Andaktugi ungi maðurinn

Mótmæli, Brottrekstur frá Kárahnjúkum og stóriðja

Nú deila menn hart um aðgerðir mótmælenda við Kárahnjúka,aðgerðir lögreglu, og að sjálfsögðu framvæmdirnar sjálfar og orð og gjörðir þeirra sem að þeim standa.
Bróðir minn hefur skrifað góðar færslur um þetta mál, sem ég hvet ykkur eindregið til að lesa, sem og skrifin hans Þórðar (hins Dodda).
Við þessar ágætu vangaveltur hef ég nokkru við að bæta.Ég var ekki staddur þarna þegar virðist hafa skorist í odda milli lögreglu og mótmælenda og veit því ekki hvor átti upptökin eða hvernig þetta fór beinlínis fram, enda stendur vissulega nokkuð orð mórti orði.
Ég veit hins vegar að fréttaflutningur af mótmælunum hefur einkennst af miklu háði í garð mótmælenda og mótmæla. Alltaf talað um hve fáir þeir séu, ef þeir mótmæla friðsamlega er litið á þá sem sauðmeinlaus grey og kjánalega en um leið og þeir taka sig til og beita beinum aðgerðum, þá er talað um þá eins og verstu hryðjuverkamenn, þá fyrst fá þeir einhverja meiri athygli. Ég þekki það af eigin raun hvernig lögregla getur beitt valdi sínu gagnvart friðsömum mótmælendum, ef þeir gera ekki eins og valdstjórnin býður þeim. Ef lögreglan veitist að mér er hún að vinna vinnuna sína, en ef ég verst henni þá er ég að ráðast á laganna vörð. Upphæðirnar sem fyrirtækin nefna og hið gífurlega tjón er líka áhugavert að skoða. Eftir skyrslettuhryðjuverkin ógurlegu var talað um 5 milljóna eignatjón, hvorki meira né minna. Svo var upphæðin einhverja hluta vegna minnkuð. Tjónið, skv. mínum síðustu upplýsingum sagt 2,3 milljónir. Skaðabótakrafan hljóaði hins vegar upp á 2,9 milljónir. Henni var vísað frá. Hvers vegna ærli það hafi verið, hmm? Sá hinna þriggja mótmælenda sem hefur til þessa mest þurft að gjalda fyrir aðgerðirnar er Paul Gill, sem sætir tveggja mánaða skilorðsbundnu fangelsi. fangelsi. „Atvinnumótmælandinn”, „málaliðinn” „náttúru-hryðjuverkamaðurinn“. Hvað þið viljið kalla hann. Nú var málað á skilti, brotin rúða í bíl og spreyjað á vinnuskúr. Að sögn er ekki hægt að ná því af. Nú veit ég ekkert um það. En það er talað um tjón frá tugum þúsunda upp í hundruðir þúsunda. Finnst mér einum vera dálítill munur á hvort það eru tugir eða hundruð? Hef ég einn á tilfinningunni að þeir nefni einhverja tölu út í loftið og reyni að gera sem mest úr tjóninu sem þeir geta? Stóriðjuhöldar vilja kæra mótmælendurna og vísa „helvítis útlendingunum“ úr landi. Finnst mér einum þetta tjón smámunalegt miðað við þau gífurlegu náttúruspjöll sem þessir menn eru að vinna landinu okkar með þessari virkjun og vilja auka með frekari stóriðju og hvernig yfirtvöld bakka það möglunarlaust? Smámunalegt miðað við þann lygaáróður og heilaþvott sem stjórnvöld og Landsvirkjun halda uppi um hversu æðsilegt batterý þetta sé, umhverfisvænt, hagstætt og hvernig atvinnu á Austurlandi verði bjargað? Smámunalegt miðað við það að fjölmiðlar éta þetta hrátt upp eftir þeim? Hvað sem mönnum kann að finnast um eignatjón þá er ljóst að orðræðan dugði ekki til. Skýrslur, rannsóknir, greinar, umræða, það var ekki hlustað á neitt af þessu. Rök skiptu engu máli fyrir stjórnvöld, stóriðjuhölda og fylgismenn þeirra. Mér fannst flott hjá mótmælendum að hlekkja sig við vélarnar. Slíkt skemmir ekkert, tefur framkvæmdir og sýnir að mótmælendur eru ekki bara meinlausir kjúklingar sem hægt er að hundsa. Að ætla mótmælendum einn dag til að taka niður búðirnar er svívirðilegt. Þetta er aðeins stærra batterý en svo að það verði gert si svona. „Hafa þessir menn ekkert betra að gera?” spyr Jón Kaldal í Fréttablaðinu í gær. Þá spyr ég: Hafa fréttamenn ekkert betra að gera en að hæðast að mótmælendnum sem vilja ekki sjá landinu rústað, gríðarlegu fé eitt í þetta dæmi, kapítalið fer aðallega út úr landinu, útlendingar verða mest að vinna þarna, við þrælakjör. Þessu eru mótmælendur tilbúnir að berjast gegn og munu vonandi halda áfram af efldum krafti. Á sama tíma hæðast menn að þeim, sömu menn og hafa ekki hreyft litlafingri til að sporna gegn eyðingu náttúrunnar, og er eflaust skítsama um hana. Auðvitað var varla séns á að geta stöðvað aðgerðirnar við Kárahnjúka, og varla margir sem bjuggust við því. Þetta var fremur fordæmi, til að láta áljöfra finna að þeir eru ekki velkomnir og við munum ekki láta þá komast upp með áframhaldandi framkvæmdir án baráttu. Beinar aðgerðir hefðu vissulega mátt koma fyrr, en menn fóru friðsömu leiðina, sem fyrr var frá greint og hún var hunsuð. Beinar aðgerðir einar og sér óttast ég að geti skapað neikvæða athygli og við verðum að vera varkár um þann trúnað sem fólk leggur á okkur. Orðræða ein og sér hefur ekki skilað miklu. Einungis ef nógu margir taka höndum saman af fullum krafti með allann pakkann í einu að vopni; greinar, skýrslur, rannsóknir, pistlar, hvers konar skrif og nýta sér alla þá miðla sem þeir komast í ásamt vel skipulögðum og kröftugum beinum aðgerðum, tel ég von á að hægt sé að sporna við frekari framkvæmdum. Eins er með kosningar, ef þú ert óánægður með aðgerðir stjórnvalda er ekki sérlega gáfulegt að styðja þá til valda. Ekki kjósa „illskásta kostinn“ eða kjósa e-n „þrátt fyrir“ galla. Ekki láta blekkja þig. Ekki láta telja þér trú um að innlegg þitt sé lítilsvert. Atkvæði þitt skiptir máli. Þú getur haft mikil áhrif. Valdið kemur frá þér og þjóðinni, frá öllum ríkisborgurum landsins. Þú getur líka kynnt þér málin, og er þá víðsýni ofar öllu. Ekki láta aðra stjórna þér, gera lítið úr þér, segja þér hvað þú getur og getur ekki gert. Hugaðu að sjálfum þér og ábyrgð þinni gagnvart sjálfum þér og samfélaginu og hvernig þú getur gert til að bæta sjáfan þig og samfélagið.