’t got nothin’ on him :) :
Báðir eru báðfyndnir, aðdáunarverðir og hugrakkir snillingar, hvor á sinn hátt. Hér má að lokum sjá myndband þar sem Stephen Colbert ræðir í viðtali um sig og Jon Stewart og mismunandi nálganir. Þetta er jafnframt eitt af fáum skiptum sem maður sér Stephen Colbert þar sem hann er ekki í karakter:
Jæja, nú var ég búinn bisa við að meika mig í hátt í klukkutíma fyrir Halloween-partýið. Kemst svo að því að það er á morgun. Þar fer klukkutíma vinna bókstaflega í vaskinn. Á morgun þarf ég svoi að endurtaka sama leikinn. Ég er ekki frá því að ég skilji núna betur þegar túlkur eru óratíma að gera sig fínar hverjar fyrir aðra og fyrir karlpeninginn og finni fyrir aukinni samkennd með þeim. I appreciate the effort. Respect. Djöfullinn! Eins og þetta lítur nú flott út... :(
Ég mun víst eiga nokkuð annríkt næstu daga. Bæði er það annir sem ég þarf að sinna og sjálfskapaðar. Ég þarf að troða inn tíma í vikunni til að fara með tveimur skjóstæðingum mínum í bæjarferð. Ég er sumsé núna í 20% vinnu á Kleppi í liðveislu. Hver ferð er upp í fjóra tíma í senn. Mun svo taka eina og eina 8-tíma kvöldvakt þegar vantar. Ég fékk annars hrós frá deildarstjóranum mínum fyrir nokkrum dögum, hún er mjög ánægð með mig og ferðirnar hafa gengið vel. Það þótti mér vænt um. Mér hefur enda alltaf þótt bæjarferðirnar skemmtilegastar í vinnunni á Kleppi. Fyrir 7. nóvember þarf ég að vera búinn að vinna minn hluta í hópfyrirlestri um japanskar hrollvekjur. Sami hópur þarf líka að skila úthendum úr greinum og ég á eftir að fara yfir eina af þremur og lesa greinina. Fyrir mánaðarmót stefni ég á að reyna að þýða grein fyrir Frjálsa Palestínu, svo er samantektarverkefni ú Jane Austen-grein sem ég man ekki hvenær ég á að skila. Ég þarf að lesa mig upp, bæði bækur og greinar og horfa á 2 kvikmyndir. Á morgun fer ég í tíma og kór kl. 17:15-19:30. Miðvikudag fer ég væntanlega í aðra bæjarferðina auk þess að leika sem statisti í áramótaskaupinu. Sýnist samt að ég fari í aukatíma í Ingmar Bergman samdægurs og gæti ég því þurft að sleppa öðru hvoru. Á fimmtudag fer ég í tvöfaldan tíma, kór og raddæfingu og verður því lokið kl. 9. Á föstudag fer ég í tíma, hópurinn á hrollvekjur og ég fer í Halloween-party. Á eftir að útbúa mér búning. Á laugardag færi ég mögulega í aðra bæjarferð og svo er grímupartý kórsins um kvöldið. Auk þess hef ég verið að vinna að pólítískri grein/bréfi sem mig langar til að senda eihverju dagblaðinu, en ég þarf að tryggja að hún sé "up to date" og veit ekki hvenær ég get gefið mér tíma í það.
Sem stendur er ég að lesa The Haunting of Hill House eftir Shirley Jackson, en hana lesum við í Hrollvekjukúrsinum. Góð bók, sú. Þá er ekki sannarlega ekki amalegt að sötra te og vera með upptökur frá 4. áratugnum með fiðlukonsert í D moll opus 61 eftir Ludwig van Beethoven og fiðlukonsert í E-moll opus 64 eftir Felix Mendelsohn í flutningi Fílharmoníusveitar Lundúna, þar sem ekki ómerkari maður en Fritz Kreisler leikur á fyrstu fiðlu, í eyrunum. Ekki er þó ólíklegt að ég fari að skreiðast í bólið enda hef ég vakað of mikið og sofið of lítið síðustu daga.
Ljóðabók föður míns,Á mörkum, fær lofsamlega dóma á bls. 22 í menningarriti Fréttablaðsins í dag. Hún fór annars nýlega í aðra prentun.
Mér þykir líka ánægjulegt hvað ljóðabók Kristínar Svövu, Blótgælur, hefur fengið góðar viðtökur, ég bendi á Lesbókina og viðtal við skáldið á bls. 78 í Fréttablaðinu.
Ef þið hafið ekki keypt ykkur eintak af bókunum skuluð þið gera það hið snarasta eða eiga mig á fæti.
... og ég var tveggja ára. Á því ári gaf hljómsveitin Metallica út plötuna Master Of Puppets, en sveitinni átti ég eftir að kynnast og falla fyrir 11 árum síðar, með kynnum mínum af plötunni ...And Justice For All, sem kom út næst á eftir Master..., en þetta var önnur þungarokkssveitin og þriðja þungarokksplatan sem ég fílaði. Fyrstu tvær voru Sehnsucht og Herzeleid með Rammstein. Ég er á því að það sé besta plata Metallica og einhver besta plata þungarokksins. Hún er alla vega ein allra uppáhalds þungarokksplatan mín. Hún fengi fullar fimm stjörnur hjá mér ef ekki væri fyrir hversu illa hún er hljóðblönduð. Master Of Puppets og Ride The Lightning fylgja svo fast á eftir. Hér var Jason Newsted kominn á bassann eftir að Cliff Burton fórst í rútuslysi. Mér hefur annars alltaf þótt Jason kúl og vanmetinn. Vegna hljómsins á Justice... er bassinn vægast sagt illgreinanlegur. Þarna voru þó einhverjar metnaðarfyllstu hljómsmíðar Metallica, í senn melódísk lög og hrátt þungarokk, bandið var fjandanum þéttara og kröftugra en andskotinn. Þeir höfðu líka aldrei hljómað jafn djúpir, reiðir og pólítískir og verið með jafn góða og beitta texta. Söngur James Hetfields hefur aldrei verið jafn flottur og á þessari plötu. The fire and the fury.
Sama ár og Metallica gaf út Master... léku þeir á tónleikunum hvaðan þetta myndband er komið, þar sem þeir leika For Whom The Bell Tolls. Það er skemmst frá því að segja að undirrituðum andaktung finnst þessi flutningur vægast sagt magnaður. Cliff fer auk þess á algjörum kostum, auk þess að hafa verið æðislegur bassaleikari var hann líka svo hrikalega kúl.
Metallica gerði sitt fyrsta tónlistarmyndband við eðallagið One sem var á Justice... Lagið byggir á kvikmyndinni Johnny Got His Gun sem Dalton Trumbo gerði eftir samnefndri stríðsádeiluskáldsögu sinni. Aðalpersónan berst í seinni heimsstyrjöldinni og stígur á jarðsprengju. Hann vaknar á spítala og er þar haldið á lífi með vélum. Hann sér ekkert, né heyrir, né getur mælt og getur hvorki hreyft legg né lið. Hann er eins konar lifandi dauður. Myndbandið sýnir annars vegar bandið að spila æi vöruksemmu en notar hins vegar myndbrot úr kvikmyndinni. Brotin smellpassa við lagið, veita því aukna dýpt og öfugt, samræmingin svínvirkar. Frá því að ég sá fyrst myndbandið hefur það haldist uppáhalds tónlistarmyndbandið mitt og það er ekki af ástæðulausu að það hefur iðullega unnið kosningar um besta tónlistarmyndbandið.
mánudagur, október 15, 2007
The Police hefur verið í mikilli spilun hjá mér og þeir eiga lag dagsins, Walking on the Moon.
föstudagur, október 12, 2007
Ég minni lesendur á 3ju alþjóðlegu ljóðahátíð Nýhils í dag á morgun og sunnudag.Sjá nánar hér. Mætið.
Þegar þetta er skrifað er ég með hið ágæta lag Bob Dylan,Jokerman , í hlustunum. Gaman að því.
Ég hef blendnar tilfinningar gagnvart friðarsúlunni. Í sjálfu sér finnst mér hugmyndin falleg: "Imagine peace" og þetta er óneitalega býsna tilkomumikið, þó ég hafi nú aðeins séð súluna í úðamistri. Ég er auk þess aðdáandi Lennons, bæði held ég upp á tónlistina hans og ber virðingu fyrir honum og þeim boðskap sem hann breiddi út. Ég sé heldur ekki ástæðu til að efast um heilindi Yoko Ono. Á hinn bóginn er ýmislegt kaldhæðnislegt við þetta allt saman. Þetta er ríkisstjórninni klárlega PR-stönt en friðasúlan endurspeglar síst utanríkisstefnu ísklenskra stjórnvalda eða friðarvilja þeirra. Ríkisstjórnin hefur stutt ólöglegt innrásarstríð í Írak, er á lista hinna viljugu þjóða og styður enn við “uppbyggingu” í Írak, þ.e.a.s. aðgerðir hernámsliðsins, leppstjórnarinnar og kóna þeirra. Svipað er svo uppi á teningnum í Afghanistan, við höfum aldrei andmælt hernáminu þar eða stríðsherrabandlaginu, heldur ljáum þeim stuðning með “friðargæslu”. Á sama tíma og friðarsúlan er tendruð er svo NATO-fundur í Reykjavík og þrjú herskip NATO í höfninni.
Það hefur vakið athygli mína hversu fjölmiðlar viðast hafa lagst sig fram við að forðast sem mest umfjöllun um mótmæli gegn NATO og fundinum um helgina. UVG auglýstu friðsæla og táknræna mótmælaathöfn laugardaginn 6. okt. Og Samtök hernaðarandstæðinga auglýstu fund í Litlu-Brekku í Bankastrætinu mánudaginn 6. október. Ég hafði rekist á eina litla frétt, að mig minnir á RÚV, fremur en Vísi, þar sem nefnt var að þrír mótmælendur væru að mótmæla við Laugardalshöll.Einnig var nefnt í fréttinni að álfyrirtækjum væri mótmælt og þjóðarmorðum og rústun náttúru væri líkt saman. Tókst mér hins vegar ekki að finna þessa frétt aftur. Að henni undanskilinni hef ég ekki séð eina einustu frétt um mótmælin, hvorki á RÚV, vísi, né mbl.is, utan eina. Hún hljóðar svo:
Mótmæli voru höfð í frammi við Laugardalshöllina í dag, þar sem Nato-þingið er haldið. Lögregla fór með ungan mann á stöðina en sleppti honum síðan. Sá hafði klifrað upp í flóðlýsingar-mastur með áróðursborða. Listamaður setti upp hápólitískt verk, segir í tilkynningu, og mótmælt var rekstri herstöðvar Nató í Hollandi. Í tilkynningunni kemur fram að nokkrir erlendir þingmenn hafi gefið sig á tal við mótmælendur og farið hafi vel á með þeim.
Takið eftir því að hvergi kemur fram fjöldi mótmælanda. Það þykir heldur ekki áróður þegar hernaðarbandalag fundar og reynir að afla fylgis en ef mótmælaborði er hengdur upp þá er það “áróðursborði”. Hvernig fóru mótmælin fram? Hvernig voru þau sótt? Hvernig var fundurinn? Mættu margir? Hvað kom fram á mótmælunum og fundinum? Hvernig hljómar tilkynning mótmælandanna? Getur einhver frætt mig um það?
Hitt sem vekur ekki síður athygli er að Samtökum hernaðarandstæðinga var hvergi boðið að taka þátt í partýinu.
PS Ég er náttúruverndarsinni en þykir fólk vægast sagt á hálum ís þegar það er farið að leggja rústun náttúru og þjóðarmorð að jöfnu. Sjá skrif Evu um “sálarmorð”.
Pps Og já, það er rétt. Bjarminn frá súlunni minnir óneitanlega á Batman-merkið. Gotham City needs you.
"Anders Fogh sagði að þótt Danir væru algerlega á móti pyntingum þá gætu yfirvöld ekki leitt hjá sér upplýsingar sem vörðuðu öryggi þegnanna. Jafnvel þótt þau grunaði að þær upplýsingar hefðu verið fengnar með pyntingum."
Auðvitað ertu fjandakornið ekkert á móti pyntingum ef þú ert tilbúinn að slafra í þig rotna ávexti þeirra möglunarlaust, þ.e. vafasamar upplýsingar sem hafa fengist við að kvelja fólk og láta það sæta niðurlægjandi meðferð. Ef ég væri pyntaður nógu lengi myndi ég eflaust halda því fram að amma mín hefði startað Skaftáreldum. Shoot and weep.
Lög dagsins eru að þessu sinni þrjú (með þeim fyrirvara að fleiri gætu bæst við): New Dawn Fades og Dead Souls með Joy Division og All The Madmen með David Bowie.
Ég bendi áhugasömum á að í dag, föstudaginn 5. október kl. 12 verða pallborðsumræður um Írak í Norræna húsinu. Á kvikmyndahátíðinni eru sýndar fjórar myndir sem nálgast ástandið frá ólíkum hliðum; Taxi To The Dark Side (hana hef ég séð og mæli með henni), Shadow Company, Meeting Resistance, og Iraq in Fragments. Leikstjórar tveggja síðastnefndu myndanna eru staddir á landinu og taka þátt í málþinginu. Þar verður jafnframt rætt um hvernig kvikmyndir geta sýnt ástandið í nýju ljósi. James Longley (Iraq in Fragments) mun hafa verið tilnefndur til Óskarsverðlaunanna fyrir mynd sína og Molly Bingham og Steve Connors (Meeting Resistance) hafa starfað sem blaðamenn og fréttaljósmyndarar. Davíð Logi Sigðurðsson blaðamaður stjórnar málþinginu.
sunnudagur, september 30, 2007
Lag dagsins: Atmosphere með Joy Division.
Missti af Control á kvikmyndahátíðinni í kvöld. Grmbl. Hún verður sýnd í eitt skipti í viðbót, en það er ekki ólíklegt að ég muni þurfa að velja á milli hennar og einhverrar annarar myndar sem mig dauðlangar sömuleiðis að sjá. Leikstjóri Control leikstýrði einnig þessu fallega myndbandi.
Opinn fundur verður haldinn í fundarsal Blindrafélagsins, Hamrahlíð 17, á morgun, sunnudaginn 30. september kl. 15.00.
Ziad Amro flytur ávarp. Ziad er félagsráðgjafi frá Hebron, stofnandi Öryrkjabandalags Palestínu og baráttumaður fyrir mannréttindum fólks með fatlanir.
Jón Magnússon alþingismaður segir frá nýlegri ferð sinni til hertekinnar Palestínu og Ísraels.
Ævar Kjartansson útvarpsmaður segir frá ferð sinni til hertekinnar Palestínu og Ísraels og sýnir myndir.
The starving of the Gaza inhabitants is a crime and a folly. Mistreating a million and a half people will make them the most bitter of enemies. Instead of a cruel policy of naked force, we should negotiate with all Palestinians – including Hamas.
“With our own hands we are uniting a million and half people against us, in bitterness and hatred" says Gush Shalom (Israeli Peace Bloc). “The inhabitants of the Gaza Strip are completely dependent on Israel for their most basic livelihood. This complete dependence was created, consciously and deliberately, by all governments of Israel since 1967. The state of Israel cannot now just shrug off its responsibility for the fate of the inhabitants of Gaza. The people of the Gaza Strip have already been living for a long time in terrible squalor, on the very edge of starvation. Now we push them even much deeper into hell. The state of Israel is today roughly trampling International Law, in indiscriminate collective punishments of a whole civilian population. We, too, will eventually pay the price.
This policy of force and oppression is also emptying of content the negotiations supposedly taking place with Abu Mazen and the leadership he heads, presenting him and his followers as accomplices in the terrible suffering caused to their people. There can be no peace without talking to and negotiating with the entire Palestinian people, with all its parts including the Hamas leadership, which has explicitly expressed its willingness to discuss a cease-fire and a mutual end to attacks on both sides of the Gaza border. This is the alternative to the policy of trampling force whose main proponent is Defence Minister Barak, formally leader of the Labour Party - effectively leader of the Extreme Right in Israel”.
Hellisbúi
Innst í mínum helli logar á fífustöng – súgurinn leikur á stráfiðlu við opna gátt. Í steinrjáfrinu hanga ljósbrotin klakaspjót: hníga á odda fram ískaldir dropar falla falla niður niður koma mér í koll – allt kemur mér í koll. Ég er skógarmaðurinn á Sjödægru: líf mitt blaktir á einni mjórri fífustöng
16.09.2007 Tónleikar fyrir Palestínu fara fram á Organ, Hafnarstræti 1-3, í kvöld, fimmtudaginn 20. september. Þar koma fram hljómveitirnar I Adapt, Skátar, Retro Stefson, For a Minor Reflection og >3 Svanvhít. Húsið opnar klukkan 20:30 og hefjast tónleikarnir klukkan 21:00. Aðgangseyrir er 500 krónur og rennur allur ágóði til Neyðarsöfnun Félagsins Ísland-Palestína til handa íbúum Palestínu. Nokkuð er um liðið síðan Félagið Ísland-Palestína hélt síðast tónleika þegar Reykjavík!, Seabear, Wulfgang, Mr. Silla og Shadow Parade léku á vel heppnuðum tónleikum á Grand rokk þann 25. maí í fyrra. Fjölmargar af fræknustu rokksveitum og listamönnum síðustu ára hafa leikið á Palestínutónleikum síðustu ár - og má þar nefna KK, Mugison, Múm, Jakobínarína og Ensími. Á tónleikunum á fimmtudaginn koma fram fimm hljómsveitir - sem allar munu koma fram á Iceland Airwaves hátíðinni í október. Til sölu verður varningur frá Nakta apanum og safndiskurinn Frjáls Palestína þar sem GusGus, Múm og Mugison eru meðal flytjenda.
Stöðvum múrinn! Lögð verður áherslu á að safna fé fyrir fórnarlömb Aðskilnaðarmúrsins sem ísraelska hernámsliðið er að reisa á herteknu svæðunum - þvert á alþjóðalög, samþykktir Sameinuðu þjóðanna og úrskurð Alþjóðadómstólsins í Haag. Þúsundir Palestínumanna hafa misst lífsviðurværi sitt í kjölfar byggingu múrsins sem einangrar palestínskar byggðir og rænir ræktarlandi þeirra. Þvert á það sem margir halda liggur múrinn ekki á landamærum Ísraels og palestínsku herteknu svæðanna - heldur á herteknu landi. Samkvæmt úrskurði Alþjóðadómstólsins ber Ísraelsmönnum að hætta byggingu múrsins þegar í stað, rífa þá hluta hans sem þegar hafa verið reistir og greiða fórnarlömbum hans skaðabætur. Aðildaríki Sameinuðu þjóðanna eiga að sjá til þess að úrskurðinum sé framfylgt - og er Ísland þar á meðal.
Hafandi horft á þetta kýs ég sömuleiðis að skella hlekk á þetta. Spyrillinn í salnum fór aðeins yfir tímamörk spurningar og verðirnir taka hann og handjárna og rota hann með Taser-stuðbyssum. Ég ætlaði varla að trúa þessu fyrr en ég horfði á myndbandið. Andskotans helvítis hrottar. Ég veit varla hvort er ógeðslegra, aðgerðir varðanna eða það að samnemendur lyfta varla litlafingri honum til varnar og sumum virðist skemmt. Sannarlega óhugnarlegt ef málfrelsið er orðið svona þarna úti. Ef þú segir eitthvað sem valdinu mislíkar ertu handtekinn og rotaður með stuðbyssu. Ekki heldur félegt að lögreglan hér heima sé að íhuga að fara að nota þessar sömu stuðbyssur. Djöfulsins hryllingur.
"Ef málfrelsi hefur einhverja merkingu þá er það sú að geta sagt fólki það sem það vill ekki heyra." -- Voltaire.
miðvikudagur, september 19, 2007
Lag dagsins: I Hate People með Anti-Nowhere League.
Símaversvinna getur stundum haft þessi áhrif á mig...
Meðal kúrsa sem ég er núna í er Ingmar Bergman: Uppreisn gegn föðurímynd. Sá um daginn aðra myndina sem ég hef séð eftir hann; Det sjunde innseglet. Var mjög hrifinn af henni. Hin myndin er uppfærsla hans á Töfraflautunni eftir Mozart og er hún svo sannarlega ekkert slor heldur. Var svo í tíma í dag þar sem við ræddum fyrrnefndu myndina. Líst vel á þennan kúrs. Hann reynist reyndar vera á sænsku en það kom mér á óvart hvað ég skildi og hvað ég gat tjáð mig á minni pan-skandinavisku. Um að gera að muna eftir að segja "just det", "vist" og jag VET" með reglulegu millibili.
Margt hefur verið skrifað og sagt um Ingmar Bergman í kjölfar andlát hans, en ég held að enginn toppi meistara Stephen Colbert og leyfi ég honum því að eiga síðasta orðið. :)
Hér flytur hann lagið It’s Alright Ma (I’m Only Bleeding) árið 1965. Mér er það óskiljanlegt að þetta hafi verið klippt út úr Don’t Look Back. Þvílíkur flutningur. Þvílíkt lag.
Góð grein eftir Uri Avnery: The Palestinian Mandela . Þegar Fatah og Hamas takast á, og Vesturveldi kynda undir ófriðarbálið og hernámið hríðversnar binda æ fleiri vonir við palestínska andspyrnumanninn Marwan Barghouti. Hann er álitinn þjóðarhetja í heimalandi sínu óháð flokkslínum (hann er sjálfur í Fatah). Hann situr nú í ísraelska fangelsinu Hasharon. Uri Avnery ber Barghouti einnig saman við Nelson Mandela og sér að þeir eiga ýmislegt sameiginlegt. Hann er meðal fjölmargra sem berjast fyrir að Marwan Barghouti verði látinn laus. Lesið þessa grein.
...Both became national heroes behind prison bars. Both were convicted of terrorism. Both supported violent struggle. Mandela supported the 1961 decision of the National African Congress to start an armed struggle against the racist government (but not against the white civilians). He remained in prison for 28 years and refused to buy his freedom by signing a statement denouncing "terrorism". Marwan supported the armed struggle of Fatah's Tanzim organization and has been sentenced to several life terms.
But both were in favor of peace and reconciliation, even before going to prison. I saw Barghouti for the first time in 1997, when he joined a Gush Shalom demonstration in Harbata, the village neighboring Bil'in, against the building of the Modiin-Illit settlement that was just starting. Five years later, during his trial, we demonstrated in the courthouse under the slogan "Barghouti to the negotiating table, not to prison!" ...
Lag dagsins: Misery is the River of The World með Tom Waits af plötunni Blood Money.
Heimagerð Youtube-myndbönd eru misjöfn að gæðum. Þetta er með þeim flottari sem ég hef séð þar.
....en engin ástæða til þess að láta allt verða að klessu. Í rigningu er t.d. gott að sitja með góða bók og góða tónlist á fóninum. Í mínu tilfelli er það Freedom Next Time eftir John Pilger og plöturnar Revolver með Bítlunum og Aftermath með The Rolling Stones. Hyggst skella mér aftur á upplestur í Iðnó í kvöld, sem er hluti af Bókmenntahátíðinni sem nú stendur yfir. Hlýddi á Tracy Chevalier í fyrradag, þótti hún skemmtileg og keypti mér bók hennar, Burning Bright. Meðal upplesara í kvöld verður Roddy Doyle. Hann hef ég ekki enn lesið en hef heyrt afar vel af honum látið. Það segir mamma mín líka að minnsta kosti.
Þegar við Kristján vorum úti í Finnlandi hengum við einu sinni sem oftar á hótelherberginu og horfðum á sjónvarpið, skiptandi milli stöðva. Rákum við þá augu í auglýsingu nokkra á MTV. Þar sást luralegur karl í miklum hamagangi fyrir framan tölvuna og svitinn bogar af honum. Þó að myndavélinni væri ekki beint neðar en að bringu þurfti ekki mikið hugmyndarflug til að sjá að hann átti að vera að rúnka sér. Síðan birtist texti á skjánum: ”(Setjist inn há tala sen ég man ekki) women get sexually attacked by men every night. - Thank you for staying home tonight". (leturbreytingar mínar).
Ég gat ekki skilið þetta öðruvísi en svo að þessu væri beint til karlmanna, jafnvel til mín: Þakka mér fyrir að vera ekki úti í kvöld að nauðga konum. Skilaboð mín til MTV: Étið þið skít.
Uri Avnery skrifar að vanda góða grein um áfangasigur sem unnist hefur í palestínska þorpinu Bil'in á Vesturbakkanum. Bil'in hefur orðið að táknmynd fyrir andspyrnu gegn hernámsmúrnum í Palestínu. Samstaða og þrautsegja mótmælendanna sem hafa mótmælt friðsamlega á hverjum föstudegi í 135 vikur á aðdáun skilið, sérstaklega þegar litið er til þess að friðsamleg mótmæli hafa aðeins verið frá þeirra hálfu en hermenn hafa mætt þeim með barsmíðum, gúmmíkúlnaskothríð og táragasi, og handsamað marga. Nú nýlega úrskurðaði Hæstirétturinn í Ísrael hluta múrsins ólöglegan og litlum hluta lands var skilað. Á sama tíma hefur hæstirétturinn hins vegar lagt blessun sína á aðra landtökubyggð sem reist var á landi Bil'in og hætta er á því að þessi litla aðgerð geti slegið ryki í augu fólks og virkað sem réttlæting frekara landráns. Lítill steinn í stórum múr, mætti segja, og er ég þá minnugur Pink Floyd. en þá á ég bæði við múrinn og þá hughyggju og hernám sem hann stendur fyrir, en það heldur áfram og fer hríðversnandi. Uri Avnery segir að í þessari örvæntingarfullu báráttu sé jafnvel lítill sigur mikilvægur. Baráttunni er hins vegar langt í frá lokið. Það er bæði nauðsynlegt að brjóta niður veraldlega og huglæga múra og það er það sem mótmælendurnir í Bil'in og víðar berjast fyrir. "Écrasez l'infamme!", eins og var kjörorð Voltaire. "Mölvið hana, bölvaða!" Fyrir þá sem vilja fræðast meira um múrinn bendi ég á þessa ágætu samantekt Gush Shalom.
And now for something completely different:
Eftir á að hyggja hefði ég e.t.v. átt að fara á tónleikana með Chris Cornell. Mín góða vinkona, Heiða gaf tónleikunum þrjár stjörnur í Mogganum. Þótti skorta þetta „hættulega“, „óbeislaða“ rokk, þetta hafi verið einum of slípað, session-legt hjá bandinu en best hafi tekist upp þegar Cornell tók lög kassagítar. Þetta virðist því hafa verið með snyrtimennskuna í fyrirrúmi en ekki nógu væld, svo ég vísi í kvikmyndina Með allt á hreinu. Ekki það, ég átti mjög ánægjulegt kvöld á Hressó og Highlander með kórfélögum. Ég þarf að hlusta meira á kauða, er meira svona „casual fan“. Þekki einstaka lög með Soundgarden og sóló, hef náttúrulega heyrt og séð hitt og þetta í sjónvarpi, útvarpi og í gítarpartýum og hefur líkað vel. Gæti þó aðeins raulað She‘s Going To Change the World og Black Hole Sun.
Hef annars mestmegnis verið að hlusta á Tom Waits undanfarið. Used Songs, Franks Wild Years og The Heart of Saturday Night auk Russian Dance af plötunni The Black Rider, en mætti þó alveg fara að spila þá síðustu meira. Keypti mér líka Alice, Blood Money og Bone Machine úti og hafa þær allar verið í spilun. Platan Innuendo með Queen og margvísleg lög Nick Cave hafa einnig hljómað í eyrunum.
„We are all in the gutter, but some of us are looking at the stars.“
-- Oscar Wilde
„To see a world in a grain of sand and heaven in a wild flower, hold infinity in the palm of your hand, and Eternity in an hour“
--Úr ljóðinu Auguires of Innocence eftir William Blake
„I hold it true, whate'er befall; I feel it, when I sorrow most; 'Tis better to have loved and lost Than never to have loved at all.“
-- Alfred Lord Tennyson
„The worst sin towards our human beings is not to hate them, but to be indifferent to them. That is the essence of inhumanity.“
-- George Bernard Shaw
„Think where man's glory most begins and ends, and say my glory was I had Such friends“
-- William Butler Yeats
„Where today are the Pequot? Where the Narangansett, the Mohican, the Pokanoket? They have vanished before the avarice and opression of the white man, as snow before a summer sun“
-- Tecumseh, höfðingi Shawnee-indíána
„The white man made many promises. So many I can not remember them all. Of all these promises only one did he keep. He said he would take our land, and he took it.“
-- Red Cloud, höfðingi Sioux-indíána
„It is not the transient breath of poetic incense that women want; each can recieve that from a lover. It is not the life-long sway; it needs but to become a coquette, a shrew, or a good cook to be sure of that. It is not money, nor notoriety, nor the badges of authority, that men have appropriated to themselves. If demands made in their behalf lay stress of any of those particulars, those who make them have not searched deeply into the need. It is for that which at once includes all of these and precludes them; which would not be forbidden power, lest there be temptation to steal and misuse it; which would not have the mind perverted by flattery from a worthiness of esteem. It is for that which is the birthright of every being capable to recieve it, the freedom, the religious, the intelligent freedom of the universe, to use its means, to learn its secret as far as nature has enabled them, with God alone for their guide and their judge.“
-- Margaret Fuller, The Great Lawsuit
„If the injustice is part of the necessary friction of the machine of government, let it go, let it go: perchance it will wear smooth, certainly the machine will wear out. If the injustice has a spring, or a pulley, or a rope, or a crank, exclusively for itself, then perhaps you may consider whether the remedy will not be worse than the evil; but if it is of such a nature that it requires you to be the agent of injustice to another, then I say, break the law. Let your life be a counter-friction to stop the machine. What I have to do is to see, at any rate, that I do not lend myself to the wrong which I condemn.“
-- úr Resistance To Civil Government, eftir Henry David Thoreau
„Undarlegir eru mennirnir, hræðilegir sakir dularinnar sem sveipar þá, djúpir eru brunnar sálar þeirra, uppsprettur þols þeirra ríkar, undraverður hæfileiki þeirra til stuttrar gleði og langra ólíkindaláta, leyndra þjáninga og blóðdöggvaðs lífs þeirrar rósar sem springur út á næturþeli“
-- úr Fjallkirkjunni eftir Gunnar Gunnarsson
„Maður sem ætlar að kyrkja lítið dýr í greip sinni mun að lokum þreytast. Hann heldur því í armslengd frá sér, herðir takið um kverkar þess sem má, en það deyr ekki; það horfir á hann; klær þess eru úti. Þetta dýr mun ekki vænta sér hjálpar þó tröll komi með blíðskaparyfirbragði og segist skulu frelsa það. hitt er lífsvon þess að tíminn sé því hallkvæmur og lini afl óvinar þess. Ef varnarlaus smáþjóð hefur mitt í sinni ógæfu borið gæfu til að eignast mátulega sterkan óvin mun tíminn gánga í lið með henni eins og því dýri sem ég tók dæmi af. Ef hún í neyð sinni játast undir tröllsvernd mun hún gleypt í einum munnbita. Ég veit að þið hamborgarmenn munduð færa oss íslenskum maðklaust korn og ekki telja ómaksvert að svíkja á oss mál og vog. En þegar á Íslandsströnd eru risnir þýskir fiskibæir og þýsk kauptún, hve leingi mun þess að bíða að þar rísi og þýskir kastalar með þýskum kastalaherrum og málaliði. Hver er þá orðinn hlutur þeirrar þjóðar sem skrifaði frægar bækur? Þeir íslensku mundu þá í hæsta lagi verða feitir þjónar þýsks leppríkis. Feitur þjónn er ekki mikill maður. Barinn þræll er mikill maður, því í hans brjósti á frelsið heima.“
-- Arnas Arnæus við Úffelen í Íslandsklukkunni eftir Halldór Laxness
„Hið unga hjarta er líkt hafinu með myrkum harmadjúpum; það vakna gárar á því undan örveikum vindblæ hugarins, stormar þránnar koma róti á það – og á þetta haf skína hinar fyrstu ástir eins og ljós frá sólu, ýmist léttir sólstafir eða þung sólarbreyskja, hverful stund skín snögglega í hættulegu litaflúri, löðrið sem uppþeytist af losta og sársauka, freyðir og hjaðnar í sólundunarsamri helbirtu“
-- úr Fjallkirkjunni eftir Gunnar Gunnarsson
„All the world's a stage, And all the men and women merely players: They have their exits and their entances; And one man in his time lays many parts, His acts being seven ages. As first the infant Mewling and puking in the nurses' arms And then the whining schoolboy, with his satchelAnd shining morning face, creeping like snail Unwillingly to school. And then the lover, Sighing like furnace, with a woeful ballad Made to his mistress' eybrow. Then the soldier, Full of strange oaths and bearded like the pard Jealous in honour, sudden and quick in quarrel, Seeking the bubble reputationEven in the cannon's mouth. And then the justice, in fair round belly with good capon lined, with eyes severe and beard of formal cut, Full of wise saws and modern instances; And so he plays his part. The sixth age shifts Into the lean and slipperer'd pantaloon, With spectacles on nose and pouch on side; His youthful hose, well sav'd, a world too wide For shrunk shank, and his big manly voice,Tutnign again toward childish treble, pipes And whistles in his sound. Last scene of all, That ends this strange eventful history, Is second childinshness and mere oblivion, Sans teeth, sans eyes, sans everything."
-- Jaques í leikritinu As You Like It, (II þátt, senu VII) eftir William Shakespeare
„,Hvar var það, hugsaði Raskolnikof og hélt áfram ferð sinni, - ,hvar var það sem ég las um dauðadæmdan mann, sem segir eða hugsar, klukkustund áður en hann deyr, að þó hann ætti að lifa einhversstaðar uppi á háum kletti, á örmjórri sillu þar sem aðeins væri rúm fyrir fætur hans og allt í kring hyldýpi, úthaf, eilíft myrkur, eilíf einvera og eilífur stormur og þótt hann ætti að standa þarna á þriggja feta rými alla ævi, þúsund ár, heila eilífð,þá væri betra að lifa þannig en að deyja strax! Aðeins til að lifa, lifa lifa! ... Satt er það! Drottinn minn. hvílíkur sannleikur! Maðurinn er úrhrak! Og úrhrak er sá sem kallar hann úrhrak af þeim sökum!' bætti hann við skömmu síðar“
-- úr Glæpi og refsingu eftir Fjodor Dostojevskí
Our love was like the water
That splashes on a stone
Our love is like our music
It's here, and then its gone“
--úr laginu No Expectations með The Rolling Stones
„When the train, left the station it had two lights on behind
When the train, left the station it had two lights on behind
Well, the blue light was my blues and the red light was my mind
All my love's in vain“
-- úr laginu Love In Vain með Robert Johnson
„A beautiful girl
A beautiful girl
Can turn your world into dust“
-- Úr laginu Punchdrunk Lovesick Singalong með Radiohead
„Ak ja, livet er svært - men matematik er sværere.“ -- Storm P.
„Sá sem veitir mannkyninu fegurð er mikill velgerðarmaður þess. Sá sem veitir því speki er meiri velgerðarmaður þess. En sá sem veitir því hlátur er mestur velgerðarmaður þess.“
-- úr Bréfi til Láru eftir Þórberg Þórðarson
„Engin leið er löng í samfylgd vinar.“
-- Japanskt spakmæli
„Í þöglum, niðurbældum söknuðinum sindrar löngunin til að endurlifa hið leikandi líf, sjá aftur hina sólglöðu daga sem minningin geymir, hitta aftur þann sem maður hitti einu sinni, endur fyrir löngu...“
-- Úr fimmtu bók Fjalkirkjunnar, Hugleik, eftir Gunnar Gunnarsson
„Jafnvel þúsund mílna leið hefst á einu skrefi.“
-- Japanskt spakmæli
„Það besta sem guð hefur skapað er nýr dagur.“
-- Úr laginu Viðrar vel til loftárása með Sigur Rós
„It´s nice to be important but it´s more important to be nice“
„Freedom´s just another word for nothing left to loose.“
-- Úr laginu Me and Bobby McGee eftir Kris Kristofferson
„One good thing about music: When it hits you, you feel no pain“
-- úr laginu Trenchtown Rock með Bob Marley & The Wailers
„Under a government which imprisons unjustly, the true place for a just man is also a prison“
-- úr Resistance To Civil Government, eftir Henry David Thoureau
„Þeir segja að ég hafi vit til að velja þá en ég hafi ekki vit til að hafa vit fyrir mér.“
-- Úr laginu Bjór með Fræbbblunum
„It is better to be hated for what you are than to be loved for what you are not.“
-- André Gide
„Okkar stærsta stund er ekki það að tapa aldrei, heldur að rísa upp eftir hvern ósigur.“
-- Konfúsíus
„If you wish to glimpse inside a human soul and get to know a man, don't bother analyzing his ways of being silent, of talking, of weeping, of seeing how much he is moved by noble ideas; you will get better results if you just watch him laugh. If he laughs well, he's a good man“
-- Fjodor Dostojevskí
„Maybe we can start again in the new rich land in California, where the fruit grows. We'll start over. But you can't start. Only a baby can start. You and me , why, we're all that's been. The anger of a moment, the thousand pictures, that's us. This land, this red land, is us; and the flood years and the draught years and the dust years are us. We can't start again. The bitterness we sold to the junk man , he got it all right, but we have it still. And when the owner men told us to go, that's us; and when the tractor hit the house; that's us until we're dead. To California or any place , every one a drum major leading a parade of hurts, marching with our bitterness. And some day the armies of bitterness will all be going the same way. And they'll all walk together and there will be a dead terror from it.“
-- Úr The Grapes of Wrath eftir John Steinbeck
„An eye for an eye will only make the whole world blind“
-- Mahatma Ghandi
„When the power of love overcomes the love of power, the world will know peace“
-- Jimi Hendrix
„Ours is but a small part in a world-wide struggle for peace, justice and equality between human beings and between nations, for the preservation of our planet. It can all be summed up in one word, which both in Hebrew and in Arabic means not only peace, but also wholeness, security and wellbeing: Shalom, Salaam.“
-- Uri Avnery
„The western land, nervous under the beginning change. The Western States, nervous as horses before a thunder storm. The great owners, nervous, sensing a change, knowing nothing of the nature of the change. The great owners, striking at the immiediate thing, the windening government, the growing labor unity; striking at new taxes, at pans; not knowing that these are results, not causes. Results, not causes; results, not causes. The causes lie deep and simply; the causes are a hunger in the stomach, multiplied a million times, a single soul, hunger for joy and some security, multiplied a million times; muscles and mind aching to grow, to work, to create, multiplied a million times. The last clear definite function of man: muscles aching to work, minds achying to create beyond the single need: this is man. To build a wall, to build a house, a dam, and in the wall and house and dam to put something of Manself, and to Manself take back something of the wall, the house, ther dam; to take hard muscles from the lifting, to take the clear lines and form from concieving. For man, unlike any other thing organic or inorganic in the universe, grows beyond his work, walks up the stairs of his concepts, emerges ahead of his accomplishments. This you may say of man: when theories change and crash, when scholles, philosophies, when narrow dark alleys of thought, national, religious, economic, grow and disintegrate, man reaches, stumbles forward, painfully, mistakenly sometimes. Having steped forward, he may slip back, but only half a step, never the full step back. This you may say and know it and know it. This you may know when the bombs plummet out of the dark planes on the marketplace, when prisoners are stuck like pigs, when the crushed bodies drain filthily in the dust. You may say it and know it in this way. If the step were not being taken, if the stumbling-forward ache were not alive, the bombs would not fall, the throats would not be cut. Fear the time when the bombs stop falling while the bombers live - for every bomb is proof that the spirit has not died. And fear the time when the strikes stop while the great owners live - for every little beaten strike is proof that the step is being taken. And tis you can know - fear the time when Manself will not suffer and die for a concept, for this one quality is the foundation of Manself, and this one quality is man, distinctive in the universe.“
-- Úr The Grapes Of Wrath eftir John Steinbeck
„People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people.“
-- V" í myndasögunni V For Vendetta eftir Alan Moore og David Lloyd
Pity is the feeling which arrests the mind in the presence of whatsoever is grave and constant in human sufferings and unites it with the sufferer. Terror is the feeling which arrests the mind in the presence of whatsoever is grave and constant in human sufferings and unites it with the secret cause."
-- Úr A Portrait of the Artist as a Young Man eftir James Joyce
„We must all hang together, or assuredly we shall all hang separately.“
-- Benjamin Franklin (við undirritun Sjálfstæðisyfirlýsingar Bandaríkjanna)
Patriotism is supporting your country all the time, and your government when it deserves it." -- Mark Twain
All you need is love" -- úr samefndu lagi Bítlanna
(Varúð! Spillir!)
„The Jewish Barber: 'I'm sorry but I don't want to be an emperor. That's not my business. I don't want to rule or conquer anyone. I should like to help everyone if possible; Jew, Gentile, black men, white. We all want to help one another. Human beings are like that. We want to live by each others' happiness, not by each other's misery. We don't want to hate and despise one another. In this world there is room for everyone. And the good earth is rich and can provide for everyone. The way of life can be free and beautiful, but we have lost the way. Greed has poisoned men's souls; has barricaded the world with hate; has goose-stepped us into misery and bloodshed. We have developed speed, but we have shut ourselves in. Machinery that gives abundance has left us in want. Our knowledge as made us cynical; our cleverness, hard and unkind. We think too much and feel too little. More than machinery we need humanity. More than cleverness, we need kindness and gentleness. Without these qualities, life will be violent and all will be lost. The aeroplane and the radio have brought us closer together. The very nature of these things cries out for the goodness in man; cries out for universal brotherhood; for the unity of us all. Even now my voice is reaching millions throughout the world, millions of despairing men, women, and little children, victims of a system that makes men torture and imprison innocent people. To those who can hear me, I say "Do not despair." The misery that has come upon us is but the passing of greed, the bitterness of men who fear the way of human progress. The hate of men will pass, and dictators die, and the power they took from the people will return to the people. And so long as men die, liberty will never perish.'
(In a passionate raging voice now) 'Soldiers! Don't give yourselves to these brutes who despise you, enslave you; who regiment your lives, tell you what to do, what to think and what to feel! Who drill you, diet you, treat you like cattle and use you as cannon fodder! Don't give yourselves to these unnatural men---machine men with machine minds and machine hearts! You are not machines! You are men! With the love of humanity in your hearts! Don't hate! Only the unloved hate; the unloved and the unnatural. Soldiers! Don't fight for slavery! Fight for liberty! In the seventeenth chapter of St. Luke, it is written that the kingdom of God is within man, not one man nor a group of men, but in all men! In you! You, the people, have the power, the power to create machines, the power to create happiness! You, the people, have the power to make this life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure. Then in the name of democracy, let us use that power. Let us all unite. Let us fight for a new world, a decent world that will give men a chance to work, that will give youth a future and old age a security. By the promise of these things, brutes have risen to power. But they lie! They do not fulfil that promise. They never will! Dictators free themselves but they enslave the people! Now let us fight to free the world! To do away with national barriers! To do away with greed, with hate and intolerance! Let us fight for a world of reason, a world where science and progress will lead to the happiness of us all. Soldiers, in the name of democracy, let us unite!'
(Here, Chaplin pauses, seeming to gather himself, and the picture soon fades out to a scene of refugee Hannah (Paulette Goddard) with her family in a peaceful field, seemingly hearing his words.)
,Hannah, can you hear me? Wherever you are, look up! Look up, Hannah! The clouds are lifting! The sun is breaking through! We are coming out of the darkness into the light! We are coming into a new world; a kinder world, where men will rise above their greed, their hate and their brutality. Look up, Hannah! The soul of man has been given wings and at last he is beginning to fly. He is flying into the rainbow! Into the light of hope, into the future, the glorious future that belongs to you, to me, and to all of us. Look up, Hannah! Look up!'
Hannah's Father: 'Hannah?'
Hannah: 'Shhh. Listen.'“
--Lokasenan í The Great Dictator eftir Charlie Chaplin
„At any rate, spring is here, even in London N.I, and they can't stop you enjoying it. This is a satisfying reflection. How many a time have I stood watching the toads mating, or a pair of hares having a boxing match in the young corn, and thought of all the important persons who would stop me enjoying this if they could. But luckily they can't. So long as you are not actually ill, hungry, frightened or immured in a prison or a holiday camp, spring is still spring. The atom bombs are piling up in the factories, the police are prowling through the cities, the lies are streaming from the loudspeakers, but the earth is still going round the sun, and neither the dictators nor the bureaucrats, deeply as they disapprove of the process, are able to prevent it.“
-- Niðurlag greinarinnar Some Thoughts On The Common Toad eftir George Orwell (rituð 1946)
„,If there were none of this magnamity in warfare, then we would only undertake it when, as now, it was a matter for which it was worth while to meet one's death. Then there would not be war because Pavel Invanitch had insulted Mikhail Ivanitch. But if there must be a war like the present one, let it be war. Then the zeal and intensity of the troops would always be what it is now. Then all the Westphalians and Hessians whom Napoleon had brought with him would not have come against us to Russia, and we would never have gone to fight in Austria and Prussia without knowing why. War is not sweetness and light, but the dirtiest thing in the world, and it is necessary to understand it as such and not play at war. It is neccessary to take this frightful necessity sternly and seriously. This is the core of the matter; avoid falsehood, let war be war, and not sport. For otherwise war becomes a favorite pasttime for idle and frivolous men. The military are the most honoured of any class. But what is war, and what is necessary for its sucess, and what are the laws of military society? The end and aim of war is murder; the weapons of war are espionage, and treachery and the encouragement of treachery, the ruin of the inhabitants, and the pillage and robbery of their posessions for the maintenance of the troops; deception and lies which pass under the name of military finesse. The privilages of the military class are the lack of freedom, that is, discipline, idleness, ignorance, rudeness, debauchery and drunkenness. And yet this is the highest caste in society, respected by all. All rulers exept the Emperor of China wear military uniforms, and the one who has killed the greatest number of men gets the greatest reward. Tens of thousands of men meet, just as they will tomorrow, to murder one another; they will massacre and maim; and afterwards thanksgiving will be celebrated, because many men have been killed , the number is always exaggerated , and victory will be clamed on the supposition that the more men killed, the greater the credit. Think of God looking down and listening to them!” exclaimed Price Andrei, in his sharp, piping voice. Ah, my dear fellow, of late life has been a heavy burden. I see I have obtanied too deep an insight into things. It is not for man to taste the knowledge of good and evil, well, it is not for long now, he added. However, it is your bedtime; and it is time for me to turn too. Go back to Gorki!' suddenly exclaimed Prince Andrei...“
-- úr Stríði og frið eftir Leo Tolstoy, í enskri þýðingu Alexöndru Kroptokin prinsessu.
„He knows nothing and thinks he knows everything. That points clearly to a political career.“
--George Bernard Shaw
„Fools rush in where angels fear to tread.“
-- Alexander Pope
„History teaches us that men behave wisely once they've exhausted all other alternatives“
--Hughie (Billy Connolly) í kvikmyndinni Still Crazy
„,Taktu aldrei mark á ófullum Íslendingi' sagði hann. ,Íslendíngum var af miskunnsömum guði sendur aðeins einn sannleiki og hann heitir: brennivín.' Þeir sungu Ójón ójón og aðrir gestir horfðu á þá með hrolli og viðbjóði."
--Jón Marteinsson við Jón Hreggviðsson, þar sem þeir sitja að sumbli í Kristínar doktors kjallara í Kaupinhafn í Íslandsklukkunni eftir Halldór Laxness
"It's difficult to get a man to understand something if his salary depends upon him not understanding it"
--Upton Sinclair
„Hvað er ég? Aðeins örsnauður einstæðingur, skinhoraður og skítugur kokkræfill, áreiðanlega snauðastur allra hinna snauðu, lingerður og ónýtur til allra líkamlegra stritverka, hjartabilaður síðan ég var á öðru ári æfinnar. Eini auður minn er spekin. Eina stolt mitt er viskan.“
-- úr Ofvitanum eftir Þórberg Þórðarson
„We declare our right on this earth to be a human being, to be respected as a human being, to be given the rights of a human being in this society, on this earth, in this day, which we intend to bring into existence by any means necessary.“
-- Malcolm X
„We are not wholly bad or good Who live our lives under Milk Wood, And Thou, I know, wilt be the first To see our best side, not our worst.“
-- Reverend Eli Jenkins í leikritinu Under Milk Wood eftir Dylan Thomas
„Don't try to be a great man, just be a man and let history make its own judgments.“
-- Zefram Cochrane í Star Trek: First Contact
„The artist, like the God of creation, remains within or behind or beyond or above his handiwork, invisible, refined out of existence, indifferent, paring his fingernails“
-- James Joyce
„The degree of civilization in a society can be judged by entering its prisons.“
--Fjodor Dostojveskí
„Það tekur tuttugu ár fyrir mann að rísa upp úr grænmetisástandinu sem hann er í í legi móður sinnar og upp úr hinu hreina ástandi dýrsins sem er hlutskipti frumbernsku hans, yfir að ástandinu þegar þroski skynseminnar tekur að birtast. Það hefur þurft þrjátíu aldir til að fræðast um uppbyggingu hans. Það þyrfti heila eilífð til að kynnast nokkru um sál hans. Það þarf ekki nema örskotsstund til að drepa hann.“
-- Voltaire
„Rise like lions after slumber
In unvanquishable number.
Shake your chains to earth like dew.
Which in sleep has fallen on you.
Ye are many - they are few“
-- úr ljóðinu The Mask of Anarchy eftir Percy Bysshe Shelley
„Life is no way to treat an animal“
-- Kurt Vonnegut
"We are here on earth to fart around. Don't let anybody tell you any different"
-- Kurt Vonnegut
"There is no reason why good can't triumph over evil, if only angels would get organized among the lines of the mafia."
-- Kurt Vonnegut
"Personally, I have no bone to pick with graveyards"
-- Samuel Beckett
"Duty is what one expects from others, it is not something one does oneself"
-- Oscar Wilde
"Dancing is a perpendicular expression of a horizontal desire"
-- George Bernard Shaw
"Satire is a sort of glass wherein the beholders do generally discover everybody's face but their own"
-- Jonathan Swift
"I will not serve that in which I no longer believe, whether it call itself my home, my fatherland or my church: and I will try to express myself in some mode of life or art as freely as I can and as wholly as I can, using for my defence the only arms I allow myself to use - silence, exile and cunning"
-- James Joyce
„While there is a lower class I am in it, while there is a criminal element I am of it, and while there is a soul in prison, I am not free“
-- Eugene Victor Debs
„You can fool some people some time, but you can't fool all the people all the time.“
-- úr laginu Stand up for Your Right með Bob Marley and the Wailers
"Þrælarnir munu selja herra sína og þeim* mun vaxa vængir"
*þrælunum
-- úr kvikmyndinni Cobra Verde eftir Werner Herzog
„Hold fast to dreams
For if dreams die
Life is a broken-winged bird
That cannot fly
Hold fast to dreams
For when dreams go
Life is a barren field
Frozen with snow.“
-- Langston Hughes, „Dreams“.
„Perhaps, when we remember wars, we should take off our clothes and paint ourselves blue and go on all fours all day long and grunt like pigs. That would shurely be more appropriate than noble oratoryand shows of flags and well-oiled guns.“
-- úr ræðu Horlick Minton, sendi herra Bandaríkjanna í San Lorenzo í minningarathöfn í San Lorenzo um "hina 100 píslarvotta lýðræðisins" í skáldsögunni Cat's Cradle eftir Kurt Vonnegut.
„Tónlist veitir heiminum sál, huganum vængi og lífinu allt “
--Platón
„Take care of the people, and god almighty will take care of himself“
--Kurt Vonnegut
„All our songs are anti-war„“
--John Lennon, þegar hann var spurður hvers vegna Bítlarnir hefðu ekki samið nein and-stríðslög.
"One of the most horrible features of war is that all the war-propaganda, all the sreaming and lies and hatred, comes invariably from people who are not fighting"
-- George Orwell, Homage to Catalonia.
Beano (Timothy Spall): "It was that quite old-fashioned Scottish phrase again: "If at first you don't succeed..."
Hughie (Billie Connolly): „Pull your foreskin over your head“*
*borið fram "heed"
-- úr kvikmyndinni Still Crazy
"Niðurlægðu aldrei lítinn unga. Hann getur síðar meir orðið að reiðum tígri"
-- Mongólskt spakmæli
"I don't know if god exists, but it would be better for his reputation if he didn't."
-- Jules Renard
"One of its charming miracles is that through its form, poetry can resist the content of authoritarian discourse. By resorting to understatement, concrete and physical language, a poet contends against abstraction, generalization, hyperbole and the heroic language of hot-headed generals and bogus lovers alike... Poetry remains one of the astonishing forms in our hands to resist obscurantism and silence. And since we cannot wash the polluted words of hatred the same way we wash greasy dishes with soap and hot water, we the poets of the world, continue to write our poems to restore the respect of meaning and to give meaning to our existence."
-- Mourid Barghouti, palestínskur rithöfundur og ljóðskáld.
"If someone thinks that love and peace is a cliché that must have been left behind in the sixties, that's his problem. Love and peace are eternal."
-- John Lennon
„Life is what happens to you when you're busy making other plans“
-- John Lennon
Trillian: „Can we drop your ego for a moment? This is important“
Zaphod: „If there's anything more important than my ego around, I want it caught and shot now“
-- The Hitchhiker's Guide to the Galaxy eftir Douglas Adams
"Að elska er að yrkja fegursta ljóð í víðri veröld"
-- Þórbergur Þórðarson
"Það er rokk alls staðar, ef maður bara vill hafa það"
-- Óttarr Proppé
"Ég er ekki einn þeirra sem segja að vegna þess að allir okkar draumar á sjöunda áratugnum rættust ekki, hafi allt sem við sögðum eða gerðum verið marklaust. Nei, það ríkir ekki friður í heiminum þrátt fyrir allt okkar erfiði, en ég trúi því samt að barátta hippanna fyrir friði og kærleika hafi verið ómaksins verð. Ef einhver stendur upp og brosir, og er svo kýldur í andlitið, þá ógildir það ekki brosið. Það var."
-- John Lennon
"I'd rather have a bottle in front of me than a frontal lobotomy"
-- Tom Waits
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn't understand understand the assignment and I told them they didn't understand life".
-- John Lennon
"We all know sucess when we we all find our own dreams
And our love is enough to knock down any wall
And the future's been seen as men try to realize
The simple secret of the note in us all... in us all"
-- úr laginu Pure and Easy með The Who.
„And in the end, the love you take is equal to the love you make.
