Til minningar um misheppnaðan tónsnilling
Vort líf, vort líf, Jón Pálsson,
er líkt og nóta fölsk.
Hún laumast inn í lagið
og lætur hátt við slagið.
Og það er svo sem sama,
hve vor sál er músíkölsk.
Oss vantaði ekki viljann,
þótt verkið reyndist lakt.
Vér lékum Tarantella,
Nocturne, La Campanella.
Svo gall við hæðnishlátur:
Hvað hefði Friedman sagt?
Það gerðist nóg um glensið
og gagnrýninnar rök.
Og margt var misjafnt talið
við meðferðina og valið.
Og enginn sá neitt annað
en aðeins vora sök.
Vér áttum kannske erfitt
og athvörf miður hlý.
Og naumt varð oft að nægja
til næsta dags. Ojæja,
vor list var lítils metin,
og launin eftir því.
Um það er bezt að þegja
og þreyta ei fánýtt hjal.
Það snertir einskis eyra,
og öðrum bar víst meira,
því það er misjafn máti,
hve mönnum gjalda skal.
Og sízt vér munum syrgja,
hve smátt að launum galzt.
Án efa í æðra ljósi
expert og virtuose
mun Herrann hærra setja
eitt hjarta músíkalskt.
-- Steinn Steinarr
Engin ummæli:
Skrifa ummæli