Muthafuckin’ izzle
Ég er ekki frá því að hin táknræna goðsögn um móðurserðirinn Ödipus og girnd hans til múttu sinnar sé einhver sú margþvældasta jórturtugga sem um getur. Hvort sem það er í heimspeki, sálfræði, bókmenntafræði, feminískum rannsóknum, trúarbragðafræði, sagnfræði, menningarfræði eða bara í daglegu tali og skrifum. Ödipus er ein rótgrónasta klisja sem ég þekki í nútímakúltúr. Allir hafa heyrt um Ödipus, rétt eins og allir vita faðerni Luke Skywalker.
Ödipus er eins og Nýja-Gínea fyrir mannfræðinga og félagsfræðinga.
Ef við spáum hins vegar í úmsum rokklögum, frá sálfræðilegu sjónarhorni, má greina þar bæði complex áðurnefnds móðurserðis og pedófílíu (barnagirnd), þar sem það er regla fremur en undantekning að sungnir séu söngvar sem lýsa votum draumum og frygð gagnvart kornabörnum og kynæsandi mæðrum.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli